بركناری 10 مربی استقلالی در يک ماه!
اين بيكاري البته در دو حالت كنارهگيري و يا اخراج بوده است. فارغ از دليل جدايي مربيان استقلالي از تيمهايي كه هدايتشان را در دست داشتند اتفاقي كه ظرف اين مدت كوتاه رخ داد تا حدي نگرانكننده و البته تا حدي اميدواركننده است. نگرانكننده از اين نظر كه چرا بايد چنين اتفاقي رخ بدهد؟ آيا دانش فني و عدم نتيجهگيريشان باعث اين مهم شده است يا روابط غلط مديران باشگاهها با عوامل زيرمجموعهشان دليل اين جداييها بوده است؟
جدايي ستار همداني از گسترش فولاد تبريز و استعفاي عليرضا منصوريان و به تبع آن محمد خرمگاه، علي چيني و حميد بابازاده از مربيگري استقلال در ليگ برتر. بركناري سيروس دينمحمدي از تيم راهآهن. جدايي اميدرضا روانخواه از سپيدرود رشت. استعفاي آرش برهاني از تيم داماش تهران (در ليگ دسته 3 تهران). كنارهگيري پيروز قرباني از تيم سردار بوكان و آخرين مورد كنارهگيري محمود فكري از تيم نفت مسجدسليمان كه روز گذشته اتفاق افتاد؛ تيم صدرنشين در جدول ليگ آزادگان!
البته بررسي اين پرونده از يكسو حاوي اين پيام است كه باشگاه استقلال در زمينه پرورش مربي توانايي بيشتري نسبت به همتايان ديگرش داشته كه علاوه بر اين تعداد همين حالا در ليگ يك علي لطيفي (اكسين)، داود مهابادي (برق جديد شيراز)، علي سامره (مس رفسنجان)، جواد نكونام (خونه به خونه بابل)، رسول خطيبي (ماشينسازي)، مهدي پاشازاده (نساجي مازندران) و محسن بياتينيا (راهآهن) تيمهاي خود را در دست دارند و مشغول سرمربيگريشان هستند. شايد حضور همزمان اين تعداد مربي استقلالي كه البته تعدادي هم در كادر فني همين تيمها به عنوان مربي يك يا دو و حتي مربي دروازهباني مشغول هستند باعث شد مربيان استقلالي چشم بخورند!
