9 سال از روزی كه علی دایی برای آخرین بار روی نیمكت تیم ملی نشست گذشته است. روزی تلخ كه در ورزشگاه آزادی به عربستان باختیم تا افشین قطبی و كف دست او كه حریفان را به خوبی می‌شناخت هم چاره‌ساز نشده و تیم ملی راهی جام جهانی‌ 2010 نشود.

 شاید 9 سال قبل علی دایی در زمره مقصران ناكامی تیم ملی بود و محبوبیت چندانی نداشت اما با گذشت زمان دایی با رفتارهایی كه كرد و عملكردی كه داشت محبوبیت كم شده خود را بالا برد و هر سال هم بر میزان آن افزود. دایی در سال‌های اخیر ترجیح داد در تیم‌های باشگاهی دانش فنی خود را به چالش بكشد و در این سال‌ها عملكرد خوبی در تیم‌هایی چون پرسپولیس، نفت تهران، سایپا و... داشت. این روزها زمزمه‌هایی مبنی بر جانشینی علی دایی به جای كی‌روش در تیم ملی مطرح شده است. به خصوص پس از مصاحبه سرمربی پرتغالی با رویترز كه اعلام كرد بعد از جام جهانی‌ در تیم ایران نمی‌ماند شایعات حاكی از مذاكره فدراسیون با علی دایی است تا این مربی تا پایان جام ملت‌های آسیا هدایت تیم كشورمان را بر‌عهده بگیرد. پیشنهادی كه شاید مطرح كردن آن از سوی فدراسیون فوتبال چندان عجیب نباشد اما پذیرش آن از مردی با مختصات علی دایی بعید به نظر می‌رسد. در این شرایط ما هم دلایلی داریم كه دایی نباید پس از جام جهانی‌ جانشین كی‌روش شود كه مرور آن خالی از لطف نیست.

رابطه خوب با كی‌روش

علی دایی رابطه بسیار خوبی با كارلوس كی‌روش دارد و در بین چهره‌های شاخص فوتبال ایران هیچ‌كدام به اندازه او از كی‌روش حمایت نكرده است. دایی در برهه‌های مختلف از مربی پرتغالی و تیم تحت هدایت او حمایت كرده و این رابطه به حدی نزدیك است كه كی‌روش اخیراً در مراسم بدرقه تیم ملی دستان دایی را گرفت و او را سفیر فوتبال ایران در دنیا دانست. در این شرایط شایسته نیست دایی جای فردی را بگیرد كه رابطه خوبی با او داشته است.

دشواری تداوم راه كی‌روش

كی‌روش در مدت 7 ساله حضورش در ایران تیمی ساخته كه سال‌هاست قدرت فوتبال قاره‌كهن است و دو صعود شیرین به جام جهانی‌ درخشان‌ترین بخش كارنامه او است. پوست‌اندازی در تیم ملی و مقابله با بازیكن‌سالاری خاص كی‌روش بوده و خیلی‌ها حتی به درخشش این تیم در جام جهانی‌ پیش‌رو هم امیدوارند. در این شرایط نشستن بر صندلی او و ادامه دادن راهش بسیار دشوار است و كوچكترین عملكرد سرمربی جدید تیم ملی با كی‌روش مقایسه شده و شاید عرصه را برای ادامه فعالیت تنگ كند.

طلسم قهرمان نشدن در آسیا

تیم ملی آخرین بار 42 سال پیش قهرمان جام ملت‌های آسیا شده كه شاید خیلی از ما آن زمان به دنیا نیامده بودیم و علی دایی هم كودكی 7 ساله بوده است. این یعنی كمتر كسی آن قهرمانی را به یاد دارد و در تمام این سال‌ها فوتبال ما هر قدر هم كه در اوج بوده، نتوانسته به این مهم برسد اما خیلی‌ها این امید را دارند تا با كارلوس كی‌روش به قهرمانی آسیا برسیم. اگر او بعد از جام جهانی‌ از تیم ملی برود از تیم آماده‌ای كه دارد انتظار قهرمانی در آسیا می‌رود و جانشین او كار سختی برای برآورده كردن این انتظار دارد و به نوعی بار قهرمان كردن تیم روی دوش او است و هر نتیجه‌ای غیر از قهرمانی ناكامی تلقی می‌شود.

قرارداد 6 ماهه

كی‌روش به دلیل اینكه به او پیشنهاد قرارداد 6 ماهه داده شده نپذیرفته تا به همكاری‌‌اش با تیم ملی ادامه دهد اما آیا در ‌شأن مربی‌ای مثل علی دایی هست تا به صورت موقت یا 6 ماهه روی نیمكت تیم ملی بنشیند؟ آیا دایی كه سال‌ها در عرصه بازی و مربیگری چهره‌ای شاخص بوده تن به قرارداد 6ماهه و مشروط با فدراسیون فوتبال می‌دهد و آن را در ‌شأن خود می‌داند؟

درخشش در تیم‌های باشگاهی

علی دایی در سال‌های اخیر در تیم‌های باشگاهی عملكرد خوبی داشته است. برخلاف خاطرات تلخی كه از او در تیم ملی به جای مانده دایی در سال‌های اخیر با پرسپولیس دو قهرمانی در جام‌حذفی و یك نایب‌قهرمانی كسب كرده، با نفت تهران هم قهرمان جام‌حذفی شد و در فصل اخیر هم با سایپا موفق به كسب سهمیه آسیا شد تا در فوتبال باشگاهی به یك مربی موفق تبدیل شود. حضور او در تیم ملی شاید كارنامه موفق او در تیم‌های باشگاهی را قطع كرده و به مخاطره بیندازد.

حضور در آسیا با سایپا

دایی این فرصت را دارد تا با ماندن در سایپا حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم تجربه كند. او در شرایطی كه تیم ملی آزمون دشواری در جام ملت‌های آسیا پیش‌رو دارد، می‌تواند با سایپا در لیگ قهرمانان آسیا بدرخشد و در این مسابقات هم توانایی خود را به رخ بكشد.

خداحافظی همیشگی با تیم ملی

و آخرین دلیل هم اینكه او در برهه حساسی كه جانشین كی‌روش می‌شود فرصت ناكامی ندارد چه بسا ناكامی در جام ملت‌های آسیا كه تیم ملی در شرایط آرمانی و اوج خود به سر می‌برد، برای همیشه پرونده بازگشت او به تیم ملی را ببندد.