امیرحسین امیرفیض:بیژن نامدار زنگنه که اکنون در ۶۵ سالگی به سر می برد در دولت های پس از انقلاب از دولت دوم تا دولت یازدهم بجز دو دولت محمود احمدی نژاد به عنوان های مختلف سمت وزارت داشته و در دولت یازدهم حسن روحانی نیز به عنوان وزیر نفت مشغول به کار بوده است.

به گزارش روزنو، در اینجا مجالی نیست تا به همه سمت های وی در هیئت دولت های دوم تا یازدهم بپردازیم و تنها به فعالیت وی در دولت یازدهم بسنده می کنیم:

دستاوردهای وزارت نفت در چهارسال اخیر که زنگنه وزارت آن را بر عهده داشت تا حدی قابل دفاع بوده است همچون رشد تولید نفت و بستن قراردادهای نفتی و گازی با شرکت های معتبر جهانی ، مبارزه با رانت و فساد در وزارت خانه نفت و گاز و غیره.

اما چیزی که در اینجا مفقود مانده این است که بعد از سال ها مدیریت در عرصه نفت و گاز آیا توانسته است شاگردان و کسانی را تربیت کند که بعد از وی بتوانند با نیروی جوان تر و به روزتر و شیوه های مدیریتی جدید جای وی را بگیرند؟ آیا بدنه وزارت نفت از مدیریت وی راضی هستند؟ و از همه مهم تر آیا در مدیریت محدود زنگنه جا برای رشد و نمو دیگر فعالان این عرصه هست؟ چنان که شواهد و قرائن طی چهار سال گذشته نشان میدهد پاسخ منفی است!

در اینکه بیژن نامدار زنگنه از نظر خط مشی سیاسی اصلاح طلب و عضو حزب کارگزاران اسلامی و همچنین بنیاد باران است و هیچ گونه زاویه ای با روحانی ندارد و به قطع اگر به عنوان وزیر نفت مجددا به مجلس معرفی شود رای اعتماد خواهد گرفت شکی نیست اما وی در حالی این سمت را در ۶۵ سالگی به عهده خواهد گرفت که شیوه مدیریتی وی همان روش های سنتی و قدیمی و البته محدود است! اگر مطالبات مردم را در انتخابات اخیر در نظر بگیریم پر بیراه نیست که بگوییم شاید بهتر باشد زنگنه پس از سال ها حضور در دولت های مختلف اکنون دیگر ردای بازنشستگی را بر تن کند و همچون ناطق نوری از گرفتن مجدد سمت ها و پست ها و وزارت ها دست کشد و جای خود را به نیروهای جوان تر با شیوه های مدیریتی جدیدتر دهد.

بحثی بر سر کارنامه زنگنه نیست ولی این کهنه سرباز خدوم و با تجربه بهتر است پیام تغییر که از سوی مردم سرداده شد را بشنود و به پشت پرده منتقل شود و در دانشگاه و مراکز آکادمیک به فعالیت های خویش جهت پروراندن نیروهای جوان بپردازد و بجای سمت وزارت نقش مشورتی به خود بگیرد.

چنین چهره های ارزشمندی دیگر بهتر است خود سرنوشت کاری و سیاسی خویش را بدست بگیرند و رقم بزنند تا اینکه فشار مردم خاصه جوانان وی را برکنار کند! بیشک اگر زنگنه بار دیگر در سمت وزارت بماند باید پیش بینی کرد که در نهایت با رمقی کشیده و تمام شده در ۷۱ سالگی پس از پایان دوران دوم ریاست جمهوری روحانی خانه نشین شود و حتی دیگر توان و مجالی برای پرورش نیروهای جدید را در دانشگاه هم نداشته باشد.

تعارف را کنار بگذاریم، نمیتوان در ۶۵ سالگی هم وزیر نفت و گاز بود هم در دانشگاه تدریس کرد هم به مسائل خانوادگی و شخصی و هزار مسئله دیگر پرداخت، ناطق نوری از همه سمت های خویش کناره گیری کرد و علت این عمل خویش را فرصت دادن به دیگران بخصوص جوان تر ها عنوان کرد و بدین ترتیب هم سرنوشت کاری و سیاسی اش را خود رقم زد و هم فرصت را در اختیار دیگران نهاد، قرار نیست هر کس سی و اندی سال در انواع پست های وزارتی باشد و دائم العمر در این مناصب بماند ولو به این قیمت که مدیر دانا و توانا و اصلاح طلب و همراه با مردم باشد، بلاخره بازنشستگی هم جزئی جدایی ناپذیر از پست ها و مناصب است هرچند که خوب عمل شده باشد.

مثال دیگری که برای آقای زنگنه می توان آورد محمدرضا نعمت زاده است که پس از سال ها قریب به بیست و چند سال سابقه مدیریتی و وزارتی ردای بازنشستگی را بر تن کرد.

درست است که بیژن نامدار زنگنه را "شیخ الوزراء" می نامند اما نهایت خدمت ردای بازنشستگی است.

لذا اینگونه به نظر می رسد که بهتر است وی نیز مانند چهره های پرسابقه دیگری که نام برده شد خود سرنوشت خویش را بدست گیرد و در اصطلاح در اوج خداحافظی کند که هم دعای خیر ملت را به همراه داشته باشد بجای شکل گیری انتقاد و اعتراض از حضور مستمرش در وزارت نفت و هم از پشت پرده به نیروهای جوان تر و با انگیزه تر با شیوه های مدیریتی به روزتر مشورت دهد و هم در دانشگاه به تدریس و فعالیت های دانشگاهی خویش ادامه دهد.