چرا منصوبان مقامات نباید پست داشته باشند؟
روزنو :
علی صالحآبادی-دبیرکل کانون زندانیان سیاسی مسلمان قبل از انقلاب در روزنامه ستاره صبح نوشت، رژیم پادشاهی اشکالات فراوانی داشت و در آن روزها اصطلاحی در میان مردم ایران رایج شده بود که حکومت هزار فامیل بر کشور حاکم شده است. البته جزئیات الیگارشی رژیم گذشته نیاز به پژوهش و بحث دارد که چگونه شبکه هزار فامیل در آن زمان شکل گرفت. انقلاب اسلامی در تضاد و تعارض با آنچه رژیم پادشاهی در حوزه سیاست، اقتصاد، فرهنگ و ازجمله بهکارگیری افراد وجود داشت، شکل گرفت. پس از پیروزی انقلاب، انقلابیون به دنبال شکلگیری جامعهای عاری از تبعیض و فساد تا آنجا که در حکومت بودند روی این اصل ایستادند. نگارنده به خاطر دارد که در مجلس سوم محمد هاشمی رفسنجانی، رئیس صداوسیمای وقت به کسی پاسخگو نبود و بعضاً به نمایندهها توهین میکرد. صاحب این قلم از تریبون علنی مجلس گفت: «ما انقلاب کردیم که هزار فامیل نباشد، شما نباید به پشتوانه برادرت اینگونه حرف بزنی». بعدها در دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، رئیس دفترش یکی از منصوبانش بود. این مسئله باب شد و در دولت اصلاحات نیز خاتمی برادرش را به عنوان رئیس دفتر ریاست جمهوری انتخاب کرد. در دولت احمدینژاد نیز اسفندیار رحیم مشایی که با وی نسبت داشت، معاون اول و بعد رئیس دفتر رئیسجمهور شد. همچنین احمدینژاد به برادرش در ریاست جمهوری مسئولیت داد. کار به همینجا ختم نشد. روحانی نیز زمانی که به ریاست جمهوری رسید، برادرش حسین فریدون را به عنوان دستیار ارشدش انتخاب کرد. وزرا به جز زنگنه بعضاً به اقوام و بستگان خود به دلیل اعتمادی که به آنها داشتند، مسئولیت دادند. مقامات استدلال میکنند که به بستگانشان اعتماد دارند؛ بنابراین برای پیشبرد کارها از آنها استفاده میکنند. هرچند ممکن است این برداشت درست باشد، اما تبعات منفی بهکارگیری بستگان مقامات از منافعش بیشتر است. شنیده شده که مدیرعامل سابق کیش و رئیس کنونی سازمان گردشگری از منصوبان رئیسجمهور هستند و… . کشورهای پیشرفته از طریق وضع قوانین مانع بهکارگیری بستگان مقامات شدهاند. در ایالاتمتحده چهار جرم وجود دارد که در صورت اثبات مجازات سنگینی دارند. این چهار جرم عبارتاند از: ۱. بهکارگیری وابستگان مقامات در مسئولیتها ۲. تجاوز به عنف ۳. دروغ گفتن ۴. فرار از مالیات. آیا نباید این مقولات در کشور ما نیز قانونی و مجازات داشته باشند؟ هرچند استعفای داماد رئیسجمهور امر پسندیدهای است که ظاهراً با دستور رئیسجمهور صورت گرفته، اما کافی نیست. دولت از یکسو و مجلس و قوه قضائیه از سوی دیگر لازم است دست به کار شوند تا منصوبان برخی مقامات و برخی امامان جمعه و… در مسئولیتهای کلیدی قرار نگیرند. واکنشهایی که در روزهای گذشته به چنین انتصاباتی در فضای رسانهای کشور صورت گرفت، نشان از ناخرسندی مردم از چنین انتصاباتی دارد. نویسنده به نمایندگی از کسانی که ۴۰ سال قبل و بیشتر از آن بخشی از عمر خود را در مبارزه و پشت میلههای زندان گذراندهاند، پیشنهاد میکند در آستانه ۴۰ سالگی انقلاب بیاییم به آنچه برایش انقلاب کردیم، عمل کنیم تا رضایت مردم جلب شود.
شفقنا