قرار نبود این طور شود.این عنوان یادداشت یک روزنامه جمهوری خواه آمریکایی نیست.... بلکه بخشی از گزارش یک رسانه نزدیک به جبهه پایداری با عنوان «روایت تلخ از واقعیت پسابرجام» است که در آن آمده است که در این شرایط هیچ شرکتی با ایران همکاری بلندمدت نمی‌کند و نباید شرکتی که عقلانیت اقتصادی داشته باشد حاضر باشد قرارداد نفتی 20ساله با ایران امضا کند اما توتال این کار را کرد! این کار توسط توتال این سوال را ایجاد می‌کند که چرا و با چه انگیزه‌ای توتال حاضر به امضای این قرارداد پرریسک شده است؟این ها بخشی عجیب از انتقاداتی است که این روزها از قرارداد توتال با ایران می شود ، قراردادی که نشان داد می توان با بازگشت عقلانیت به صحنه سیاست حتی تحریم های داماتو علیه ایران را هم بی اثر کرد.

به گزارش روز نو :مخالفان برجامی می گویند این قرارداد نقض آشکار حاکمیت ملی است و نباید با توتال قراردادی منعقد می شد. آنها توتال را برنده قطعی این قرارداد توصیف کرده و ایران را بازنده خوانده است. بعد هم برای اثبات مدعایش نقل قولی ناقص از امیرحسین زمانی نیا معاون وزیر نفت آورده که او گفته : «اگر تحریم بازگردد تمامی این قراردادها تا یک ساعت بعد منحل می‌شود و این امری طبیعی است.» اما توضیح دقیقتر را نداده که منظور زمانی نیا، بازگشت تحریمهایی است که با اجماع جهانی و نه فقط آمریکا - توسط شورای امنیت سازمان ملل بر ضد ایران اعمال شده بود و حالا آن قطعنامه های تحریم لغو شده است و دست و پا زدن های آمریکا و ترامپ، هیچ خطری برای ایران ایجاد نمی کند. کما اینکه در زمان دولت اصلاحات هم تحریم های آمریکا بر ضد ایران پابرجا بود اما اروپا شریک اصلی ایران بود و مثل همین حالا، توتال و انی پای کار آمده بودند. این عادت منتقدان دولت روحانی است که اطلاعات ناقص ارائه دهند و با فضاسازی های غلط، نتایجی را که خود دوست دارند، به مخاطب القا کنند و برای نیل به این هدف از کلیدواژه فساد استفاده می کنند که اتفاقا در زمان استقرار دولت مورد حمایت آنها، این واژه تبدیل به کلیدواژه شد. فساد در دورانی فراگیر شد که امثال امیرمنصور آریاها و خاوری ها و زنجانی ها ظهور کردند که خط مقدم حمله علیه توتال را برعهده گرفته و اکنون مدعی فساد در دولتی شده اند که نهایت تخلفش، چند فیش نجومی بوده که کل آن هم به بیت المال بازگشته و حتی اگر به بیت المال بر نمی گشت، کل آن، درصد ناچیزی از فساد املاک نجومی شهردار مورد حمایت آنها هم نمی شد. از فسادها که بگذریم! در چنین شرایطی چندان عجیب هم نیست که منتقدان دولت، به در و دیوار می کوبند تا قرارداد با توتال را مفسده انگیز توصیف کنند. حتی علیرضا زاکانی که ادعای آتش بس را مطرح کرده بود، دو روز هم طاقت نیاورد و به همین بهانه به دولت حمله کرد. نه تنها نفس قرارداد با توتال، منتقدان دولت را که ماهها پیگیر اجرا نشدن قراردادهای جدید نفتی بودند به زمین زد، بلکه مجموعه عملکرد بیژن زنگنه وزیر نفت دولت روحانی، چه در زمان تبلیغات انتخاباتی و چه حالا که روحانی رییس دولت دوازدهم است، آنها را برای زدن زنگنه بیش از پیش مصمم کرده است. زنگنه یک تنه در برابر منتقدان و مخالفان دولت ایستاد و در روز عقد قرارداد با توتال، این قرارداد را نه فقط حاصل برجام، بلکه حاصل رای مردم به روحانی در انتخابات ۲۹ اردیبهشت دانست و این سخن مهمی است. مردم به روحانی و مشی او رای دادند و زنگنه این نکته را به مخالفان دولت که عادت دارند از زبان مردم سخن بگویند یادآوری کرد.

 

وزارت نفت بیانیه داد

البته وزارت نفت هم روز گذشته برای روزنامه دلواپس از منتقدان سر سخت توتال است بیاینه ای صادر کرد که در آن آمده است «این روزنامه در تازه‌ترین اقدام خود در تیغ کشیدن به صورت قرارداد توسعه فاز ۱۱ که حالا نام قرارداد توتال را برآن نهاده است، روز یکشنبه ۱۸ تیرماه تیتر اول و درشت خود را بار دیگر به حمله به این قرارداد اختصاص داد و نوشت: «توتال اگر کرسنت ۲ نیست، چرا متن قرارداد را پنهان می‌کنید؟». این روزنامه تیتر اول خود در روز دوشنبه ۱۹ تیرماه را هم دوباره به قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبی اختصاص داد و این بار به زعم خود خواست تا پای مجلس و قوه قضاییه را به ماجرای قرارداد باز کند و تیتر زد: «ورود به پرونده توتال، وظیفه بر زمین مانده مجلس و قوه قضاییه». این تیتر هر خواننده‌ای را در نگاه نخست به این فکر فرو می‌برد که چرا این روزنامه، شمار انبوه وظایف بر زمین مانده برخی دستگاه‌های کشور را که دست برقضا هر یک، از خواست‌های اساسی ملت شریف ایران هستند، از یاد برده است و به عنوان یک رسانه، تنها به دنبال پرونده سازی برای این و آن و این موضوع و آن موضوع می گردد.»در ادامه این بیانیه آمده است کمتر از یک هفته پس از امضای قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبی میان ایران و کنسرسیوم فرانسوی « چینی » ایرانی به رهبری شرکت توتال فرانسه که بی‌تردید یکی از خاص‌ترین و پراهمیت‌ترین دستاوردهای برجام در حوزه انرژی در دولت یازدهم است، مخالفان قسم خورده دولت حتی یک لحظه هم از فروکوفتن این دستاورد بزرگ ملی فروگذار نکرده اند؛ پرچمدار این مخالفان قسم خورده، روزنامه دلواپس است که با منابع بیت‌المال اداره می شود و دست کم این است که باید قدری جانب «انصاف»، «بی‌طرفی» و «منافع واقعا ملی» را در آنچه نشر می‌دهد نگاه دارد. جانب انصاف البته پیشکش! ای دریغ که این جریده کهنسال، معلوم نیست این روزها بلندگوی کدام صدای ضد خواست مردم است. طرفه آنکه وزرات نفت با تمام این کج سلیقگی‌ها که رسانه‌های دلواپس درباره قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس‌جنوبی، روا داشته‌اند، این فرصت را مغتنم می‌دارد برای گفتن خیلی از حرفها به مردمی که گردش آزاد اطلاعات را دوست دارند و امثال همین دلواپسان هستند که مخالفان سرسخت گردش آزاد اطلاعاتند؛ در ماجرای کرسنت هم روز «تبلی‌السرائر» فراخواهد رسید و وزارت نفت، برای عموم ملت روشن خواهد کرد که چه کسانی در پی خیانت به منافع ملی به خاطر تفکرات عجیب و غریبشان بوده‌اند!

 

سه فوریت یا نامه؟

سناریو پشت سناریو علیه توتال شکل می گیرد ،عصبانیت دلواپسان از قرارداد با توتال، آن هم پیش از آغاز به کار رسمی دولت دوازدهم قابل درک است. آنها هر چه در توان داشتند رو کردند تا مانع از تصویب قراردادهای جدید نفتی و بعد از آن مانع از انعقاد قرارداد با شرکتهای خارجی شوند و هدفشان این بود که برجام را بی اثر جلوه دهند. اما حالا که اولین قرارداد جدید نفتی امضا شده و راه را برای امضای قراردادهای بعدی هموار کرده، تیرشان به سنگ خورده و دوباره سراغ کلیدواژه فساد رفته اند که اتفاقا با توجه به عملکرد دولت قبل که مورد حمایت آنها بود، خود درباره آن باید پاسخگو باشند.

آنها از اینکه زمینه برای بازگشت شرکتهای خارجی و رونق سرمایه گذاری، تولید و اشتغال در کشور در زمان دولت روحانی فراهم شده عصبانی هستند و می خواهند به مردم آدرس غلط بدهند.

آن ها برای زمین زدن قرارداد توتال که حالا نماد قرارداد های پسا برجامی محسوب می شود هر روز یک سناریو جدید طراحی می کنند ، یک روز می گویند زنگنه را به مجلس می آورند و روز بعد می گویند با سه فوریت می خواهند این قرار داد را زمین بزنند،حاجی دلیگانی نماینده مجلس و عضو جبهه پایداری به خبرگزاری خانه ملت گفته است «با توجه به فرصت اندک باقیمانده برای اجرای قرارداد و درنظر نگرفتن برخی منافع و مصالح ملی در این قرارداد، افزود: بر این اساس طرحی سه فوریتی با یک ماده واحده و یک تبصره تهیه شده که در ماده واحده دولت مکلف می شود که روند اجرای قرارداد را تا زمان بررسی و مطالعات بیشتر متوقف کند»از آن سو جبار کوچکی نژاد نماینده نزدیک به علی لاریجانی می گوید که «فقط موضوع نامه به رئیس جمهوری مطرح است که ما قرار است در مورد قرارداد توتال نامه ای به رئیس جمهوری بدهیم بخواهیم ماجرا شفاف تر شود»البته پیش از این زنگنه گفته بود که با علی لاریجانی درباره این قرارداد حرف زده و او در جریان کامل توتال می باشد.

 

پای ماکرون هم در میان است

وقتی در مهمانسرای کوشک زنگنه و پاتریک پویانه قرارداد را امضا کردند امانوئل ماکرون در الیزه پشت تریون قرار گرفت و درباره آینده رابطه با ایران حرف زد، تا نشان دهد اگر چه توتال یک شرکت غیر دولتی است اما دولت فرانسه اطمینان های لازم را برای این قرارداد ایجاد کرده است. قرارداد با توتال یک مفهوم بزرگ در ابعاد جهانی دارد ایرانی ها حالا به پایان انزوا لبخند می زنند. فایننشال تایمز می نویسدـ«امروز توتال شایسته تحسین است. توتال نشان داده که به اظهارات خصمانه امریکا علیه ایران توجه نمی‌کند»

روزنامه همبستگي