هر چه هست این انتخابات یکی از سخت ترین ازمون ها برای اصلاح طلبان خواهد بود، بزنگاهی که اگر درست و حساب شده بدان نگریسته نشده و با دقت و هوشیاری بدان پرداخته نشود و کنش ها قاعده مند و حساب شده نباشد می تواند به مثابه یک پرتگاه و قهقرا برای اصلاح طلبان باشد، آنچنان که پیش تر از آن نیز چنین تجربه ای را داشته ایم.
 
به گزارش روز نو؛  هر چند که به لحاظ اهمیت و حیطه اثر گذاری وثیق و تبعات در لایه های مختلف و متکثر، انتخابات ریاست جمهوری در جایگاهی بس والاتر از انتخابات شورای شهر و روستا قرار می گیرد اما در این دوره به دلایل مختلف می توان گفت انتخابات شوراها برای اصلاح طلبان و جریان های تحول خواه به خصوص در شهرهای بزرگ اهمیت ویژه و راهبردی دارد.
 
به گزارش خرداد؛ از یکطرف در این دوره از انتخابات برای اولین بار طی ۱۵ سال گذشته اصلاح طلبان این زمینه و فرصت را یافته اند که با تمام قوا و قدرت و پشتوانه سیاسی خود به میدان رقابت انتخاباتی بیایند و در برابر دیگر اردوگاه سیاسی کشور مقبولیت و محبوبیت سیاسی خود در میان بدنه های اجتماعی را به محک بگذارند، بدان معنی و مفهوم که این آوردگاه خطیر و این بزنگاه کلیدی، زمینه و بستر مهمی برای وزن کشی و اعتبار سنجی مقبولیت عمومی برای اصلاح طلبان خواهد بود.
 
در واقع اصلاح طلبان پس از پیروزی در دو رقابت اخیر که آن را در قالب اجماع و اتحاد با جریان اعتدالی و میانه روهای جریان اصولگرا حاصل کردند، اکنون می توانند مستقلانه و با اتیکت و نمایه خود به میدان رقابت بیایند و اعتبار اجتماعی خود را به رخ همگان بکشند.
 
از طرف دیگر اصلاح طلبان توانسته اند در دو عرصه مهم انتخابی موفق عمل کرده و رقیب سیاسی را از ترکتازی دهه هشتاد در صحنه سیاسی که اتفاقا از همین انتخابات شوراها نقطه عزیمت اش رقم خورد، باز دارند و حال سومین گام می تواند پیروزی در پارلمان های شهری باشد، جایی که اهمیت و حیطه قدرت و تاثیرگذاری آن به خصوص در شهری چون تهران کم از مهم ترین وزارتخانه های کشور نیست به خصوص که طی سال های اخیر اصولگرایان به پشتوانه  در اختیار داشتن این جایگاه زمینه و بستر اثر گذاری در حیطه های مختلف را برای خود مهیا کرده اند و محروم کردن آنان از این جایگاه می تواند تا حدود زیادی نقش آفرینی اصولگرایان در سپهر سیاسی را محدود کند و بدین واسطه اصلاح طلبان را برای پیش برد برنامه های محوریشان در عرصه های مختلف، یاری رسان باشد.
 
با اشاره به موارد پیش شمرده فوق  در این دوره اصلاح طلبان با نگاه ویژه ای به انتخابات می نگرند و فرصت های فراوانی برای آنان قابل تصور است که البته اگر درست به آن نگریسته نشده و واکنش های معقولانه پیشا انتخاباتی جامه عمل نپوشد، می تواند تهدیدی مهلک نیز برای این جریان سیاسی باشد، آنچنان که در باز ترین انتخابات چند دهه گذشته، سخت ترین شکست در اوج قدرت اصلاح طلبان و تکیه آنان بر غالب نهادی انتخاباتی، در همین انتخابات شورای شهر در ابتدای دهه هشتاد رقم خورد.  
 
در این دوره از انتخابات شوراها و بنابر مصوبه مجلس و الزامات قانونی معطوف به آن تعداد نمایندگان شورا از ۳۱ نفر به ۱۶ نفر کاهش یافته است  و بر همین اساس رقابت و تعیین لیست انتخاباتی را به نحوی که تعارضات و اختلافات درون طیفی را دامن نزند، کار سخت و شاقی کرده است.
 
از یکطرف مبحث واکنش اصلاح طلبان به جریان های همسو و قبض و بسط انتخاباتی با انان مطرح است به این نحو که آیا می بایست لیست تهران و چند شهر بزرگ دیگر با توجه به محدودیت بوجود امده و نیز عدم نیاز به اجماع و اتحاد با توجه به کثرت و تعدد کاندیداهای سنگین وزن اصلاح طلبان در صحنه انتخابات بدون هماهنگی و اتفاق نظر سیاسی با شرکای سیاسی چند دوره گذشته بسته شود و آیا چنین موضوعی نمی تواند خدشه ای بر اتحاد راهبردی و لازم میان جریان تحول خواه وارد آورد؟
 
از طرف دیگر در این دوره با فقدان محدودیت هایی که در انتخابات مجلس وجود داشت، همه چهره های شاخص اصلاح طلب امکان نامزدی یافته اند و آنگونه که از شواهد و قرائن بر می آید، بسیاری از آنها نیز قصد نامزدی در انتخابات شوراها را دارند و در همین دو روز ابتدایی ثبت نام کرده اند و با این وصف مدیریت لیست انتخاباتی نهایی، بسیار شاق و سخت شده است!
 
از یکطرف تنها نزدیک به ۱۶ نفر از این طیف سیاسی در شورای شهر حضور دارند که خود وزنه ای هستند برای حضور در لیست آینده، از طرف دیگر بسیاری از چهره های بازمانده از مجلس نیز اکنون قصد نامزدی دارند،  در دیگر سو تعداد احزاب اصلاح طلب نیز به میزانی هست که دست گذاری هر کدام از انها حتی بر روی نام یک نفر هم می تواند گزینه های بالقوه را از حد مجاز فزون تر کند.
 
مضاف بر همه اینها، جوانان اصلاح طلبی که چندان در دولت به بازی گرفته نشده و در انتخابات مجلس هم امکان حضور نیافته اند، اکنون در انتخابات شوراها انتظار دارند که دیده شده و به بازی گرفته شوند و اینکه چگونه بتوان میان چهره های ریشه دار و این جوانان به گزینش پرداخت و ترکیبی مرضی الطرفین را به منصه ظهور رساند، خود کار بسیار سخت و شاقی است و بر همین وصف و سیاق است، ماجرای حضور زنان و ترکیب و تعداد آنان برای حضور در لیست انتخاباتی شوراها.
 
هر چه هست این انتخابات یکی از سخت ترین ازمون ها برای اصلاح طلبان خواهد بود، بزنگاهی که اگر درست و حساب شده بدان نگریسته نشده و با دقت و هوشیاری بدان پرداخته نشود و کنش ها قاعده مند و حساب شده نباشد می تواند به مثابه یک پرتگاه و قهقرا برای اصلاح طلبان باشد، آنچنان که پیش تر از آن نیز چنین تجربه ای را داشته ایم .....