روزنو : علی کریمی هم یکی از مهمانان حاضر در جشن قهرمانی پرسپولیس است، البته از همان ابتدا ، 90 دقیقه وسط میدان و در روزی که برای خودش هم به نوعی جشن قهرمانی است. تیم بحران زده او هفته قبل توانست در لیگ برتر بماند تا مشخص شود ، کریمی هم می تواند یکی از مربیان نسل نوی فوتبال ایران نامیده شود.
او در این هفته های اخیر در دل دعواهای بی پایانش با فدراسیون فوتبال ، خوب تیمی را که همه سرمایه اش ، هواداران عاشقش بود جمع کرد و البته بیشتر از خود سپیدرود ، رقیبانی چون نفت ، دست به دست هم دادند و با باخت های شان کاری کردند تا تیم او در کورس بماند و اینگونه بازی آخر به رخدادی تشریفاتی بدل شد.
دیگر این بازی یک دوئل حیثیتی است برای علی کریمی و شاگردانش تا نشان دهند در روز بی انگیزگی ، فقط قرار است جوانمردانه به فکر زیبایی مراسم قهرمانی باشند. قرار نیست از سر شکم سیری بازی کنند و طوری باشند که همه از تماشای فینال لیگ ، لذت ببرند!
کریمی البته به این می اندیشد که برای بزرگی در مربیگری به رخدادهای بزرگ نیاز دارد. به بردهای تاریخ ساز. بی شک علی می داند در این بازی ، حسابی تشویق می شود که او محبوب ترین پرسپولیسی این روزها برای سکوهاست. نماد یک شورشی . شاید یک رابین هود برای هواداران فوتبال که حتی استقلالی ها هم در همین آزادی تا می توانستند تشویقش کردند.
علی بی شک در این روز بزرگ ، لحظه ای به عقب نشینی فکر نمی کند. نه فقط برای خودش که برای تکت تک آن عشق سپیدرودهای چشم به راه در رشت. برای آن ننه پیری که در آن سن و سال ، به عشق سپیدرودش جلوی ورودی ورزشگاه با لباس تیم محبوب شهر رشت ، می ایستد و تشویق شان می کند.
نه ، علی اهل پا پس کشیدن نیست ، اگرچه که نتیجه این بازی اصلا اهمیتی در آن نیم ساعت پایانی اش ندارد. ولی او می جنگد که 90 دقیقه خوب را جماعت روی سکوها ببینند و آن دقایق پایانی شان به آنها بچسبد.
علی قطعا یکی از آنهایی است که ته بازی به جشن قهرمانی قرمزها هم می تواند بپیوندد اما کسی نیست که راحت بگذارد آنها وارد فاز جشن شوند و حتی برانکو با شناخت از سرسختی شاگرد سابقش گفته بود:«می تواند جشن قهرمانی مان را خراب کند.»
او در این هفته های اخیر در دل دعواهای بی پایانش با فدراسیون فوتبال ، خوب تیمی را که همه سرمایه اش ، هواداران عاشقش بود جمع کرد و البته بیشتر از خود سپیدرود ، رقیبانی چون نفت ، دست به دست هم دادند و با باخت های شان کاری کردند تا تیم او در کورس بماند و اینگونه بازی آخر به رخدادی تشریفاتی بدل شد.
دیگر این بازی یک دوئل حیثیتی است برای علی کریمی و شاگردانش تا نشان دهند در روز بی انگیزگی ، فقط قرار است جوانمردانه به فکر زیبایی مراسم قهرمانی باشند. قرار نیست از سر شکم سیری بازی کنند و طوری باشند که همه از تماشای فینال لیگ ، لذت ببرند!
کریمی البته به این می اندیشد که برای بزرگی در مربیگری به رخدادهای بزرگ نیاز دارد. به بردهای تاریخ ساز. بی شک علی می داند در این بازی ، حسابی تشویق می شود که او محبوب ترین پرسپولیسی این روزها برای سکوهاست. نماد یک شورشی . شاید یک رابین هود برای هواداران فوتبال که حتی استقلالی ها هم در همین آزادی تا می توانستند تشویقش کردند.
علی بی شک در این روز بزرگ ، لحظه ای به عقب نشینی فکر نمی کند. نه فقط برای خودش که برای تکت تک آن عشق سپیدرودهای چشم به راه در رشت. برای آن ننه پیری که در آن سن و سال ، به عشق سپیدرودش جلوی ورودی ورزشگاه با لباس تیم محبوب شهر رشت ، می ایستد و تشویق شان می کند.
نه ، علی اهل پا پس کشیدن نیست ، اگرچه که نتیجه این بازی اصلا اهمیتی در آن نیم ساعت پایانی اش ندارد. ولی او می جنگد که 90 دقیقه خوب را جماعت روی سکوها ببینند و آن دقایق پایانی شان به آنها بچسبد.
علی قطعا یکی از آنهایی است که ته بازی به جشن قهرمانی قرمزها هم می تواند بپیوندد اما کسی نیست که راحت بگذارد آنها وارد فاز جشن شوند و حتی برانکو با شناخت از سرسختی شاگرد سابقش گفته بود:«می تواند جشن قهرمانی مان را خراب کند.»
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
