محمود دولتآبادی خطاب به حسن روحانی: منتظر قانونی شمردن قانون هستم
محمود دولتآبادی در نشست بیان مطالبات اهالی فرهنگ و هنر و در یک پیام تصویری که برای این مراسم فرستاده بود، گفت: اینجانب محمود دولتآبادی به شما رأی دادهام، نه فقط رأی دادهام - بلکه پیش از آغاز انتخابات عنوان کردهام که به شما رأی میدهم و در سطح کلّی و عام که فراگیرِ این سرزمین و مردمان آن است، مباد که از رأی و نظرِ خود پشیمان شوم. در این دانشگاه که پیام من خوانده میشود و عنوان نشست "مطالبات از رییسجمهور" دارد، شرکت مستقیم نمیکنم، چون عادت ندارم چیزی از کسی، شخصیتی طلب - یا بدتر از آن تقاضا کنم. شما و مجموعه نظام سیاسی حاکم با دیدگاههای من آشنایید، نیز با رنجهای سرفراز و صبوری من.
دانسته است که همواره منافع مُلک و ملّت موضوع نگرانی و اندیشه من بوده است و نه چیزی مطالبه کردن. من کماکان منتظرِ قانونی شمردن قانون و اجرای آن هستم. در همین راستاست که افراط و تفریط در امور را نکوهش کردهام، و به صراحت آوردهام که "ایران از آنِ همه ایرانیان است"، یعنی نه منحصر به جمعی خاص و جماعتی خواص! با چنین باوریست که بیست و اندی سال میگذرد که درباره "ضرورت تعادل" نوشته و گفتهام، و آنچه گفته و نوشتهام باورِ تجربی - آموزشی من بوده است؛ حتٰی یک نوبت به صراحت نوشتم خوب است مدیران سیاسی ما «گلستان» سعدی را بخوانند، زیرا سعدی آمرزیده معدّلِ سنجیده خوی انسان ایرانیست. اکنون که شاهد هستم اصل اعتدال در وجود شما نمود یافته است نباید خُرسندی خود را پنهان نگه بدارم، نیز فراموش نمیکنم که نظام سیاسی "قسط!" که شما هم عضو همیشه برجسته و کاردانِ آن بودهاید، با من و ما به گناه اندیشیدن و نوشتن چهها که نکرده است!" شرح آن بگذار تا وقتی دگر. "البته اگر فرصتی دست داد، اگر هم فرصتی دست نداد، غمی نیست، همچنان کار و روزگار میگزارم که عمریست گزارده و گذرانیدهام؛ سرِ خُمّ می سلامت!
مناقشات امروز موسیقی از 38 سال پیش شروع شده/باید همگی تمرین دموکراسی کنیم
صدیق تعریف (خواننده آواز سنتی) در این مراسم ابتدا خاطرهای از اولین حضور خود در عرصه موسیقی در سالهای بعد از انقلاب را بیان کرد و گفت: 38 سال پیش یعنی فروردین 58 گروه شیدا و عارف که پیش از انقلاب نیز بسیار فعال بود و سرپرستانی صاحب اندیشه داشت که به فکر منافع مردم و اعتلای فرهنگی بودند، همچنان ادامه کار میداد. یادم هست چند ماهی به انقلاب مانده بود و این گروه با همکاری آقایان مشکاتیان، لطفی و علیزاده بعد از آنکه با محدودیت مواجه شدند به شکل زیرزمینی؛ موسیقی و سرودهایی ساختند که هنوز هم شنیده میشود.
وی ادامه داد: بهار 58 قرار بود کنسرتی متشکل از سرودهای آقای علیزاده در دانشگاه هنرهای زیبا اجرا شود. سرودهایی با مضامین اجتماعی و تاریخی و خوانندگی شهرام ناظری. تقریباً از همان جا آغاز شد که گفتند خواننده چه باید بخواند و چه نخواند و دیگر آواز بد است و تصنیف خوب است. آن سال من جزو گروه کر گروه بودم و درست در حالی که به دنبال آمادهسازیهای نهایی بودیم؛ دانشجویان تندرو آمدند و بساط کار را بهم ریختند. ما هم موفق به اجرا نشدیم. یعنی مناقشات امروز موسیقی از 38 سال پیش شروع شده و همچنان ادامه دارد.
این خواننده موسیقی کشورمان همچنین با اشاره به نامه دیروز محمدجواد لاریجانی به وزیر ارشاد درباره پخش نشدن ربنای استاد شجریان اظهار داشت: آخرین نمونه موضعگیریها در برابر موسیقی را دیروز و در جریان پاسخ محمدجواد لاریجانی به درخواست پخش ربنای شجریان شنیدیم که میگفت به دلیل اینکه خوانش استاد از این دعا تم آوازی دارد قابل پخش نیست. میتوان گفت آقای لاریجانی! سالهاست که اذان شگفتانگیز موذنزاده اردبیلی پخش میشود و یکی از زیباترین اذانها و تنها اذان ایرانی است که در دستگاه شور و بیات ترک خوانده شده. اینها یعنی باید فرهنگسازی درستی انجام دهیم و تک تک ما در قبال این فرهنگ سازی مسئولیم و باید در حد توان خود حتی یک قدم هم که شده داستان را به پیش ببریم.
او گریزی نیز به سال دوم دانشگاه خود و آغاز کار تئاتر زد و اینکه در هنگام یک بداههخوانی از تصنیفی از استاد شجریان مورد تشویق ایرج پزشکزاد قرار گرفته است و ادامه داد: همه ما باید تمرین دموکراسی کنیم و دگراندیشان و کسانی که ما را قبول ندارند، را بربتابیم. این تلاش، تلاشی صدساله است که از مشروطه شروع شد و به شکست انجامید و مردم مجدد برای آن تلاش میکنند. انتظار داریم بعد از چهل سال از پیروزی انقلاب درباره مسئله کنسرت و موسیقی به یک تغییر و تحول اساسی برسیم و در کنار آن بتوانیم همدیگر را تحمل کنیم.
تعریف در پایان یادآور شد: باید تحمل یکدیگر را یاد بگیریم. حالا که به این مسائل آگاه شدیم باید تمرین کنیم و سخنان دیگران را هم بربتابیم. درست است رسیدن به این نقطه سخت است ولی باید برای آن تمرین کنیم. تاکید بر فردیت و احترام به آرا و نظر مردم این نیست که روح جامعه برای ما مهم نیست بلکه یعنی باید به انتخاب تک تک افراد احترام گذاشت و مثلاً در هنر اگر مردم من را خواستند در خدمتشان هستم و اگر نخواستند و انتخاب دیگری داشتند بازهم باید حق و حقوق خودشان را داشته باشند. نفس انتخابات نیز که در این دوره با شعور و آگاهی مردم همراه بود؛ همین است.