سال ۲۰۱۷ سال مکرون بود. او که در ابتدا وزیر اقتصاد بود شاید فکرش را هم نمی‌کرد که در نهایت بتواند به کرسی ریاست جمهوری دست یابد. فروپاشی غیر‌قابل پیش‌بینی دو حزب جریان اصلی فرانسه یعنی جمهوریخواهان محافظه‌کار و سوسیالیست که در شش ده گذشته قدرت را در فرانسه در دست داشتند سبب شد تا مکرون به پیروزی برسد. او در عرصه بین‌المللی نیز خوش‌شانس بود. آشفتگی سیاسی در لندن، واشنگتن و برلین همراه با چشم‌انداز بلندپروازانه شخص مکرون سبب شد تا رییس جمهوری فرانسه به عنوان رهبر جهان جدید سخن بگوید. به نظر می‌رسد سال پیش‌رو برای او امیدوارکننده‌تر نیز باشد. 

سال پیش‌رو برای مرکل بسیار دشوار خواهد بود. او باید روابط خود را با ترامپ رییس‌جمهوری آمریکا ترمیم کند. او همچنین برای نخستین بار در تاریخ انتخابات المان باید با ظهور راست افراطی و پوپولیسم آن مقابله کند. کار او آنجا دشوارتر می‌شود که ترامپ علاقه‌ای به همکاری با وی ندارد. مرکل مجبور است در حوزه داخلی دولت ائتلافی تشکیل دهد و در اسرع وقت برای حل و فصل چالش‌های سال ۲۰۱۸ کار کند. 

در سال ۲۰۱۷ میلادی اسد قدرت خود را تثبیت کرد و بهترین بهره‌برداری را از جنگ علیه داعش برای تقویت خود داشت. از حملات کوتاه‌مدت اما نمادین هوایی نیروهای آمریکایی نیز به نفع خود بهره برد. او نه تنها در سال ۲۰۱۸ در قدرت باقی می‌ماند بلکه احتمالا بیش از هر زمان دیگری می‌تواند در قدرت بماند. آشتفگی پس از نابودی داعش و رویارویی ایران و عربستان سعودی سبب شده است تا کشورهای غربی دیگر توجه عمده‌ای به اقدامات اسد در جریان جنگ داخلی که از آن تحت عنوان جنایت جنگی یاد می‌کردند، نداشته باشد. اسد باید تهدیدات ناشی از مداخله نظامی اسرائیل در خاک سوریه را کاهش دهد.

اردوغان در سال ۲۰۱۷ میلادی به آرزوی دیرینه خود یعنی تغییر نظام پارلمانی ترکیه به ریاستی رسید و تغییرات عمده‌ای را در قانون اساسی ترکیه به وجود آورد. پس از ۱۴ سال در قدرت بودن او به عنوان فردی شناخته شده که روزنامه‌نگاران را زندانی می‌کند و خسارت عظیمی بر بخش‌های دولتی ترکیه با پاکسازی‌های گسترده وارد کرد. او اما مانورهایی هم داده که تضمین می‌کنند ترکیه پای میز مذاکره درباره بحران‌های منطقه‌ای حضور خواهد داشت. در سال ۲۰۱۸ میلادی اردوغان با پرونده فساد خود و اطرافیان‌اش در داخل ترکیه و عدم اطمینان منطقه‌ای در فضای بین‌المللی مواجه خواهد بود. با این حال، با وجود یک اپوزیسیون ضعیف در ترکیه اردوغان کماکان قدرت را حفظ خواهد کرد. 

او در داخل روسیه محبوب است و آماده است تا در مارس ۲۰۱۸ میلادی به عنوان رییس‌جمهوری روسیه بار دیگر انتخاب شوند. با این حال، روسیه با رکود اقتصادی دست به گریبان است. ۲۰۱۷ سال دیدگاه پوتین برای روابط بهتر با آمریکا بود و موضوع مداخله روس‌ها در انتخابات آمریکا نیز مطرح شد. در خاورمیانه اما پوتین پیروزی بزرگی بدست آورده است و با استفاده از حضور نظامی و حمایت از اسد موضع خود به عنوان یک کارگزار قدرت در آن منطقه را تثبیت کرده است. 

سال ۲۰۱۷ سالی خوب برای «شی» بود. او به عنوان دبیرکل حزب کونیست چین قدرت خود را تثبیت کرده است. او سبب شده تا تولید ناخالص چین در حال افزایش باشد و این کشور به عنوان ابر‌قدرت جهانی صعود کند. با این حال، در سال ۲۰۱۸ میلادی او چالش‌هایی را پیش‌روی خود خواهد داشت؛ وضعیت امنیتی خطرناک در کره شمالی و شبه جزیره کره، دیدگاه‌های تجاری غیر‌قابل پیش‌بینی ترامپ و احتمال کاهش رشد اقتصادی از جمله مهم‌ترین دغدغه‌های او خواهند بود. البته اولویت اصلی او در سال ۲۰۱۸ موضوع کره شمالی خواهد بود. 

اگر سال ۲۰۱۷ میلادی سال نبرد اراده‌ها و توهین‌های رد و بدل شده میان ترامپ و کیم و تهدید یکدیگر بود، سال ۲۰۱۸ میلادی سال عدم قعطیت رهبر کره شمالی خواهد بود آن هم با افزایش خطر جنگ و تحریم‌های بی‌سابقه علیه کره شمالی. 

پس از فراخوانی برگزاری انتخابات پارلمانی، «ترزا می» اکثریت را در پارلمان از دست داد. او مجبور شد تا به محافظه‌کاران ایرلند شمالی نزدیک شود تا در قدرت بماند. این موضوع منتقدان‌اش را تحریک کرد و مسئله مرزی با ایرلند نیز در مذاکرات برگزیت اضافه شد. همچنین مسئله رسوایی‌های جنسی اعضای حزب محافظه‌کار نیز به ضرر او خواهد بود. او سه وزیر کابینه خود را به دلیل دروغ گفتن درباره مسائل جنسی از دست داده است. بعید نیست که ترزا می قدرت خود را از دست دهد و با فرد دیگری جایگزین شود. با این حال، نباید دستاورد او در دستیابی به مرحله دوم مذاکرات برگزیت یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را نادیده گرفت. مرحله بعدی مذاکرات در جریان خواهد بود و شایعات در مورد آینده سیاسی او نیز مطرح خواهند شد. 

در سال ۲۰۱۷ محمد بن سلمان در داخل عربستان به گشایش فضای اجتماعی دست زد. زنان اجازه رانندگی پیدا کردند، سینماها باز شدند، قدرت مقام‌های مذهبی محدود شد و کنترل‌های محدود‌کننده بر جوانان کاهش یافتند. در سطح بین‌المللی او به شریک ترامپ تبدیل شده است. او چشم‌انداز سال ۲۰۳۰ را اصلاح اقتصاد عربستان سعودی به سوی حرکت برای اقتصادی غیر‌نفتی تعیین کرده است. با این حال، دوازده ماه آبنده برای او فرصتی برای آزمون خواهد بود. سرکوبگری او در زمینه مقام‌های فاسد پرسش‌هایی را درباره کارآمدی سیاست‌هایش ایجاد کرده است. همچنین، جنگ یمن نیز بی‌نتیجه مانده است. ممکن است اصلاحات در داخل نیز با موانعی مواجه شود و شکست بخورد. 

سال ۲۰۱۷ برای روحانی سال موفقی بود با این حال، او با چالش‌های تازه و بالقوه‌ای مواجه است که سال ۲۰۱۸ را برایش دشوار می‌سازد. او موفق شد تا برجام را به سرانجام رساند و اقتصاد ایران را تقویت کند. امروز اما مشکلات اصلی روحانی عبارتند از ترامپ و تندروهای داخل ایران. ترامپ توافق هسته‌ای را محکوم می‌کند و کلیت آن را به خطر می‌اندازد. تندروهای داخلی نیز روحانی  را به اتخاذ موضعی ملایم در برابر امریکایی‌ها متهم می‌کنند. اگر ترامپ به مانع‌تراشی‌های خود در مسیر اجرای برجام ادامه دهد سال ۲۰۱۸ می‌تواند سالی سخت برای روحانی باشد. 

اگرچه تحقیقات قضایی درباره پرونده فساد نتانیاهو در جریان است با این حال، سال ۲۰۱۷ میلادی سالی خوب برای او بود. مهمتر از هر چیزی ترامپ قدس را به عنوان پایتخت اسرائیل برسمیت شناخت. این پیروزی دیپلماتیک کم‌نظیری برای نتانیاهو بود. اما سال ۲۰۱۸ می‌تواند برای او متقاوت باشد. تحقیقات درباره پرونده فساد او و اطرافیانش در جریان هستند و بحران درباره ائتلاف سیاسی نتانیاهو نیز در جریان است. 

 

سال ۲۰۱۷ میلادی سال اعتراضات ضد‌دولتی در ونزوئلا بوده است و بیش از ۱۲۰ معترض در درگیری با پلیس کشته شدند. پیشنهاد مادورو برای بازنویسی قانون اساسی به نفع خود و برای تثبیت قدرت‌اش وضعیت را بدتر کرد. آمریکا این تصمیم را اواخر ژوئیه گذشته محکوم کرد و تحریم‌های تازه‌ای را علیه مادورو اعمال کرد. سال آینده چالش‌های عمده‌ای پیش‌روی مادورو خواهند بود.