عبور بی محابای اصولگرایان از خط قرمزهای سنتی

 
حرف این مقال این است که چرا طیفی از سیاسیون هیچ وقعی به اصول دیرین و سنت های پابرجای حاکم بر این مرز و بوم نمی گذارند و در سیاست ورزی سلبی خود علیه رقیب هیچ خط قرمزی را بر نمی تابند، نکته ای که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت و نشانه خوبی برای کشور نیست!
 یکی از سه شعار محوری حسن روحانی کاندیدای پیروز انتخابات 92 احیای اخلاق در سیاست بود، مردی که از سوی مردم برگزیده شد تا انتخاب او مهر تاییدی باشد بر نارضایتی مردم از بداخلاقی های سیاسی و موج واکنش های توهین آمیز و هتک حرمت السابقون و بزرگان انقلاب.
 
به گزارش روز نو؛ با عنایت به این گزینش و گرایش مردم انتظار می رفت طیفی از اصولگرایان که عرصه سیاسی را صحنه ترکتازی کرده و به رفتارهای نا مناسب دست می یازیدند به خود آمده و دست از رفتارورزی های ناپخته و تندروانه و عصبیت زده بردارند که مردم نشان داده بودند که از این رفتارها ناخشنود هستند و پذیرای اینگونه واکنش ها نیستند.
 
اما با گذشت چند سال از آن روزها و در حالیکه یکبار دیگر به موسم انتخابات نزدیک می شویم، یکبار دیگر و این بار فراتر از انتظارها و با عبور از خط قرمزهای سنتی شاهد بروز و ظهور بداخلاقی های سیاسی از سوی طیفی هستیم که خود را اصولگرا می نامند و با عنایت به این وجه تسمیه علی القاعده می بایست اخلاق مدار تر عمل کرده و مبادی به آداب اسلامی باشند.
 
یک اصولگرای تندرو پا از همه قاموس های اخلاق ورزی فراتر گذاشته و بر خلاف سیره و سنت و آموزه های اسلامی جملاتی بس ناپسند و مشمئز کننده را درباره مرحومی به کار می برد که همین چند روز پیش پیکرش بر موج میلیونی مردم تا آرمگاه همیشگی اش بدرقه شد، مردی که از ارکان انقلاب اسلامی بود و همراه همیشگی امام (ره) و یار رهبر انقلاب.
 
که اگر همه سوابق درخشان و زحمات گرانسنگ او و تعابیر نغز بزرگان را نیز پیرامون وی نادیده بگیریم، یا کسوت روحانیت او را نیز مد نظر قرار ندهیم، به عنوان یک مسلمان و بر اساس آموزه های اسلامی، احدی اجازه ندارد اینگونه در مورد پیکر وی سخن بگوید اما ....
 
رفتاری که نشان می دهد، طیفی از تندروها هیچ حریم و پرده ای برای سیاست بازی خود قایل نیستند و هیچ خط قرمزی را بر نمی تابند.
 
در دیگر سو، روز گذشته اعلام شد که سمت خادمی درگاه علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثنا از حسین فریدون سلب شده و به تعلیق درآمده است!
 
برادر و دستیار ویژه رئیس جمهوری که توسط اصولگرایان با اتهاماتی روبرو شده و هنوز حتی دستگاه قضایی او را تفهیم اتهام نکرده است که در مرحله بعدتر جرمی برای او اثبات شود و ....
 
این اقدام شاید در نگاه اول ساده و فاقد اهمیت چندانی به نظر برسد اما نکته آنجاست که برخی سنت ها اساس و شالوده دیرین در فرهنگ ایرانی، اسلامی دارد و اینگونه رفتارها نشان می دهد که برخی طیف ها در راستای اغراض و اهداف سیاسی خود به هیچ اصول و قواعدی پایبند نیستند و این نکته ای است که زنگ خطر را به صدا در می آورد.
 
بارگاه منور امام رئوف و ضامن آهو  از دیر باز در نزد همه ایرانیان شان و منزلتی خاص و ویژه داشته، تا آنجا که در دهه های پیشین حتی مجرمین به این مضجع شریف پناهنده شده و مامورین به حرمت این جایگاه از ورود به آن پرهیز می کردند، خاطرات شماری از مبارزین با رژیم شاهنشاهی مملو از خاطرات اینچنینی است.
 
حال در دوران استقرار حکومت اسلامی، فردی که سال های سال در مناصب مختلف در این نظام حضور داشته و هم اکنون نیز به عنوان دستیار  ویژه رئیس جمهوری به ایفای نقش می پردازد، بواسطه اتهاماتی که حتی در هیچ محکمه ای ارائه نشده چه برسد که به اثبات برسد، از خادمی در این درگاه نورانی منع می شود!
 
در واقع سخن این مقال نه در دفاع از حسین فریدون است، نه در نقد او، حرف این مقال این است که چرا طیفی از سیاسیون هیچ وقعی به اصول دیرین و سنت های پابرجای حاکم بر این مرز و بوم نمی گذارند و در سیاست ورزی سلبی خود علیه رقیب هیچ خط قرمزی را بر نمی تابند، نکته ای که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت و نشانه خوبی برای کشور نیست!

*خرداد