تجمعات پی در پی اخیر بازنشستگان در اعتراض به وضعیت صندوق های بازنشستگی دیگر تنها مختص به جلوی ساختمان مجلس شورای اسلامی نیست و عدم پرداخت به موقع موقات بازنشستگان باعث شده تا در استان های دیگر نیز مستمری بگیران دولتی دست به اعتراض بزنند؛ اما در این بین باید پرسید که برای رفع این بحران دولت چه بایدها و نبایدهایی دارد؟

در این رابطه غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی در گفتگو با سايت روزنو با بیان اینکه متاسفانه طی سالیان اخیر هر گاه که دولت ها با کسری بودجه مواجه شده اند دست یاری به سوی صندوق های بازنشستگی برده اند بی آنکه به نتیجه و معایب بلند مدت آن اندیشیده باشند، می گوید حالا امروز که بازنشستگان به دلیل عدم پرداخت به موقع حقوق و موقات شان معترض هستند و رسانه ها نیز به انعکاس این اعتراضات می پردازند مسئولین به عمق بحران صندوق های بازنشستگی پی برده اند.

این نماینده مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه این نارضایتی بازنشستگان بی گمان عواقب خوبی برای دولت نخواهد داشت لذا اکنون مدیران بجای کتمان ناکارامدی در صندوق های بازنشستگی و نشنیدن صدای بازنشستگان باید به فکر رفع بحران به وجود امده باشند، می افزاید: راهکار های مختلفی برای حل این مشکل وجود دارد که اولین راه کار ان عدم دست درازی دولت ها به صندوق های بازنشستگی است به بهانه های مختلف و سپس تامین کسری و کمبودهای این صندوق ها است به طریق مختلف که لااقل حقوق و مزایای بازنشستگان بیش از این به تعویق نیفتد.

وي افزود:بايد از الگوي ساير كشور ها در مواجهه با بحران صندوق هاي بازنشستگي استفاده كرد و به نظرم يكي از راه هاي متوقف كردن اين بحران در مقطع فعلي افزايش سن بازنشستگي است كه بايد به صورت كارشناسي درباره آن بحث صورت بگيرد و در قالب يك قانون مدون تدوين شود تا بخشي از مشكلات صندوق ها را برطرف كند.

در پایان ایمن آبادی با اشاره به این موضوع که بحران صندوق های بازنشستگی کماکان پابرجاست اما با یک برنامه بلند مدت و استاندارد می توان بر این مشکل غلبه کرد و مشکلات پیش آمده را رفع و رجوع کرد، خاطر نشان کرد: به شرطی که این طرح ها و برنامه ها مانند طرح های گذشته مقطعی و زودگذر نباشد و مشمول فراموشی در گذر زمان نباشد چراکه اگر برای این بحران فکر عاجلی نشود دیگر نمی توان به آن سامان بخشید و این موضوع به یک چالش بزرگ برای دولت ها و مسئولین بدل خواهد شد.