«مارک مایتینز» پژوهشگر ارشد در انستیتو دلما که در حوزه ارزیابی مخالطرات تحقیقات انجام می دهد و مقر آن در ابوظبی واقع شده است در یادداشت تازه ای در نشریه «عرب نیوز»  با اشاره به افزایش حملات و هجمه های مخالفان روحانی علیه او می نویسد:«روز قدس در ایران هر ساله در حمایت از فلسطنییان برگزار می شود.

به گزارش سايت روزنو،  هر ساله شعارهای مرگ بر امریکا، مرگ بر اسرائیل و مرگ بر انگلیس سر داده می شوند و پرچم های این کشورها به آتش کشیده می شوند. امسال اما یک رویداد غیر منتظره دیگر را شاهد بودیم برخی از مخالفان روحانی شعار مرگ بر روحانی را سر می دادند. 

این شعار بر تشدید تنش میان رییس جمهوری ایران و محافظه کاران دامن زده است. اگرچه تمام روسای جمهوری پس از انقلاب در دور دوم ریاست جمهوری با مخالفت های قوی تری مواجه بوده اند اما حملات سازماندهی شده و هماهنگ شده علیه روحانی بی سابقه هستند.

 این موضوع نشان می دهد که نهادهایی خاص می خواهند مانع از اجرای برنامه اصلاحات روحانی در دوم ریاست جمهوری اش شوند. انتخاب مجدد روحانی با ۵۷ درصد آرای رای دهندگان ميسر شد ۷ درصد بیش از انتخابات اول در سال ۲۰۱۳ میلادی. این وظیفه سنگینی را بر دوش روحانی برای تحقق وعده هایش قرار داده است. رای دهندگان از او خواستار اصلاحات و ازادسازی بیش تر در جامعه و فضای اجتماعی هستند. 

روحانی از محدودیت های قدرت اش آگاه است و تصمیم گرفته تا بر احیای اقتصادی متمرکز شود اما متاسفانه در این حوزه نیز قدرت و اقتدار بالا از آن محافظه کاران است. روحانی اخیرا با تمایل به ایجاد روابط اقتصادی بهتر با اتحادیه اروپا محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران را عازم ایتالیا و آلمان کرد تا به موفقیت در زمینه لغو تحریم های مرتبط با نقض قوق بشر دست یابد.

 مشارکت شرکت های اروپایی در اقتصاد ایران بتسگی به توانایی آنان در اطمینان بخشی به طرفین سیاسی اروپایی دارد. این تنها زمانی اتفاق می افتد که گروه اقدام مالی یا FATF یا سازمان جهانی تنظیم استاندارد در برابر پولشویی و تامین مالی تروریسم ایران را از فهرست مراقبتی خود حذف کند.

 این نهاد اعلام کرده که از تعهد سیاسی بالا در ایران برای رسیدگی به کاستی های استراتژیک آن کشور در این زمینه استقبال می کند. اما اقدامات بعدی نیازمند سطحی از شفافیت است که برخی از نهادهای خاص به نظر می رسد در ایران مخالف ان هستند. این نهادها نقش مهمی در اقتصاد دارند. به نظر می رسد بنادر را کنترل می کنند و از طریق شبکه ای از وابستگی ها و ارتباطات در بسیاری از بخش ها نفوذ دارند. اصلاحات روحانی حاکمیت این نهادهای خاص و غیر منتخب را تهدید می کند. روحانی به طور اشکارا از آنان تحت عنوان دولت با تفنگ یاد کرده است». 

این پژوهشگر در ادامه اشاره می کند که کشورهای عربی بایستی از روحانی حمایت کنند و در این باره می نویسد:«شورای همکاری خلیج فارس در چنین شرایطی نمی تواند همسایه خود در مرز شمالی را رها کرده و تنها بگذارد. ایرانی قدرتمند که قادر به مدیریت انتظارات مردمانش باشد، تهدیدات تروریستی خارجی را دفع کند و با قاچاق موا مخدر مبارزه کند به نفع همه است». 

او در ادامه اشاره می کند که روحانی تلاش هایی برای مصالحه با این نهادها انجام داده است از جمله باز گذاشتن دست آنان در سوریه در ازای بی طرفی این نهادها در باره اصلاحات داخلی با این حال، از دید او به نظر می رسد شدت تنش در روابط فیمابین رشد کرده است و این به توانایی روحانی برای ایجاد اصلاحات اسیب می رساند. 

این پژوهشگر با انتقاد از سیاست اخیر دولت ترامپ در قبال ایران می نویسد:«سیاستمداران امریکایی از جمله رکس تیلرسون وزیر امور خارجه امریکا فکر می کنند که فقدان اصلاحات در ایران، ایرانیان را به قیام علیه حکومت آن کشور تحریک و ترغیب می کنند. چنانچه او اخیرا از تغییر رژیم در ایران حمایت کرد و مک کین سناتور امریکایی با مریم رحوی رهبر گروه منافقین دیدار کرد.

 تلاش های دولت های قبلی امریکا برای تحقق تغییر رژیم در منطقه مانند حمله ۲۰۰۳ به عراق نشان می دهند که باید از هر هزینه ای اجتناب شود. علاوه بر این استراتژی امرکیا در حمایت از دشمنان اصلی تهران تنها سبب تقویت دست نهادهای خاص در ایران و تضعیف دولت روحانی می شود. استراتژی های پیشین از جمله تحریم ها نیز شکست خورده اند و تقویت روح ملی گرایی در ایران را موجب شده اند و راه را برای ظهور یک نسل از سیاستمداران پوپولیست مانند احمدی نژاد رییس جمهوری پیشین و محمدباقر قالیباف شهردار تهران هموار کرده اند». 

او اشاره می کند که ابتکار عمل روحانی برای مذاکره با قدرت های جهانی به عنوان تنها راه برای احیای اقتصاد و افزایش اشتغال در ایران عرضه شد. او می نویسد:«وعده سرمایه گذاری خارجی همراه با تسریع رشد اقتصادی در صورتی که تحقق نیابند بار دیگر وضعیت را به نفع نامزدی پوپولیست تغییر می دهد و مردم را از عرصه سیاست جدا می کند. نارامی و تنش منطقه ای و بی ثباتی به ضرر روحانی تمام می شود و به برنامه اصلاحی اش اسیب می رساند. جامعه بین المللی باید بیش از هر زمان دیگری از روحانی و برنامه او برای توسعه اقتصاد ایران حمایت کند. احرای دقیق برجام کافی نیست جامعه بین المللی باید به اقتصاد ایران کمک کند و مسئولیت این موضوع را برعهده دارد».