گفته می‌شود بعد از پایان کار دولت سازندگی و در هنگام تدارک انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٧٦ میان آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در این زمینه اختلاف‌نظری ظهور کرد. در این مقطع رهبری انقلاب بر مشارکت وسیع مردم در انتخابات تاکید داشتند و اینکه چه کسی رییس‌جمهور می‌شود برای ایشان مساله فرعی بود ولی آیت‌الله هاشمی معتقد به رای آوردن افرادی خاص برای تداوم برنامه توسعه کشور بود ولو آنکه در انتخابات ریاست‌جمهوری ما شاهد رقابت جدی و مشارکت بالای مردم نباشیم. طبعا در این مواقع راهبرد مورد نظر رهبری مبنای عمل است و ما شاهدیم که از سال ٧٦ تاکنون تمامی انتخابات ریاست‌جمهوری ایران با رویکرد رقابتی مدیریت شد و در عمل هم شاهد مشارکت وسیع مردم در این امر بوده‌ایم. در این انتخابات هم رهبری همین نظر را دارند و معتقدند که نفس شرکت فراگیر مردم در انتخابات دارای نقش امنیتی مهمی است و موجب حفظ ابهت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی و مصونیت آن می‌شود. ایشان در جمع معلمان بار دیگر تاکید کردند که « اگر چنانچه در انتخابات کوتاهی شود و عواملی زمینه‌ساز یاس مردم شوند، قطعا کشور لطمه خواهد خورد و هر فردی هم که در این لطمه سهیم باشد، در پیشگاه پروردگار مسوول خواهد بود». نکته مهم این است که رهبری از آزادی مردم در انتخاب نامزدهای مورد قبول خود دفاع می‌کنند و بر بی‌طرفی خودشان در انتخابات تاکید دارند و معتقدند: «در انتخابات هرکس به هر نامزدی که بپسندد رای می‌دهد اما موضوع اصلی و مهم، حضور همه مردم پای صندوق‌های رای است تا نشان دهند که آماده دفاع از اسلام و نظام هستند و مصونیت کشور را حفظ خواهند کرد». طبعا اگر با هزینه ناچیز یعنی در حد اقدام برای شرکت در انتخابات می‌توان امنیت ملی کشور را در برابر بیگانگان و دشمنان تضمین کرد، جفاست که از این کار خودداری و دشمنان را به اتخاذ برخی سیاست‌های ضدایرانی امیدوار کنیم.

امروز یک عکس گویا از انتخابات کانادا را در شبکه‌های اجتماعی دیدم که از تاثیر منفی مشارکت نکردن مردم در انتخابات حکایت داشت. در پلاکاردی که در دست یک شهروند کانادایی است آمده است: «سیاستمداران بد توسط مردم خوبی که رای نمی‌دهند انتخاب می‌شوند». این نیز پیام دیگری است که باید شنید و باور کرد که مشارکت فراگیر مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری نه تنها امنیت ملی ما را در مقابل بیگانگان تضمین می‌کند بلکه چرخش قدرت به نفع شایستگان را نیز میسر می‌سازد و دست‌کم مانع انتخاب «سیاستمداران‌بد» می‌شود.
رییس‌جمهوری و ماجرای تلخ معدن آزادشهر
فکر کنید شما الان رییس‌جمهور مملکت هستید و یکباره حادثه تلخی مانند انفجار در معدن آزادشهر روی می‌دهد و تعدادی از هموطنان ما از دست می‌روند. طبعا بیش از حد متعارف باید به این موضوع توجه نشان بدهید تا اولا زندگان احتمالی در زیر آوارها نمانند و نجات یابند و ثانیا به بازماندگان و مجروحان رسیدگی کامل شود تا شفا یابند و ثالثا به وضعیت معیشت خانواده‌ها هم باید رسیدگی فوری کنید تا با از دست رفتن سرپرست خانواده در این حادثه تلخ، بازماندگان دچار رنج مضاعف نشوند. طبعا در مرحله بعد باید تحقیق کارشناسانه و همه‌جانبه صورت گیرد تا معلوم شود که این حادثه چرا ایجاد شد و آیا مقصرانی هستند که باید به قصورشان رسیدگی شود یا اینکه همه تمهیدات فراهم بود و باز این واقعه تلخ رخ داد. در این زمینه نیز باید هیاتی مستقل تعیین کرد تا کسانی نتوانند اعمال نفوذ کنند و سهم خود در ایجاد این‌گونه حوادث را پنهان کنند یا ناچیز جلوه دهند.
به نظر می‌رسد دکتر روحانی به عنوان رییس‌جمهور در حادثه معدن آزادشهر به وظایف خود عمل کرد و چند تن از وزرا و مسوولان استانی را مامور پیگیری همه امور کرد تا جوانب این کار با مدیریت درست جمع شود و مشکلی ظهور نکند جز در اموری مثل از دست رفتن تعدادی از کارگران زحمتکش و رنجدیده آن معدن که پس از وقوع حادثه از دست کسی کاری ساخته نبود و نمی‌شد آن عزیزان را به خانواده‌های‌شان برگرداند.
در عین حال دیروز که رییس‌جمهوری شخصا به محل معدن آزادشهر رفت میزان اندوه مردم و کارکنان حاضر در آن به‌حدی بود که برخی از مردم نتوانستند بر آلام و ناراحتی خویش لگام بزنند و با فریاد و ابراز خشم و حتی برخی اقدامات نامتعارف، اعتراض خود را به وضعیت شغلی و معیشتی و قصور و کوتاهی مسوولان بیان کردند. بنده کاری ندارم که این اعتراض‌ها حاصل ناراحتی و تالم خاطر برخی کارکنان و خانواده‌ها بود یا از سوی برخی افراد و مراکز، سازمان داده شده بود. به این هم کاری ندارم که مسوولان محلی باید پیش‌بینی برخی امور را می‌کردند تا حضور رییس‌جمهوری بدون هر حاشیه‌ای باشد و امکان گفت‌وگوی دوطرفه رییس‌جمهور با مردم در شرایط و وضعیت بهتری فراهم شود. به این هم کاری ندارم که در فصل رقابت انتخاباتی از این‌گونه ماجرا بسیاری سوءاستفاده سیاسی می‌کنند و رییس‌جمهوری باید برای حضور در آن صحنه، تامل بیشتری می‌کرد. در عین حال متاسفم که مالکان این معدن خصوصی که عمدتا برخی نهادهای خاص هستند، در طول این سال‌ها کوتاهی کردند و حقوق کارکنان را به موقع نپرداختند و مسائل ایمنی را مراعات نکردند و اکنون نیز دولت را متهم ماجرا جلوه می‌دهند. انصاف هم چیز خوبی است.