عده ای دنبال اصلاح طلب هراسی در جامعه هستند

احمد خرم وزیر راه و شهرسازی دولت اصلاحات در گفت و گویی به نقد و تحلیل کابینه دولت دوازدهم می پردازد. مساله ای که گفته می شود تا شنبه آینده یعنی برگزاری مراسم تحلیف رییس جمهوری در مجلس شورای اسلامی تاحدودی نتایج اولیه آن و گزینه های جدی و احتمالی تصدی وزارت خانه ها مشخص خواهد شد. او در این خصوص به ما می گوید که « اصلاح طلبان تنها خواسته ای که از دولت دارند، آن است که دولت بتواند در چهار سال آینده بهتر از گذشته به مطالبات مردم پاسخ بدهد . وگرنه کسی دنبال سهم خواهی از دولت یا حضور در کابینه نیست.»

فکر می کنید کابینه دولت دوازدهم باید بر اساس چه شاخصه ها و معیارهایی انتخاب شود؟

به گزارش روز نو : دولت در دوره قبل با متوسط سن بالایی که داشت توانست علی رغم برخی مانع تراشی ها و سنگ اندازی ها و چوب لای چرخ گذاشتن های تندروهای جناح مخالف توقعات و انتظارات مردم را پاسخ بدهد . در دوره دوم دولت آقای روحانی یکی از توقعات این است که دولت چابک‌تر، جوان تر ، ریسک پذیرترو شجاع تر از قبل باشد تا بتواند از انباشت مشکلات به جامانده از دولت های نهم و دهم رهایی یافته و مطالبات و توقعات مردم را پاسخ بدهد. البته اینکه اصرار بر جوان تر شدن کابینه دارم منظور آن نیست که وزرا یک یا دو سال جوانتر شوند بلکه حداقل باید کابینه دولت دوازدهم یک دهه از دولت یازدهم جوان تر باشد. اکنون باید نسل های بعدی در این گردونه مدیریتی ساخته شوند و تجربه اندوخته و توانایی هایی خود را در عرصه های مدیریتی کشور اجرایی کنند و در کنار آنان نسل های ابتدایی انقلاب به عنوان مشاوران قرار گرفته و جوانان را راهبری و هدایت کنند.

اصولگرایان مدعی آن هستند که اصلاح طلبان دنبال سهم خواهی از کابینه دولت روحانی هستند. شما این مساله را چگونه نقد و

تحلیل می کنید؟

من فکر می کنم که اصلاح طلبان و جریان رهبری آن در دوره قبلی انتخابات ریاست جمهوری و دوره دولت یازدهم بدون هیچ گونه سهم خواهی و انتظار به کارگرفته شدن در کابینه جلو آمدند این بار هم پاسخگویی به مردم را از دولت توقع داند. در این رابطه سوال من این است که اگر رییس جمهوری از جناح رقیب یعنی اصولگرایان بود ، آیا آنان اجازه می دادند که احدی از مدیران جریان مقابلشان یعنی اصلاح طلبان وارد کابینه شوند؟ آیا آنان تحمل این را داشتند که شاهد فعالیت یک مدیر یا یک وزیر اصلاح طلب باشند؟ قطعا جواب این سوال از قبل هم معلوم است.

من روز گذشته برای کاری به یکی از وزارتخانه ها رفتم . در آنجا دوستی به من توضیح دادند که از حدود 1200 کارمند و پرسنل این مجموعه حدود 20 نفر اصلاح طلب هستند و مابقی همه از نیروهای باقی مانده از دولت های نهم و دهم هستند. این البته یکی از وزارت خانه های دولت است و مشخص نیست که وضعیت در سایر وزارت خانه ها به چه شکل است. این برای من جالب است که با این وجود همچنان برخی اصولگرایان ابراز گلایه کرده و دولت را به انحصار طلبی و اصلاح طلبان را به سهم خواهی متهم می کنند.

مطالبه اصلاح طلبان از کابینه دوازدهم چیست؟

اصلاح طلبان تنها خواسته ای که از دولت دارند، آن است که دولت بتواند در چهار سال آینده بهتر از گذشته به مطالبات مردم پاسخ بدهد . وگرنه کسی دنبال سهم خواهی از دولت یا حضور در کابینه نیست. آنانی که امروز مدعی چنین حرفی هستند ، امروز باید پاسخ بدهند که در دولت های نهم و دهم در مقابل سایر جریان های سیاسی و مردمی چه کردند . این افراد که امروز مدام علیه دیگران ادعاهای واهی مطرح می کنند ، اکنون با طرح این حرف ها دنبال دامن زدن به اصلاح طلب هراسی در جامعه هستند و سعی می کنند در خلال این رفتارهایشان واقعیت را قلب کرده و جوری دیگری جلوه دهند. البته من فکر می کنم که آقای روحانی به این مسائل واقف هستند و در این مسائل تلاش خود را به کار گرفته اند. البته فراموش نکنیم که تشخیص انتخاب افراد برای کابینه بعدی با آقای روحانی است و حق انتخاب با ایشان است که از افراد اصولگرا و یا از افراد اصلاح طلب یا معتدل استفاده کنند. البته چیزی که مشخص بوده این است چه اصلاح طلبان و چه اصولگرایان اعتدالی انتظار آن را ندارند که آقای روحانی از افراد تندرو در کابینه استفاده کند که سوابق ایشان نیز نشان می‌دهد چنین دیدگاهی نخواهند داشت.

شما فکر میکنید که جریان های تندرو چه تاثیری بر عملکرد دولت در آینده خواهند داشت؟

جریان های تندرو همیشه رفتار خود را پیش جریان های سیاسی و مردم به اثبات رسانده اند. آنان حتی از همین حالا علم توهین و تخریب و تخطئه دولت بعدی را برافراشته اند. بنابراین تنها توقعی که تمام جریان های سیاسی از آقای روحانی به شکل واحد طلب می کنند عدم استفاده از افراد تندرو است. چراکه تندروها همان افرادی بودند که در برابر اقدامات موفقیت آمیز دولت مدام بهانه تراشی و مانع تراشی کردند. به ویژه در مساله برجام که این اتفاق را می توان بهترین نمره دولت روحانی طی چهار سال گذشته دانست. آقای روحانی از این طریق مساله مذاکره با جهان و ارائه منطق و مطالبات به جهان را باب کرد. در حالی که مدام تندروها علیه او مذاکره هراسی و جهان هراسی را برای مردم ترویج می کردند.

آقای روحانی در ماجرای برجام به مردم نشان داد که می توان دنیا را به رشد و توسعه ایران در عرصه های مختلف متقاعد کرد. در خلال همین مذاکرات بود که جهان تکنولوژی هسته ای ما را پذیرفت . آن هم در شرایطی که اجماع جهانی با سردمداری جریان های ضد اسلامی و ضد ایرانی ، کشور ما را به سمتی پیش می برد تا از طریق تحریم های هسته ای ، در یک فشار مضاعف و ویران کننده قرار دهد . تمامی این دستاورد بزرگ در شرایطی رقم خورد که جریان های تندرو هیچ گاه دست از توهین و تخریب علیه دولت و تیم مذاکره کننده برنداشتند . آنان همواره دنبال شکست ایران در جریان مذاکرات هسته ای بودند و در عین حال ما شاهد آن بودیم که تیم مذاکره کننده در هر مرحله از مذاکرات هسته ای به رغم تمامی مشکلات داخلی و خارجی دست پر به کشور بازمی گشت.

چنانچه دولت آینده نتواند آن دسته از مطالبات عمومی را در کابینه خود محقق کند ، جریان‌‌های سیاسی و مردم می بایست چه رفتاری با دولت آینده و روحانی داشته باشند؟

این نکته را باید توجه داشت که نمی توان هیچ دولتی و هیچ حکومتی را مصون از اشتباه دانست. باید در هرکشوری جریانی وجود داشته باشد که طی آن نخبگان و صاحب نظران مورد استفاده قرار گیرند که البته این مساله نباید در حد تشریفات و تعارفات باشد وگرنه آقای احمدی نژاد در این امر خبره بودند. چراکه در دوران ریاست دولت ایشان بود که مدام صاحب نظران و کارشناسان به کاخ ریاست جمهوری دعوت می شدند و آقای احمدی نژاد به ظاهر حرفهای ایشان را می‌شنید و از آنها یادداشت برداری می‌کرد ولی در عمل همان نظریات خود را اجرایی می‌کرد. نکته دیگر آنکه چه دولت و چه تمام دستگاه های حاکمیتی باید آستانه تحمل خود را در برابر انتقادات بالا ببرند. متاسفانه یکی از مشکلات جدی که در کشور ما وجود دارد آن است که مسئولان در کشور ما از آستانه تحمل پایینی برخوردار هستند. البته در مقابل نیز نقدها باید کارشناسانه و منصفانه و دلسوزانه باشد. نقدی را می توان دلسوزانه دانست که در آن ضمن ابراز اشتباهات طرف مقابل ، فرد منتقد راهکاری قابل اجرا و درست را نیز طرح کند. نکته سوم آنکه باید به افراد سالم در بخش های مدیریتی اعتماد کرد و مهمتر آنکه از آنان حمایت کنیم. یکی از اتفاقات تلخی که در کشور ما جریان دارد آن است که متاسفانه عده ای مدام دنبال برچسب زدن و پرونده سازی علیه افراد سالم هستند که این اصلا اتفاق

خوبی نیست.

روزنامه همبستگي