شاید علیرضا منصوریان با نوع رفتارهایش در پایان بازی با پدیده، به نوعی دست هیات‌مدیره را باز گذاشته بود تا عذر این مربی را بخواهند، اما نهایتا مدیران باشگاه تصمیمی گرفتند که نه به منزله اخراج علیمنصور است و نه ابقای قطعی و بی‌قید و شرط او معنی می‌دهد. به این ترتیب در پایان جلسه یکشنبه اعلام شد علیرضا منصوریان تنها دو بازی دیگر فرصت دارد که توانایی‌هایش را در استقلال نشان بدهد؛ دو مسابقه‌ای که هر دو در خانه حریف است، اولی با گل‌گهر سیرجان در جام حذفی و دومی با پارس جنوبی جم که فعلا در کمال شگفتی صدر جدول را در اختیار دارد. آنچه تمامی اعضای هیات‌مدیره در موردش اتفاق نظر دارند این است که بعد از این دو بازی جلسه دیگری برگزار می‌شود که در آن در مورد سرنوشت منصوریان و نیمکت استقلال تصمیم‌گیری خواهد شد. با این حال مدیران باشگاه در این زمینه کاملا هم اتفاق نظر ندارند. مثلا حسن زمانی به عنوان جدی‌ترین منتقد منصوریان علنا از عزل سرمربی فعلی و استخدام یک مربی خارجی ممتاز سخن می‌گوید، اما رضا افتخاری به عنوان مدیرعامل باشگاه مدعی است حتی در صورت عدم کسب نتیجه مطلوب در این دو بازی هم منصوریان برای بقا شانس خواهد داشت. اظهارنظر افتخاری اما از آن دست حرف‌هایی است که در موردش باید گفت: «بشنوید و باور نکنید!»

حادثه عجیبی که در پایان جلسه هیات‌مدیره استقلال رخ داد، اعلام مهلت دو هفته‌ای به منصوریان بود؛ اتفاقی که معمولا هیچ کجای دنیا رخ نمی‌دهد. یعنی ممکن است در دنیای فوتبال حرفه‌ای هم بعضا مدیران باشگاه‌ها کنار هم بنشینند و در مورد این صحبت کنند که اگر کادرفنی تا فلان بازی نتیجه نگیرد تغییر و تحولاتی اعمال خواهد شد، اما این مساله هرگز به طور رسمی اعلام نمی‌شود و همه چیز در حد گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای باقی می‌ماند. این بار اما مدیران ارشد استقلال دست به یک رفتار نامتعارف زدند و نزد عموم مردم اعلام کردند منصوریان فقط دو بازی دیگر فرصت خواهد داشت. این علنی کردن اولتیماتوم به کادرفنی اما منتقدان پرشماری داشته است. طبیعتا اولین نتیجه چنین سیاستی، متزلزل شدن جایگاه سرمربی نزد شاگردان است؛ به این ترتیب آن دسته از بازیکنانی که مربی را دوست دارند، ممکن است تحت فشار روانی قرار بگیرند و آن دسته از بازیکنانی هم که با کادرفنی زاویه دارند، ممکن است شیطنت کنند و کار را شل بگیرند تا سرمربی نگون‌بخت جایگاهش را از دست بدهد. البته لابد یکی از بهانه‌های مدیران استقلال برای اتخاذ چنین تصمیمی، افزایش انگیزه تیمی برای کسب موفقیت بوده، اما باید قبول کرد زیان‌های این کار از فوایدش بیشتر است. به این ترتیب حتی اگر منصوریان از این پیچ هم به سلامت بگذرد، بعدها وامدار ستاره‌هایش خواهد بود و این ذهنیت وجود خواهد داشت که آنها سرمربی را نگه داشتند.

الان تقریبا همه به این اجماع رسیده‌اند که اگر استقلال بازی جام حذفی برابر گل‌گهر سیرجان را واگذار کند، منصوریان شغلش را از دست خواهد داد. بر اساس اولتیماتومی که باشگاه به کادرفنی داده، استقلال باید هر دو بازی متوالی‌اش برابر گل‌گهر و پارس جنوبی را با پیروزی پشت سر بگذارد. بنابراین اگر استقلال در سیرجان اوت شود، کار حتی به شهر جم در استان بوشهر هم نخواهد کشید. با این حال بد نیست مدیران استقلال به خاطر داشته باشند که پارسال وقتی در آخرین روز پاییز استقلال به نفت تهران باخت و از جام حذفی کنار رفت همین بحث‌ها مطرح شد، اما در ادامه سلسله پیروزی‌های متوالی شاگردان منصوریان شروع شد و او تیم را تا نایب‌قهرمانی لیگ بالا کشید. حالا آیا برکناری منصوریان به بهانه حذف از جام حذفی، می‌تواند منطقی باشد؟ آیا مدیران استقلال فکر نمی‌کنند ممکن است حتی در صورت ناکامی احتمالی در این تورنمنت هم منصوریان به روزهای خوبش برگردد؟ بیایید حالت دوم را در نظر بگیریم؛ اینکه علیمنصور این دو بازی را ببرد و سر جایش باقی بماند، اما بلافاصله نتایج ضعیف دوباره از سر گرفته شود؛ در این صورت چه باید کرد؟ حتما مدیران استقلال هم خوب می‌دانند که داربی هفته دهم اواخر مهرماه در راه است و هواداران بلاتکلیفی کادر فنی در آن مقطع را اصلا هضم نخواهند کرد. با این اوصاف، بار دیگر در می‌یابیم اولتیماتوم در نظر گرفته شده برای کادرفنی آبی‌ها چندان حرفه‌ای نبوده است.

با همه این تشتت‌ها اما، بی‌گمان عنوان عجیب‌ترین اظهارنظر روز را باید به مصاحبه حسن زمانی داد که مدعی شده حتی پرداخت مطالبات کادرفنی هم تا زمان تعیین تکلیف علیرضا منصوریان به تعویق افتاده است! به نظر می‌رسد این منتقد قدیمی آقای سرمربی، به همین راحتی‌ها قصد ندارد کوتاه بیاید و همه تلاشش را برای نزدیک کردن علیمنصور به درهای خروجی به کار خواهد بست. تصور کنید بازیکنان استقلال با این شرایط چطور قرار است از منصوریان فرمان ببرند؟!