وفاق لازمه تحقق اهداف شورای هماهنگی سه قوه است

 «شورای هماهنگی قوای سه‌گانه اقدام مثبتی است مشروط بر اینکه وفاقی بین سه قوا شکل بگیرد و پیش از آن درک مشترکی از وضعیت موجود حاصل شده باشد»؛ این دیدگاه غلامرضا ظریفیان فعال سیاسی اصلاح‌طلب در خصوص شورای هماهنگی قوای سه‌گانه است که به تازگی در راستای بروز اقدامات مشترک در جهت حل مشکلات کشور تشکیل شده است. اهمیت این موضوع  را بر آن داشت تا با وی گفت‌وگویی انجام دهد که در ادامه می‌خوانید.

به گزارش روز نو : اکنون سران قوا عزم خود را جزم کرده‌اند تا با برنامه‌ریزی‌های مشترک به حل مشکلات کشور بپردازند. این وحدت را تا چه اندازه در عبور از مشکلات موثر می‌دانید؟

این درک مشترک و رسیدن به وفاق بین سه قوه در سه مرحله است. نخست رسیدن به این دیدگاه مشترک که در حال حاضر وضعیت و مشکلات موجود، وضعیت خوبی را برای کشور رقم نزده است. رسیدن به این نتیجه ابتدا در سه قوه مجریه، مقننه و قضائی تجلی داشته باشد تا به سایر نهادها هم تسری پیدا کند. دوم اینکه بر اساس اهمیت مشکلات و اولویت‌بندی منطبق با آن و اینکه کدام یک از مشکلات اولویت‌بندی شود، وفاق خوبی میان سه قوه نیاز است. در این مرحله همگرایی بین سه قوه بسیار اهمیت دارد، چراکه تا وفاقی با هدف اصیل حل مشکلات کشور بین این سه قوا شکل نگیرد نمی‌توان ریشه مشکلات را پیدا و برای حل آنها اولویت‌بندی کرد. زمانی که کارکرد سه قوه در هماهنگی‌های مربوطه واگرا باشد اولویت‌بندی معضلات دشوار و شاید هم غیرممکن می‌شود. مرحله سوم وفاق این است که درباره طرق و امکانات موجود برای حل مشکلات باید تفاهم مشترک بین این قوا صورت گیرد تا با سرعت بیشتری از امکانات و قابلیت‌های موجود بهره برد.

پس معتقدید وفاق مهم‌ترین ضرورت برای حل مشکلات است؟

بله. متاسفانه بخش مهمی از آنچه ما با آن مواجه هستیم ناشی از نگاه‌های متفاوتی است که در بخش‌هایی از کشور بروز و ظهور کرده است.

اکنون برای حل مشکلات، شورای هماهنگی قوای سه‌گانه شکل گرفته و به نظر می‌رسد گامی در جهت وفاقی باشد که به آن اشاره کردید. اهمیت آن را چگونه ارزیابی می‌کنید.

اگر این اتفاق که رویداد بسیار خوبی هم است، بتواند شکاف به وجود آمده در گستره ادراک مسائل و شکاف ایجاد شده در راهبردهای موجود را ترمیم کند، بسیار کارآمد بوده و در نتیجه آن چند گام بزرگ در راستای بهبود شرایط کشور و رفع مشکلات موجود برداشته خواهد شد. وقتی درک مشترک بین سران قوای مجریه، مقننه و قضائیه شکل بگیرد، می‌تواند کل این اندام‌واره در سه قوا را متحد و به همگرایی آن به شکل شایانی کمک کند.

ارزیابی‌تان از شکاف‌هایی که برخی معتقدند بین اجزای مختلف جامعه شکل گرفته، چیست؟

اگر چه در شرایط فعلی هجمه‌های خارجی بر ما وارد می‌شود و آمریکا حیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ما را به مخاطره انداخته است، اما بخشی از این مساله معطوف به شکاف‌هایی است که در بین اجزای جامعه ما شکل گرفته است. آنچه که تاثیر این هجمه‌ها را بیشتر و آسیب وارده را از این زاویه تشدید خواهد کرد، همین شکاف‌های داخلی است. این شکاف‌ها باید ترمیم شوند.

پس ترمیم شکاف‌هایی که عنوان کردید، می‌تواند به عنوان عاملی بازدارنده در مقابل هجمه‌ها و فشارهای خارجی نقش‌آفرین باشد.

برای دفع فشارهای خارجی به ویژه فشارهایی از سمت آمریکا و تحریم‌هایی که با هدف محدودیت ایران ترتیب داده شده است، برنامه‌ریزی شود. با وجود این شکاف‌ها نمی‌توان امید به دفع هجمه‌های خارجی داشت. وقتی این شکاف‌ها پر شوند و نوعی همگرایی بین اجزای اجتماعی شکل بگیرد، تاثیر فشارهای بیرونی برکشور کاهش پیدا می‌کند و این نگاه که با تحت فشار قرار دادن ایران می‌توان آسیب وارده به آن را تشدید کرد، از بین خواهد رفت. این شکاف‌ها را باید به شکل منطقی و معقول با اتکا به خردجمعی و اتکا به بدنه عظیم کارشناسی کشور در دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی صنعتی و... ترمیم کرد. آنچه در این مسیر اهمیت دارد این است که اگر بدنه‌های اجتماعیِ شکاف‌ها را ارزیابی و برای آن راه حل پیدا کنیم به بهترین نحو ممکن فاصله‌ها را پر کرده‌ایم.

بایدها و نبایدهایی که در راستای تحقق ایده‌آل اقدامات شورای هماهنگی بین سه قوه باید مدنظر داشت چیست؟

این اقدامی مثبت است، اما نباید یک امر دیوانسالاری و بوروکراتیک باقی بماند. توقف در مرحله بوروکراسی بزرگ‌ترین مانعی است که باید به شدت با آن مقابله کرد. باید هشیار بود. این امر باید به سرعت و با استفاده از ارزیابی‌ها و جمع بندی‌های صورت گرفته در هر سه دستگاه انجام شود. اقدامات سه قوا باید به کمک آنچه که صاحب‌نظران به ویژه در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی و اصحاب رسانه و... جمع بندی کرده‌اند، صورت گیرد. با توجه به تجارب جدی دلسوزان کشور می‌شود یک برنامه راهبردی چندلایه را در سطح سه قوا اتخاذ کرد. باید بخشی از این نگاه معطوف به اعتماد مردم باشد. جامعه باید احساس کند دردهایش از سوی حاکمیت شناخته شده است و حاکمیت در تلاش برای رفع مشکلات جامعه است. این نگاه باید بین جامعه به وجود آید و حاکمیت باید در راستای به وجود آمدن این نگاه تلاش کند. آنچه مسلم است اینکه شورای هماهنگی سه قوه نباید موسمی باشد و با جدیت و تلاش پیوسته در راستای حل معضلات از ابزارهای موجود بیشترین بهره را ببرد و بتواند در یک توسعه با بهره گیری از خردجمعی مسیر گره‌گشایی مشکلات کنونی را بیابد.