این روزها مرد اول خط حمله استقلال کسی نیست جز کاوه رضایی. بازیکنی که بدون شک تا اینجای کار ارزشمندترین نفر تیم منصوریان با 7 گل و 7 پاس گل بوده. آخرین شاهکار کاوه هم برای استقلالی ها در لیگ قهرمانان آسیا بود. جایی که شماره 9 آبی ها بازی گره خورده این تیم مقابل لوکوموتیو را با ضربه ای فوق العاده باز کرد تا استقلال با تک امتیازی ارزشمند تاشکند را ترک کند.

اما داستان کاوه رضایی و استقلال از الان به بعد و شاید تا شروع زمان نقل و انتقالات تابستانی چندان بی تلاطم و با آرامش پیش نخواهد رفت. چندی پیش خبرهایی مطرح شد مبنی بر اینکه کاوه قصد دارد فصل آینده در خارج از ایران به فوتبالش ادامه دهد و فقط در صورتی در ایران می ماند که نتواند راهی آن سوی مرزها شود.

امروز اما مدیربرنامه های کاوه سخنان دیگری را بیان می کند. او می گوید اتفاقا کاوه دوست دارد برای فصل بعد هم در استقلال بماند و حتی حاضر است برای این اتفاق 50 درصد از مبلغ قراردادش را هم کم کند. این صحبت البته کمی با سخنان منتسب به خود کاوه تناقض دارد.

ظاهرا چندی پیش کاوه رضایی از بی پولی و اوضاع نه چندان مساعد مالی استقلال گلایه کرده بود و حتی تهدید کرده بود که اگر پولی به او پرداخت نشود شاید فصل بعد پیراهن قرمز پرسپولیس را به تن کند!

اینجاست که بار دیگر این سوال مطرح می شود که تا چه زمانی قرارداد های منسوخ یک ساله؟ امکان ندارد هیچ باشگاه حرفه ای در هیچ کجای جهان با یکی از بهترین بازیکنانش قرارداد یک ساله ببند تا هرچه به پایان آن فصل نزدیک تر می شود دل هوادارانش به لرزه بیفتد که آیا قرارداد آقای ستاره تمدید می شود؟ آیا او در تیم می ماند؟ فارغ از هرگونه پیشنهادات داخلی و خارجی وسوسه کننده برای ستاره های یک تیم، این مدل قرارداد بستن های کوتاه مدت و یک سال یکی از اصلی ترین عوامل عدم ثبات بازیکنان و باشگاه است. موردی مدیریتی که اگر هرچه زودتر به مرز اصلاح برسد و شکلی حرفه ای تر به خودش بگیرد بدون شک به فوتبال ایران کمک بزرگی خواهد کرد.