احتمالا یکی از اصلی ترین سوالات ذهنی همه ما این است که چرا تصمیم سازان و سیاستمداران ما در مورد انواع و اقسام مسائل نمی توانند به قضاوتی واحد برسند، چرا قادر نیستند بدون دخالت علایق و سلایق شخصی خود در مورد مساله ای قضاوت کنند؟ برای پاسخ به این سوالات کافی است به سطح جامعه برگردید و فقط نظرات مردم در مورد این جنجال های چند روزه آقایان ورزشکار را با چشمان خود ببینید!

این روزها به صفحات مجازي كه سر بزنید از هر ٥ پست، 6 تای آن به ماجراي اين ٣ نفر اختصاص دارد! اما بد ماجرا وقتی است که سري به قسمت نظرات این پست ها بياندازید تا از این همه نظرات عجیب مغرضانه و بی ادبانه به شگفت آیید!

وقتی به این نظرات نگاه کنید مشاهده خواهید نمود که چگونه ما مردمي كه در همه حوزه ها مدعي فرهنگمان گوش فلک را پر کرده و هر كداممان خود را در قامت یک رهبر دموکراسی خواه یک ماندلا یک گاندی یک مونتسکیو میدانیم قادر به يك اظهار نظر منطقي و معقول در ماجرایی به این سادگی نيستيم.

اظهار نظر در مورد این ماجراها عجیب آدم را یاد شرایط و دو قطبی حاکم بر فضای سیاسی می اندازد و این فرضیه که تصمیم سازان و شرایط سیاسی هم برآیند رفتارهای خود جامعه است را در اذهان تقویت می کند.  این روزها نیز در فضاي مجازي دو قطبي قرمز و آبي در مواجه به این ماجراها باعث شده كه مثلا گروه اول كار علیرضا حقيقي را درست بدانند چرا كه مدعي توهين به او هستند اما در نقطه مقابل همان گروه حركت منشا را تقبيح كنند! در سوی دیگر نیز و در کمال تعجب همان ها که حقیقی را بابت رفتار زشت اش سرزنش می نمایند و توهین را دلیلی بر این اقدام تلقی نمی کنند همزمان رفتار منشا را کاملا طبیعی تفسیر می نمایند!

در مورد مجيدي هم ماجرا عینا به همين شكل است استقلالي ها رفتار و قانون شكني را توجيح مي كنند در حالي كه طرف مقابل به يكباره حامي قانون برای همسایه مي شوند! این دوگانگی و قضاوت در حالی است که هیچ یک از دو سمت چندان از شرح وقعی ماجرا هم با خبر نیستند.

واقعا شگفتا از اين همه تعارض و دو گانگي واقعا چرا ما مردمان در قضاوت و اظهار نظر پيرامون چنين مساله ای به این سادگی نا توانيم! چرا نمي توانيم علايق و تعصبات خود را در قضاوت هايمان دخیل نکنیم؟ چرا علایق خود را بر همه چیز ارجح می دانیم؟ چرا رنگی بودنمان مانع از تشخیص رنگ درستی می شود؟ چرا تا این حد معیارهایمان در همه چیز دو گانه است؟

هر زمان که به سوال این چراها رسیدیم و در مقام حل آن بر آمدیم مطمئن باشید که نیمی از مشکلات کشور هم حل خواهد شد و مسئولین ما هم برای تصمیم گیری پیرامون یک موضوع منافع و علایق شخصی خود را دخالت نمی دهند و دیگر هم کشور برای تعیین تکلیف موضوعی مثل FATF ماه ها اسیر نمی شود!