طبيعت سياست سبب مي‌شود تا هركس كه وارد اين عرصه شده، سعي كند خود را به راس قدرت برساند. در راس قدرت بودن براي افراد مختلف با توجه به توانايي و ظرفيت آن‎ها متفاوت است. گاهي نماينده يك شهر يا روستا بودن، گاهي نماينده مجلس، گاهي يك وزير و گاهي نيز اين توانايي و ظرفيت ايجاب مي كند فرد براي رياست قوا تلاش كند و وارد زد و بندهاي مرسوم براي رسيدن به قدرت در عرصه سياست شود. ورود به عرصه سياست براي رسيدن به قدرت است و هركه جزاين اعتقاد دارد به بيراهه مي‌رود.

فشار با تغيير در هيات‌رييسه

در روزهاي نزديك به انتخابات هيات رييسه مجلس، صحبت‎هايي در خصوص تغيير تركيب اعضاي هيات رييسه در رسانه‎ها مطرح شد. اين موضوع با واكنش‎هاي مختلفي ازسوي افراد در جناح‎ها و جريان‎هاي گوناگون همراه بود. در رسانه‎ها احتمال حذف برخي افراد تاثيرگذار و از اعضاي ليست اميد مانند علي مطهري و مسعود پزشكيان شنيده مي شد. عده‌اي معتقدند خط‌مشي اين تغييرات از سوي رييس مجلس ارائه شده و اين در حالي است كه نزديكان لاريجاني اين موضوع را تكذيب مي كنند و البته بنا به تفسير برخي كارشناسان، اين رخداد و چرخش لاريجاني براي برخي فشارها و رسيدن به خواسته‌ها امكان‌پذير است.

تفاوت علي‌آقا با لاريجاني آن سال‌ها

لاريجاني كه در سال 84 و در زماني كه رياست صدا و سيما را برعهده داشت شانس خود را براي رسيدن به پاستور امتحان كرده‌است نشان مي‌دهد كه لاريجاني براي رسيدن به پاستور بي ميل نيست. علي‌آقاي اين روزها با لاريجاني سال 84 بسيار متفاوت شده و بعد از سال‌ها نشستن بر صندلي رياست مجلس به خوبي راه و رسم پيشبرد اهداف سياسي خود را آموخته و خوب مي داند گاهي نياز است براي رسيدن به هدف، زد و بندهاي پشت پرده انجام داد و لابي‌گري كرد. او مي‌داند گاهي نياز به سكوت و حمايت از تفكر سياسي جريان رقيب است. لاريجاني خوب مي‎داند كه بايد در مسير اعتدال و عقلانيت حركت كند تا بتواند به اهداف شخصي‎اش برسد. او به خوبي آگاه است كه اگر مي خواهد راهي پاستور شود بايد حمايت بخش عمده اي از جريان اصلاحات را از آن خود كند زيرا اصولگرايان، اقبالي در فضاي سياسي فعلي كشور نداشته و ندارند. به نظر مي‌رسد موضوعات مطرح شده پيرامون هيات رييسه مجلس با سوداي رياست جمهوري علي لاريجاني در ارتباط است. او انتظار دارد بعد از حمايت همه جانبه در حوزه‎هاي مختلف از اصلاح طلبان و حاميان دولت، آن‎ها نيز به پاسداشت زحماتش، او را مورد حمايت قرار دهند. زيرا رفتار منطبق با عقلانيت لاريجاني در بسياري از موضوعات و به ويژه مباحث مربوط با برخي مصوبات مجلس، موجب رنجش بخشي از اصولگرايان شده و نارضايتي آن‎ها را در قبال او به همراه داشت.

باج يا هشدار؟

از سوي ديگر يكي از اهداف لاريجاني از روش اعتدال‌گرايانه‌اي كه از خود به نمايش گذاشته، جلب حمايت جريان اعتدال‌گرا و اصلاح‌طلب در معاملات سياسي است. لاريجاني و فراكسيون مستقلين مجلس در انتخابات رياست جمهوري دوازدهم، جزو حاميان روحاني با عنوان اصولگرايان معتدل بودند. به نظر مي رسد لاريجاني حمايت از روحاني و مشي اعتدالگرايانه‌اش را با اهداف مشخص دنبال مي‌كند، زيرا زماني كه برنامه‎ها و معادلاتش را برهم ‎خورده مي بيند سعي مي كند چنيش مهره‎ها و افراد را عوض كرده و زهرچشمي از جريان مقابل گرفته باشد.

عصيان براي رياست‌جمهوري

فضاسازي به وجود آمده پيرامون هيات رييسه مجلس را مي‌توان نوعي بازي سياسي لاريجاني دانست. به نظر مي رسد علي لاريجاني بعد از سال‎ها رياست مجلس، براي 1400 و دوران پسا روحاني سوداي رياست جمهوري در سر دارد. لاريجاني كه همكاري خود را با دولت در ماجراي برجام به اوج خود رسانده بود انتظار داشت مورد حمايت جريان اصلاحات قرار گيرد و بتواند در دوره بعدي و در فضايي بدون رقيب و با حمايت از هر دو جريان، به راحتي راهي پاستور شود. اما با رونمايي جريان اصلاحات از اسحاق جهانگيري در جريان رقابت انتخابات رياست جمهوري دوازدهم، لاريجاني دچار دوگانگي برداشت شده‌است. بنابراين لاريجاني كه امروز حمايت اصلاحات را پشت سرخود نمي‌بيند سعي مي‌كند با اعمال فشار و تغييرات در هيات رييسه، قدرت خود را به رخ اصلاح‌طلبان بكشاند و اين تغييرات ممكن است به قيمت حذف مهره‎هاي تاثيرگذاري مانند علي مطهري و مسعود پزشكيان از هيات رييسه به پايان برسد و منافع ملي و گروهي را قرباني منفعت شخصي كند. بي‌شك در صورت وقوع اين فاجعه سياسي، علي لاريجاني تنها مقصر ماجرا شناخته‌نخواهد شد و سران اصلاحات نيز بايد پاسخگوي اين تشكيك ايجاد شده در تصورات علي‌لاريجاني باشند.