علیرضا منصوریان درحالی که قرار بود امروز از تیم کنار گذاشته شود ، با مازاد اعلام کردن مهدی رحمتی و مجتبی جباری و البته دستیارش علی چینی سعی کرد بازی را به کلی عوض کند. این اتفاق دو حالت بیشتر ندارد. منصوریان که نیم فصل دوم سال قبل هم در ابتدا برای شوک به تیمش رحمتی را کنار گذاشته بود و جوان هایش را به بازی گرفته بود ، یا دوباره دارد به دو مدیر میانی پشت رحمتی که استقلال سی میلیاردی را بسته اند اعلام جنگ می دهد یا باز این اتفاق بازی رسانه ای است برای خریدن زمان.

این بار اما بازی با سال قبل به کلی متفاوت است . این بار دیگر منصوریان اون پتانسیل محبوبیت بین هواداران را ندارد و کسی تغییراتش را باور نمی کند. بیش از یک سال است که همه نوشته یا گفته اند استقلال به اسم های بزرگ نیاز ندارد. او با دستان خودش نسل طلایی تیم را نابود کرد. بازیکنانی مثل برزای که بی تیم ماندند و نیست انگاشته شدند. بازیکنانی مثل حسینی های تیمش یا حق دوست و بقیه ، همه باید امروز تیم جدیدش را می ساختند و اقلا 20 میلیارد تومان برای این باشگاه صرفه جویی می شد. 

مجتبی جباری که حالا در فهرست مازاد است ، یکی از سرمایه های بزرگ تیم بود که از سوی منصوریان و به اصرار او و نه به خواست هواداران برگردانده شد و برایش قرارداد2 ساله هم بسته شد. درست مثل پژمان منتظری که او هم بیمار است و کتفش شکسته تا دور از میدان باشد.این ها همه وزنه هایی هستند که دارند استقلال را سنگین می کنند.

منصوریان حالا نمی تواند ژست مربی سازنده بگیرد که تیمی با این هزینه و این نتیجه ، قبل از هر کس ، حاصل برنامه های سرمربی اش است. او دوباره سعی کرده زیر میز بزند. هنوز هست اسناد گفته هایی که او بار قبل درباره رحمتی و ضربه ای که به تیمش زده ، به زبان آورده ، موجود است. اما در شروع امسال چه کسی استقلال را بست و آن نفر چه ارتباطی با همین هایی که امروز در صف بدهای تیم قرار گرفته اند دارند؟ این ها ابهام هایی است که منصوریان خوب می داند باید پاسخگوی شان باشد.

برای منصوریان که دیگر ته خط رسیده شاید این بازی ها هنوز روزنه امیدی باز کند اما باید یادش باشد رفتنش امروز خیلی بهتر از باختن به قلعه نویی و پاک رفتن برای همیشه است!