یكي از نكات ويژه بازي پرسپوليس و الهلال، مربوط به تعويض سوم برانكو مي‌شد؛ جايي كه او در تصميمي غيرمنتظره احسان علوان‌زاده را از دقيقه82 به جاي فرشاد احمدزاده به ميدان فرستاد. فرشاد در اين بازي زياد دويد و در دقايق پاياني عملا بريده بود. با اين حال مساله كليدي اين است كه برانكو براي زدن آخرين تير تركش، به جاي يكي مثل سيامك نعمتي از علوان‌زاده جوان استفاده كرد. سيامك به عنوان ستاره پيكان به پرسپوليس پيوست و از همان هفته‌هاي اول ليگ فشارها به برانكو براي اينكه بيشتر از اين بازيكن استفاده كند، آغاز شد.

برانكو البته در برخي بزنگاه‌ها مثل بازي با گسترش‌فولاد كه در فاصله كمي نسبت به مسابقه تيم‌هاي ملي ايران و سوريه برگزار شد، نشان داده بود كه اعتقاد چنداني به نعمتي ندارد. در تبريز و در روزي كه انتظار مي‌رفت اين بازيكن در تركيب اصلي به ميدان برود، برانكو انتخاب ديگري داشت و وحيد اميري خسته را به ميدان فرستاد. اميري 48ساعت قبل از آن مسابقه نيم ساعت برابر سوريه بازي كرده بود، اما باز به سيامك ترجيح داده شد.

با اين همه در ديدار «خاص» با پيكان كه بلافاصله بعد از بازي برگشت با الاهلي عربستان برگزار مي‌شد، بالاخره فرصت به نعمتي رسيد تا برابر تيم سابقش فيكس بازي كند، اما نمايش او آنقدر نااميدكننده بود كه تماشاگران حاضر در استاديوم را هم به ستوه آورد. سيامك در آن بازي پيش از دقيقه60 تعويض شد و برابر سپاهان هم فرصت بازي به دست نياورد. حالا اما در مسابقه با الهلال برانكو به وضوح نشان مي‌دهد تا چه اندازه از اين بازيكن قطع اميد كرده است.

او در آخرين دقايق بازي با حريف قلدر عربستاني ترجيح داد از علوان‌زاده كم‌تجربه استفاده كند، اما سيامك را به زمين نفرستد؛ بازيكني كه اتفاقا در پيكان زوج خوبي با منشا ساخته بود و شايد مي‌توانست گزينه بهتري براي تعويض باشد. به هر حال معادلات اين بازي نشان داد نعمتي براي كسب يك جايگاه فني مطلوب در پرسپوليس كار بسيار سختي پيش رو دارد.