علیرضا منصوریان، این استقلالی که عصر دیروز در آّبادان موفق شد با عبور از صنعت نفت به فینال جام حذفی برسد را با وجود بازیکنان خوب و حرفه ای بست اما نتوانست نتیجه بگیرد. در واقع پلن های تاکتیکی منصوریان محدود بود. علاقه اش به استفاده از خسرو در سمت راست و سود بردن از ارسال های بی نقص این بازیکن باعث شد در آنالیز مهاجمان، بستن کانال چپ و از بازی خارج کردن خسرو برای مهار استقلال کافی باشد. 

تیم منصوریان چپ و راست امتیاز از دست می داد و انگار پیروزی را از یاد برده بود اما حالا با وینفرد شفر، شیر آبی به همان شیر جذاب فوتبال ایران بدل شده است. شیری که وقتی نعره می کشد، حریفانش راهی جز بالا بردن دست ها ندارند. این همان استقلالی است که منصوریان هم در اختیار داشت با این تفاوت که شفر توانست «تیکی تاکا» را جانشین «ارسال های خسرو» کند. حتی خسرو نیمکت نشین شد تا وریا وارد کارزار شود. 
وریا به قدری خوب بازی می کند که خیال مان از حالا برای سمت راست تیم ملی در جام جهانی را هم راحت کرده است. بازی پاس-پاس، دست آبی ها را برای رسیدن به بهترین نتایج ممکن باز گذاشته است. تیمی که می تواند در هر لحظه، شکل جدیدی از فوتبال روز اروپا را به نمایش بگذارد. گل سوم آبی پوشان که وارد دروازه پارس جنوبی جم در آخرین دیدار لیگی شان شد را به خاطر دارید؟ گلی که تقریبا همه بازیکنان قبل از رقم خوردن آن، توپ را لمس کردند. 

استقلال حالا فینالیست جام حذفی است و این را مدیون یک مربی خوش فکر مثل شفراست. مربی که طرز تلقی تاکتیکی فوتبالیست ها از کاری که انجام می دهند را تغییر داد. استقلال با شفر می تواند حتی دستش را به جام بزند، می تواند سالی که با تلخی آغاز کرده را با شیرینی به اتمام برساند و می تواند تمام خاطرات تلخ خود را فراموش کند چون دیگر به یک بازیکن و یا یک راه برای گلزنی متکی نیست.