صدها نفر از مردم ونزوئلا در مناطق فقیرنشین کاراکاس در اعتراض به کمبود گوشت برای غذای کریسمس به خیابان‌ها آمده‌اند. این در حالی است که نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهوری ونزوئلا، دولت پرتغال را متهم کرده که پشت این کمبود گوشت است. به گزارش سی‌ان‌ان، مادورو در یک سخنرانی اعلام کرد که نتوانسته – آن‌‌طور که ماه گذشته قول داده بود- گوشت را در مناطق فقیرنشین کشور توزیع کند.

به گزارش روز نو :او در سخنرانی تلویزیونی‌اش گفت: «بر سر این گوشت‌ها چه آمد؟ آنها کارشکنی کردند. من می‌توانم نام یک کشور را در این میان بگویم: پرتغال!» مردم ونزوئلا همانند بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین شب ‌سال نو غذایی سنتی دارند که با گوشت درست می‌شود. نام این غذا در زبان خودشان «پرنیل دسردو» است. آقای مادورو قول داده بود که گوشت را به‌عنوان بخشی از یارانه ماهيانه بين خانواده‌های کم‌درآمد توزیع کند. مادورو گفت: «همه اینها تنظیم‌شده بود، ما همه گوشت‌ها را در ونزوئلا خریداری کرده بودیم، همه آنها را. بنابراین مجبور شدیم که گوشت مورد نیاز را وارد کنیم و من دستور دادم و پرداخت‌ها را هم امضا کردم؛ اما وقتی که دو کشتی بزرگ آماده حرکت به سمت ونزوئلا بود، آنها زیرش زدند. آنها عمدا کارشکنی کردند.»

این بار اولی نیست که رئیس‌جمهوری ونزوئلا کشورهای دیگر را مسئول نابسامانی اقتصادی ونزوئلا می‌داند. مادورو بارها آمریکا را متهم به دستکاری در جهت فروپاشی اقتصاد ونزوئلا کرده است. پرزیدنت نیکولاس مادورو که پس از هوگو چاوز به قدرت رسید، اذعان کرده است که مردم ونزوئلا گرسنه‌اند، اما او از دریافت کمک‌های بین‌المللی خودداری می‌کند و اغلب می‌گوید که مشکلات اقتصادی به وجود آمده ونزوئلا به خاطر دشمنان خارجی مثل ایالات متحده آمریکا است که به‌زعم او جنگی اقتصادی علیه کشورش به راه انداخته‌اند.

در واکنش به سخنان مادورو، وزیر امور خارجه پرتغال «آگوستو سانتوس سیلوا» در رادیوی «تی‌اس‌اف» کشورش گفت که دولت قدرت کارشکنی در مسأله گوشت را نداشته است. سیلوا گفت: «ما در اقتصاد باز زندگی می‌کنیم و صادرات، تحت صلاحیت شرکت‌هاست و نه دولت.» شرکت «راپورال» که در‌ سال ٢٠١٦، مسئول ارسال گوشت به ونزوئلا بود، در بیانیه‌ای اعلام کرد که ونزوئلا هنوز همه هزینه گوشت‌های پرتغالی را برای ١٤‌هزار تن گوشت‌ سال گذشته پرداخت نکرده و نزدیک به ٤٠‌میلیون یورو، از آن بدهی باقی مانده است. این بیانیه که توسط رادیوی سراسری آر‌تی‌پی خوانده شد، اضافه کرده که ونزوئلا، پرداخت‌هایی را انجام داده است اما از ماه آگوست هیچ پولی را پرداخت نکرده است.

شرکت راپورال می‌گوید که در ‌سال ٢٠١٧ هیچ گوشتی را به دولت ونزوئلا ارایه نكرده است؛ چراکه این شرکت از سفیر ونزوئلا قول گرفته بود که پرداخت کامل همه بدهی‌های ٢٠١٦، تا ماه مارس ٢٠١٨ بیشتر طول نخواهد کشید. این شرکت گفت: «راپورال از کارشکنی دولت پرتغال در ارسال محموله‌های گوشت به ونزوئلا اطلاعی ندارد، اما این مسأله را تأیید می‌کند که ونزوئلا، بر اساس تعهداتش به موقع بدهی‌هایش را پرداخت نکرده است.» از زمان فروپاشی اقتصادی در ‌سال ٢٠١٤، ونزوئلا بشدت درگیر کمبود مواد غذایی شده است. طغیان‌ها و تظاهرات مردمی به خاطر فقدان غذای مقرون به صرفه و قابل خرید، صف‌های طویل و بسیار طولانی و مشقت‌بار برای دریافت خواروبار اولیه، سربازان مستقر در بیرون نانوایی‌ها و جمعیت خشمگینی که فروشگاه‌ها را غارت می‌کنند، همگی نمایانگر عمق این بحران اقتصادی و کمبود موادغذایی در ونزوئلا هستند.

هیچ چیزی به دست ما نرسیده است

ونزوئلایی‌هایی که روز چهارشنبه و پنجشنبه در خیابان‌ها اعتراض کرده‌اند، می‌گویند که بابت قول‌های دیگر دولت که برآورده نشده است هم عصبانی هستند. معترضان خشمگینی که تظاهرات آنها در شبکه‌های اجتماعی به نام «انقلاب گوشت» نام نهاده شده، به خیابان‌ها آمده و سطل‌های زباله را آتش زده‌اند. بسیاری از آنها از این مسأله شکایت می‌کنند که باز هم باید مثل سال‌های گذشته، شب‌ سال نوی دیگری را بدون غذا و مواداولیه جشن بگیرند. «آراسلیس هینوجوسا» یکی از معترضان به سی‌ان‌ان گفته است: «آنها به ما قول گوشت و مرغ را دادند؛ اما هیچ چیزی به دست ما نرسید.»

او ادامه داد: «من ١٠٠‌درصد چاوزی هستم و سیاست‌های او را انکار نمی‌کنم، اما به همان شیوه که به مادورو رأی دادیم به همان شکل هم می‌توانیم دست از حمایت او بکشیم.» چاوزی‌ها طرفداران سرسخت سیاست‌های سوسیالیستی و برنامه‌های هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری پیشین ونزوئلا هستند. مادورو که پس از چاوز به قدرت رسید، همان برنامه‌ها را ادامه داد و حمایت بسیاری را از طرفداران چاوز دارد.

ونزوئلا دارای بیشترین ذخایر نفتی در سراسر جهان است، اما بسیاری از اقتصاددان‌ها می‌گویند که سال‌ها سوءمدیریت اقتصادی شرایط این کشور را به این فاجعه رسانده است. آن زمان که قیمت نفت بالا بود، این خسارات ناشی از سوءمدیریت پنهان مانده بود و دولت منابع زیادی را در اختیار داشت، اما در پایان ‌سال ٢٠١٤، زمانی که قیمت نفت بشدت سقوط کرد، کمبود مواد غذایی آغاز شد و قیمت مواد غذایی بشدت افزایش یافت. تورم این کشور درحال حاضر حدود ٨٠٠‌درصد است و صندوق بین‌المللی پول در ماه اکتبر هشدار داده که احتمالا در ‌سال آینده این تورم به ٢٣٠٠‌درصد خواهد رسید.

کاوش در زباله‌ها

«اورینیا کارابالو» ٢٩ساله به همراه سه فرزندش – براینر ٨ساله، ریمان ٦ساله، و سوفیا ٢٢ماهه - ساعت‌ها در صفی طولانی و شلوغ برای ورود به یک آشپزخانه پخت سوپ ایستاده بودند که توسط یک کلیسای کاتولیک محلی در «لوس‌تکوئس» این غذاها پخش می‌شد. آنها به جز آب، سه روز بود که هیچ چیزی نخورده بودند. پیش از آغاز بحران اقتصادی، خانم کارابالو، فرزندان خود را با استفاده از دستمزد خود که در یک رستوران کار می‌کرد، غذا می‌داد. حالا او همزمان که قاشق سوپ را در دهان سوفیا می‌گذاشت، تعریف کرد که فرزندانش چگونه تلاش او برای خودکشی را دفع کرده بودند.

 کارابالو دیگر نمی‌توانست گرسنگی کشیدن فرزندانش را تحمل کند. او می‌گوید درحالی‌که دختر نوزادش خواب بود، فرزندانش را به بیرون از خانه برده بود و سپس خود به داخل خانه رفته و در را بسته بود. او کابلی را آویزان کرده و آن را به دور گردن خود انداخته بود. او می‌گوید درست وقتی که می‌خواست خود را حلق‌آویز کند، صدای دختر نوزادش را شنیده بود که گریه می‌کند: «من احساس کردم صدایی به من می‌گوید که سریع‌تر این کار را بکن و صدایی دیگر به من می‌گفت که این کار را نکن. به فرزندانت نگاه کن.» سپس پسر کوچکش مادر را صدا می‌زند و می‌گوید که در را باز کند. با این‌حال، او بر احساس گناهش غلبه کرد و تصمیمش را برای خودکشی گرفت. پسر بزرگ او، براینر ٨ساله که صبح بدون خوردن صبحانه و شب قبل نیز بدون خوردن شام به مدرسه رفته بود، چندین‌بار در آن‌جا ضعف کرده بود؛ او هر شب از گرسنگی گریه می‌کرد و از مادرش خواهش می‌کرد که اجازه دهد برای خرید غذا برای خانواده کار کند.  یک تحقیق در‌ سال ٢٠١٦ که توسط ٣ دانشگاه ونزوئلا صورت گرفته، نشان می‌دهد که از هر ١٠ نفر ونزوئلایی، ٩ نفر دچار عدم امنیت غذایی هستند. حالا بسیاری از خانواده‌ها برای خوردن غذا در خیابان‌ها یا در میان زباله‌ها، کند و کاو می‌کنند.

روزنامه شهروند