شعور فردى -گیرم درست و بى اشتباه- تا زمانى که به شعور جمعى نینجامد، عامل تغییر نخواهد شد. تصمیم گیرى براى راى دادن یا راى ندادن در انتخاباتى که پیش روست، باید به شعور جمعى سپرده شود.

امروز، نوار ویدئوى محمد خاتمى، رییس جمهور پیشین مورد غضب قرار گرفته ى جمهورى اسلامى، در اینترنت منتشر شد. حدود ٨ دقیقه سخنان او، اثر کل سه جلسه مناظره ى تلویزیونى نامزدهاى انتخابات را در بر داشت و با جملاتى ساده و حساب دو دو تا، به مردم توصیه کرد که به روحانى راى بدهند.

در این سخنان چیزى در باره ى حضور در انتخابات براى تقویت نظام اسلامى گفته نشد و آن چه به عنوان موضوع اصلى بر آن تکیه شد، وضع مردم و بدتر نشدن و بهتر شدن آن در چهارچوب مقدورات رییس جمهور بود.

اما سخن من در باره ى استدلال ساده و موثر خاتمى نیست؛ در باره ى نجابتى ست که انسان را ناچار به شنیدن سخنان و استدلال هایش مى کند. نجابتى که در هیچ یک از دولتمردان حکومت اسلامى سراغ نداریم.

نجابت واقعى، در طول زمان خود را نشان مى دهد. محال است در دراز مدت بتوان نقش انسان داراى نجابت را بازى کرد. یک کلمه، یک جمله، یک حالت صورت و بدن، مى تواند سال ها ایفاى نقش را تبدیل به هیچ و پوچ کند. 

من خاتمى را به خاطر پیگیر نبودن اش دوست نمى دارم و مشخص است که در سیاست، پیگیر و پایدار بودن بر راى و نظرى که موجب سعادت ملت و کشور مى شود اصل اول است، ولى گاه گمان مى کنم که این سیاست کجدار و مریز خاتمى، خود بخشى از پایدارى او با در نظر گرفتن توانایى و مقدورات خودش است.

برخى از نظرپردازان و نظرسازان، که جز چند فرمول آچمز کننده و ناپلئونى فرمول دیگرى بلد نیستند، ادعا خواهند کرد که فلان کس گول خورده است و رژیم توانسته با چنین گول زدن هایى صف هاى انتخابات را پر از جمعیت کند.

گمان نمى کنم بعد از حدود چهار دهه در متن سیاست بودن و از سیاست گفتن و نوشتن، گول خوردن به این سادگى باشد! اندکى فکر کردن به «محدودیت» هایى که خاتمى به آن ها به صورت گذرا اشاره مى کند، انسان را مجاب مى کند که به این محدودیت ها فکر کند.

رشته هاى سرطانى قدرت، که در بدن حکومت اسلامى دویده و سلول سالمى در این بدن باقى نگذاشته، بسیار قوى و قدرتمند عمل مى کند. این که انتظار داشته باشیم یک یا چند سلول معدود بتوانند با این رشته هاى بدخیم و بدکردار دست و پنجه نرم کنند، از عقل به دور است. پزشک معالجى هم نیست که بتواند مریض را روى تخت بخواباند و با عمل سنگین و معالجات بعدى، ریشه و شاخه هاى سرطانى را بخشکاند.