حسین حسین زاده قهرمان جهان و مدال آور طلای جهاني  ضمن گلايه از مسئولين خواستار رسيدگي به وضعيت نابسامان خود شد.

قهرمان جهان این گونه خود را معرفی کرد: حسین حسین زاده هستم 25 ساله که در سال 2014 و 2015 بازیکن فیکس تیم ملی کیک بوکسینگ فدراسیون های رزمی ایران بودم و در سال 2015 با تیم ملی ایران در مسابقات جهانی به کشور اسپانیا اعزام شدم و در آنجا موفق شدم مدال طلای منفی 65  کیلویی این مسابقات را کسب کنم.

وی در ادامه با گلايه  از عدم تحقق وعده هاي مسئولين گفت: متاسفانه بعد از قهرمانی جهان به بنده وعده هایی از جمله پاداش و همچنین فراهم کردن شغلی برای آینده ام داده شد که بعد از سه سال همچنان منتظر تحقق این وعده ها هستم.

وی افزود: من در سال 2016  اولین مسابقه حرفه ای خود را در کشور چین انجام دادم. در همین مسابقات بود که با دعوت نامه های متعدد از این کشور مواجه شدم. الان یک سال است که در کشور چین فعالیت می کنم و با پرچم کشور عزیزم داخل رینگ مسابقات می روم.من دوست دارم در کشور خودم جواب زحمت هایی که کشیدم را ببینم .من کشور عزیزم را خیلی دوست دارم و دلم نمی خواهد برای کشوری دیگر به میدان بروم ولی همه شما می  دانید که گذران زندگی در این دوره خیلی سخت است و من برای تامین حداقل نیاز زندگی به شغل احتیاج دارم البته وعده های بسیاری در این زمینه به بنده داده شد که همچنان منتظر تحقق این وعده ها هستم و امیدوارم هر چه سریعتر این مشکل بیکاری بنده رفع شود..

مهاجرت ورزشکاران ایرانی به خارج از کشور و تغییر تابعیت آنها بحث ناامیدکننده سال‌های اخیر ورزش است. اما چرا مسئولین در صدد رفع چنین مشکلاتی نیستند؟!

آیا واقعا مسئولین حتی قادر به تامین حداقل خواسته قهرمان جهان هم نمی باشند؟

وقتی یک قهرمان جهان مشکل بیکاری دارد چگونه می توان امید داشت که به مشکل بیکاری بقیه جوانان کشور رسیدگی شود؟!