نعمت احمدی
دولت روحانی از دولت اصلاحات هم مظلوم‌تر است
روزنو :در شرایط حساس کنونی، برخی پرسش‌ها ناموجه است
در دوران احمدی‌نژاد حتی قصد پرسش از او هم گناه بود
پرسش‌های سوال‌برانگیز چندتن از نمایندگان مجلس از رئیس‌جمهور و تکذیب شایعه پیرامون اعمال فشار استاندارها به نمایندگان برای پس‌گرفتن پرسش‌ها، از سوی معاون پارلمانی دولت موضوع تازه‌ای نیست. روحانی این روزها با هجمه‌هایی مواجه است که به بهانه‌های مختلف و از طرق گوناگون بر وی و دولتش وارد می‌شود. از سویی شرایط حساس کنونی و موقعیت منحصربه‌فردی که در داخل کشور و در منطقه وجود دارد، بر ضرورت بررسی میزان موجه‌بودن پرسش‌های نمایندگان از رئیس‌جمهور می‌افزاید. اینکه آیا در شرایطی که کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کند، طرح سوال و تذکر از جانب نمایندگان محل توجیه دارد؟ این پرسشی است که از نعمت احمدی وکیل و فعال سیاسی پرسیده و در خلال گپ و گفتی با وی، موارد قانونی این موضوع برشمرده شده است.
در شرایط حساس کنونی، برخی پرسش‌ها ناموجه است
در دوران احمدی‌نژاد حتی قصد پرسش از او هم گناه بود
پرسش‌های سوال‌برانگیز چندتن از نمایندگان مجلس از رئیس‌جمهور و تکذیب شایعه پیرامون اعمال فشار استاندارها به نمایندگان برای پس‌گرفتن پرسش‌ها، از سوی معاون پارلمانی دولت موضوع تازه‌ای نیست. روحانی این روزها با هجمه‌هایی مواجه است که به بهانه‌های مختلف و از طرق گوناگون بر وی و دولتش وارد می‌شود. از سویی شرایط حساس کنونی و موقعیت منحصربه‌فردی که در داخل کشور و در منطقه وجود دارد، بر ضرورت بررسی میزان موجه‌بودن پرسش‌های نمایندگان از رئیس‌جمهور می‌افزاید. اینکه آیا در شرایطی که کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کند، طرح سوال و تذکر از جانب نمایندگان محل توجیه دارد؟ این پرسشی است که از نعمت احمدی وکیل و فعال سیاسی پرسیده و در خلال گپ و گفتی با وی، موارد قانونی این موضوع برشمرده شده است.
قانون در مورد طرح پرسش از رئیس‌جمهور و وزرا توسط نمایندگان مجلس چه می‌گوید؟ پرسشگر و پرسش‌شونده چه وظایفی در قبال این رویداد دارند؟
به گزارش روز نو : حسب قانون اساسی نمایندگان مجلس طی تشریفات خاصی می‌توانند از رئیس‌جمهور سوالاتی را بپرسند. این سوالات به هیات‌رئیسه داده می‌شود و هیات‌رئیسه از طریق اعلام در صحن علنی به این پرسش‌ها جامه عمل می‌پوشاند. پرسیدن از جانب نمایندگان هیچ ایرادی ندارد و اتفاقا می‌تواند در راستای شفاف‌سازی مسائل جاری کشور نقش سازنده‌ای ایفا کند. دولت‌ها هم باید از این پرسش‌ها استقبال کنند. اتفاقا شفاف‌بودن و شفاف کارکردن از مزایای یک دولت است. قوه مجریه باید آنقدر به کارکرد خود مطمئن باشد که از هیچ‌گونه پرسشی واهمه نداشته باشد. دولتی که به این سطح از اعتماد می‌رسد، هیچ ایرادی در مسیر پرسش از خود و کابینه نمی‌بیند. در این رهگذر تذکر به وزیران و استیضاح آنها و حتی طرح عدم کفایت هم مانع اعتقاد دولت به شفاف‌سازی و تلاش در راستای پیشرفت نخواهد بود. وقتی قانونی نگاشته می‌شود و اقدامی جنبه قانونی پیدا می‌کند، آن اقدام مشمول ابزاری خواهد شد که باید از آن استفاده کرد. مساله‌ای که حائز اهمیت است نحوه استفاده از آن ابزارها خواهد بود.
به وجوب نحوه اجرای اختیارات قانونی اشاره کردید، آیا در شرایط حساس، هر سوالی از جانب نمایندگان را می‌توان موجه قلمداد کرد؟ در دولت‌های مختلف این امر چگونه محقق می‌شود؟
گفتید آیا هر سوالی را می‌توان سوال موجه دانست و آیا هر زمان می‌توان سوال کرد؟ با روشن شدن این نکته می‌توان یک بررسی همراه با قیاس قانون ترتیب داد. قانون در تمام سال‌ها یکسان بوده و الترام رعایت مفاد آن پابرجاست. می‌دانیم که قانون در این خصوص تغییری نکرده و حق پرسیدن سوال از رئیس‌جمهور برای نمایندگان محفوظ است. در طول دوازده دوره ریاست‌جمهوری این امکان برای نمایندگان مجلس وجود داشته است. اما مساله‌ای که مطرح است اینکه در دوران احمدی‌نژاد هم این پرسش‌ها و حق نمایندگان برای انجام آن وجود داشت، پس چرا در دوره احمدی‌نژاد بیان این عبارت که «می‌خواهیم از رئیس‌جمهور سوال کنیم» خود نوعی گناه محسوب می‌شد، چه برسد به اجرایی‌کردن آن. جریانی که پرسش از احمدی‌نژاد را با ذنب معادل می‌دانست اکنون به‌راحتی در هر شرایطی روحانی را مورد هجمه پرسش قرار می‌دهد. آن هم در شرایط حساسی که کشور در آن قرار دارد. در بخش داخلی کشور با مسائلی رو‌به‌رو بوده است که به‌دنبال آن نیاز به آرامش به‌شدت احساس می‌شود.
پرسش اخیر نمایندگان از رئیس‌جمهور و شایعات پیرامون آن، حساسیتی را پدید آورد که با دقت بیشتری به نیات پرسشگران و نتایج آن نگریست. نظرتان در این‌باره چیست؟
با شما موافقم. باید مشخص شود پرسش‌ها در راستای شفاف‌سازی و در مسیر بهبود شرایط و تحقق منافع ملت عنوان می‌شود یا جنبه جناحی داشته و به‌منظور پیشبرد اهداف سیاسی جریان متبوع نمایندگان پرسش‌کننده انجام شده است. به این منظور باید لیست این نمایندگان را جست‌وجو کرد. با مشخص کردن جریان فکری این نمایندگان می‌توان تا حدودی به اهداف آنها از پرسش در این شرایط حساس پی برد. می‌توان رفتار نمایندگان را حتی از مجلس نخست تاکنون رصد کرد؛ پرسش‌ها و تذکراتی که می‌دهند. نکته‌ای که در این رصد حائز اهمیت است اینکه جریان فکری نماینده پرسش‌کننده موافق جریان فکری دولت است یا مخالف آن. به‌عنوان مثال دولتی که در راس کار است اصوالگرا است یا اصلاح‌طلب و پرسش‌های مطرح شده از جانب نمایندگان اصوالگرا مطرح می‌شود یا اصلاح‌طلب؟ جریان اکثریت مجلس هم می‌تواند در طرح این پرسش‌ها و اهدافی که پشت پرسش‌ها است، مهم باشد. در اواخر دولت اصلاحات مواضعی که بسیاری از نمایندگان در خصوص دولت اتخاذ کرده بودند و تذکرات بی‌‌‌موردی که می‌دادند موجب شده بود چرخ مملکت بخوابد. گاهی واقعا افسوس می‌خورم که هر جلسه مجلس چقدر هزینه دارد و با پرسش‌ها و تذکراتی مواجه می‌شویم که باعث تعجب است. وقت و انرژی مجلس گاهی صرف پرسش‌هایی می‌شود که در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت تلف‌کردن وقت مجلس و نمایندگان است.
آیا دولت تدبیروامید را می‌توان در این موارد با دولت اصلاحات مقایسه کرد؟
دولت روحانی در حال حاضر مورد ظلم واقع شده است. دولت دوم روحانی از لحاظ هجمه‌ها نسبت به دور دوم دولت اصلاحات هم وضعیت بغرنج‌تری دارد. در دوره اصلاحات اگر وضعیت تخریب تمام و کمال دولت در اواخر دوره دوم صورت گرفت، در دولت روحانی فقط با گذشت یک سال از دور دوم این اتفاق افتاد. نوع سوالاتی که در موارد بسیاری از دولت می‌شود گویای این مساله است. در خصوص برجام این مساله به‌شدت پررنگ و گویا است. اگر برجام خیری به‌دنبال داشت برای دیگران بود و اگر شری همراه داشت به پای دولت نوشته شد. حال آنکه مذاکرات برجام در دور دوم ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد در عمان شروع شده و بیست ماه به طول انجامید. تمامی ارکان نظام در آن دخیل بودند. هر رویدادی در طول برجام رخ می‌داد با اراده نظام و آگاهی راس نظام از جزئیات آن انجام می‌شد. این در حالی است که هر انتقادی به برجام هست، پیکان هجمه آن به سمت روحانی و دولت قرار می‌گیرد و اگر تمجیدی در کار باشد می‌گویند روحانی در برجام کاره‌ای نبوده و نظام موجب انعقاد برجام شد! آن مواضع ضد و نقیض و منفعت‌طلبانه بدون استدلال منطقی از جانب برخی نمایندگان و دیگران، همواره دولت روحانی را مورد آماج حملات قرار داده است. زمانی که آمریکا از برجام خارج نشده بود، به دولت انتقاد می‌شد که چرا منافع آمریکا را تحقق بخشیده و باعث از دست‌دادن موقعیت‌های بسیار برای کشور شده‌اید؟ به محض خروج ترامپ، برجام برای آنان به‌مثابه سندی مقبول دستمایه هجمه به دولت را فراهم آورد که چرا تمهیدی برای جلوگیری از خروج آمریکا نیندیشیدید و اینکه چرا با آمریکایی‌ها مذاکره کردید در صورتی که ما می‌گفتیم مورد اعتماد نیستند. به هر حال پرسش‌ها و بهانه برای عنوان آن در خصوص برجام بسیار است و دولت در این زمینه مظلوم واقع شده است. تحریکات و تحرکات دلسوزانه نیست، بلکه جناحی است.
