«یوری آونری» روشنفکر مشهور اسرائیلی که افکاری چپ گرایانه دارد، طرفدار صلح با فلسطینیان و از منتقدان سرسخت نتانیاهو و راست گرایان اسرائیلی است در مقاله ای در سایت «آنتی وار» اشاره می کند که اعلام خطرهای دائمی نتانیاهو و متحدان درباره احتمال دستیابی ایران به بمب اتمی را بی معنا می داند. او می نویسد ایران حتی اگر به سلاح هسته ای هم دست یابد به اسرائیل حمله نخواهد کرد.  

به گزارش سايت روزنو، او می نویسد:«ایران اکنون دشمن مرگبار ما اسرائیلی ها است. ایران خواستار نابودی ماست. این برداشت خود ماست شواهدی که مسلم و واضح پذیرفته ایم و به همین خاطر علیه برجام موضع گیری کرده ایم و صرفا می گوییم توافق با ایران وحشتناک است و ما باید به امریکایی ها می گفتیم که خیلی پیش از این ها ایران را بمباران می کرد. 

اگر آنان ما را نادیده بگیرند ما باید خودمان دست به کار شویم و ایران را بمباران کنیم. با این حال، از نظر من همه این چیزهایی که از نظر بسیاری از اسرائیلی ها حقایقی آشکار قلمداد می شوند بی معنا به نظر می رسند. این مسائل و موارد مطرح شده هیچ یک مبنای منطقی ندارند. 

هم چنین فاقد هرگونه مبنای ژئوپولیتیک و تاریخی نیز هستند. ناپلئون یکبار گفته بود اگر می خواهید رفتار یک کشور را درک کنید باید به نقشه نگاه کنید. جغرافیا مهم تر از ایدئولوژی است هر چند ایدئولوژی متعصبانه باشد. ایدئولوژی ها در طول زمان تغییر می کنند جغرافیا اما تغییر نمی کند. متعصب ترین  دولت ایدئولوژیک قرن بیستم اتحاد جماهیر شوروی بود. سلف آن روسیه دوران تزار بود و جانشین آن روسیه پوتین است. واقعیت آن است که تزارها، استالین و پوتین همگی کم و بیش سیاست خارجی مشابه و مشترکی داشته و دارند. 

کارل مارکس باید در قبر بلرزد! هنگامی که مردم یهودی تبار زاده شدند ایران کشوری متمدن بود. کوروش پادشاه ایران یهودیان را به اورشلیم (بیت المقدس) فرستاد و آنان را آزاد کرد. او در تاریخ یهودی به عنوان فردی خیرخواه و بزرگ شناخته شده است.

 زمانی که اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی تاسیس شد، دیوید بن گوریون ایران را متحدی طبیعی دید. شاید امروز این موضوع عجیب و غریب به نظر برسد اما در آن زمان ایران بیش از هر کشور دیگری در خاورمیانه جانب اسرائیل را می گرفت. بن گوریون یک واقع گرا در عرصه داخلی  خارجی بود. از آنجایی که او قصدی برای صلح با اعراب نداشت به دنبال یافتن متحدانی فراتر از جهان عرب بود. 

با نگاه کردن به نقشه (بله، او به نقشه و جغرافیا اعتقاد داشت) دید که اعراب مسلمان توسط غیر اعراب و غیر مسلمانان احاطه و محاصره شده اند. مسیحیان مارونی در لبنان (مسلمان نیستند)، ترک ها (مسلمان هستند اما عرب نیستند)، کردها (مسلمان هستند اما عرب نیستند)، ایرانی ها (مسلمان هستند اما عرب نیستند) اتیوپیایی ها (نه مسلمان هستند و نه عرب) و نژادها و قومیت های بیش تری را یافت.

با توجه به این موضوع بن گوریون طرحی را برنامه ریزی کرد: مشارکت حاشیه و اتحاد با تمام کشورهایی که جهان عرب را محاصره کرده اند و تهدیدی برای ملی گرایی عربی مدنظر جمال عبدالناصر و دیگر دولت های سنی مسلمان عرب در منطقه  به شمار می رفتند. یکی از بزرگترین علاقمندان به این ایده شاه ایران بود که دوست گرم اسرائیل بود. او که خود را شاه شاهان می دانست دیکتاتوری ستمگر بود که بسیاری از مردم ایران از او متنفر بودند اما برای بسیاری از اسرائیلی ها ایران آن زمان به خانه دوم تبدیل شده بود.

 تهران تبدیل به مکه ای برای بازرگانان اسرائیلی شده بود. کارشناسان امنیتی اسرائیل از نهاد اطلاعاتی شاباک به پلیس مخفی شاه یا ساواک آموزش می دادند. فرماندهان عالیرتبه ارتش اسرائیل به طور ازادانه از طریق ایران به کردستان عراق سفر می کردند جایی که نیروهای پیشمرگه کرد در مبارزه با رژیم صدام حسین را آموزش می دادند. 

این شرایط بهشت گونه زمانی به پایان رسید که شاه با صدام حسنی معامله و تفاهم کرد تا بتواند تخت و تاج خود را حفظ کند. پس از آن روحانیون شیعه رادیکال که محبوبیت بالایی بین مردم داشتند شاه را سرنگون کردند و یک جمهوری اسلامی شیعی را تاسیس کردند. 

اسرائیل از ایران خارج شد. یکی از عناصر اصلی طرح اتحاد با حاشیه بن گوریون از دست رفت. پس از آن اسرائیل بارها به لبنان حمله کرد تا دیکتاتوری مارونی طرفدار اسرائیل در آنجا قدرت را در دست گیرد اما تمام طرح ها شکست خوردند. 

شیعیان جنوب لبنان اما از حضور ارتش اسرائیل در لبنان استقبال می کردند چرا که در بازی سیاست به آنان در مقابله با مسلمانان سنی کمک می کرد. زمانی که شیعیان متوجه شدند که اسرائیلی ها قصد خروج از خاک لبنان را ندارند جنگی چریکی را علیه آنان آغاز کردند و حزب الله لبنان متولد شد و به یکی از موثرترین دشمنان اسرائیل و یکی از متحدان حکومت ایران تبدیل شد. اما ایا حکومت ایران دشمنی مرگبار برای اسرائیل است؟ من در این باره تردید دارم».

این روشنفکر اسرائیلی در ادامه ادعایی را مطرح می کند که البته از سوی دولت ایران تکذیب شده است. او می نویسد:«حکومت ایران زمانی که از نظر ایدئولوژیک در اوج بود قصد معامله با امریکا را داشت که به ایران کنترا معروف شد با این حال، این موضوع لو رفت و ایران قصد خرید اسلحه از اسرائیل را داشت و اسرائیل نیز تسلیحات را فروخت.

 در آن زمان ایران به تسلیحات نیاز داشت چرا که در جنگ با عراق بود. اسرائیل به ایران در جنگ کمک کرد چرا که از صدام می ترسید. بنابراین اسرائیل امریکا را نیز بعدا متقاعد کرد تا به عراق حمله کند تهاجم بسیار موفق بود صدام نابود شد و دشمن ایران نیز از بین رفت. 

در نتیجه، اسرائیل نیز به نوعی سبب حذف مانع اصلی تقویت هژمونی ایران در خاورمیانه شد. اکنون اما تمام طرح بن گوریون برعکس شده است. حاشیه لبنان و ایران از سوی ترکیه حمایت می شوند و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، عربستان سعودی و مصر به متحدان باز و نیمه مخفی ما تبدیل شده اند».

آونری در ادامه با تمسخر راست های اسرائیلی می نویسد:«در اینجا فریادهای بی قراری را می شنوم که عصبانی می گویند خطر هسته ای ایران بیخ گوش ماست آنان می خواهند ما را نابود کنند. خب، واقعیت این است که من نمی ترسم. 

خوب است بدانید که الگوریتم از نام ریاضی دان ایرانی خوارزمی گرفته شده است. حاکمان کنونی ایران ممکن است متعصب باشند (که من درباره صحت این ادعا هم تردید دارم) اما می دانم که اهل خودکشی نیستند. بالعکس آنان بسیار عملگرا هستند. 

پس چرا علیه اسرائیل موضع گیری می کنند؟ چرا که هدف شان تبدیل شدن به نیروی اصلی در جهان اسلام است و در این راستا بایستی اسرائیل را مورد حمله قرار دهند. تا زمانی که اسرائیل با فلسطینیان صلح نکند توده های عرب و مسلمان در همه از اسرائیل نفرت خواهند داشت. 

 از دهه ها قبل تاکنون حمله هسته ای از جانب هیچ کشور دارای بمب اتمی روی نداده است. حمله یک کشور دارای بمب اتمی به معنای خودکشی است. حتی امریکا نیز جرات حمله به کره شمالی را نداشته است. به همین خاطر حتی اگر ایران به بمب اتمی نیز دست یابد من راحت خواهم خوابید. اگرچه شاید یک چشم را نیمه باز نگه دارم».