در این روزگار شاهد آن هستیم که تاریخ در حال تکرار شدند است و شخصیت ها و جریان های اصولگرا همان مسیری را می روند که در سال های 92 و 94 رفتند و شکست خوردند.جریان هایی که در ادامه راه برای انتخابات برنامه هایی مشخص دارند،بدانند که اگر قرار است موفقیتی کسب کنند، باید هم فکری و همگرایی را سرمنشا اعمال و تصمیمات خود قرار دهند ولو اینکه تفکرهای متفاوتی داشته باشند.
 
رقابت های میان جناحی در ایران مدت هاست جای خود را به رقابت های درون جناحی داده است. اتفاقی که شاید برخی از جریان های سیاسی بعد از شکست های متوالی از آن درس گرفته باشند ولی به نظر می رسد هنوز هستند گروه هایی که همچنان علاقه دارند مسیر خود را بروند و به همین رقابت های درون جناحی مضر ادامه دهند.
 
به گزارش روز نو، این روزها یکی از جناح هایی که به این معضل دچار است، اصولگرایان هستند. آنهایی که توانستند در سال 84 با یک کاسه کردن نظرات و آرای خود بر قدرت فردی مانند هاشمی برتری پیدا کنند، این روزها با انشقاق و پراکندگی رای مواجه شده اند.‌اصولگرایان به نظر شکست انتخابات های 92 و 94 را نیز فراموش کرده اند یا نمی خواهند به آنها توجهی داشته باشند چرا که به نظر می رسد همان استراتژی شکست آن سال ها را مجدد در پی گرفته اند.
 
نکته قابل توجه آنجاست که این طیف به گفته هم گروه های خود نیز توجهی نمی کنند و هرقدر تاکید می شود که نباید از ائتلاف و همگرایی دور ماند،ولی بازهم در همین مسیر ادامه می دهند. امروزه شاهد آن هستیم که فعالیت های بخشی از اصولگرایان صدای طیف های دیگر این قشر را درآورده است و آنها نیز بدون توجه به انتقادها در تلاش هستند تا به راه خود بروند و گوشی برای شنیدن اظهارات دیگران ندارند.
 
در همین راستا، محسن کوهکن، نایب رییس جبهه پیروان خط امام و رهبری که از تشکل های بزرگ اصولگرایی است با تأکید بر لزوم دریافت مجوز از سوی جبهه مردمی نیروهای انقلاب گفت که تشکل‌های مختلف اصولگرا اگر عقل و تدبیر داشته باشند تکروی نمی‌کنند. او با لحنی متفاوت که ناشی از ناراضی بودن است، می گوید:« اگر این جبهه می‌خواهد کار تشکیلاتی بکند حتماً نیاز به مجوز دارد و مهم نیست نامش چه باشد. همین که یک جمعی بخواهد یک فعالیت سیاسی کند به طور طبیعی نیاز به مجوز دارد. فرض کنید این جمع زمانی در جایی تجمع برگزار کند. به طور طبیعی اگر اینها بخواهند از حمایت‌های قانونی برخوردار شوند نیاز به دریافت مجوز دارند.»
 
با کمی تامل در سخنان شخصیتی سیاسی مانند کوهکن در زمانی که یک جبهه در مقابل جبهه متبوعش یعنی پیروان خط امام و رهبری قد علم کرده است، درخواهیم یافت که این رویکرد ناشی از نارضایتی است. چرا که آنها به خوبی می دانند اگر قرار است در ادامه راه به موفقیتی دست پیدا کنند، با ورود بی برنامه جریان ها و شخصیت های سیاسی به عرصه انتخابات این مهم دست یافتنی نخواهد بود.
 
نمونه همین رویکردها و انتقادها را می توانستیم در سال 92 و زمانی که اصولگرایان گمان می کردند بدون حضور احمدی نژاد هم به راحتی می توانند به موفقیت دست پیدا کنند را مشاهده کردیم. در آن دوره نیز بسیاری از شخصیت های سیاسی اصولگرا که تعصب خاصی روی تفکرهای تندرو و افراطی نداشتند برای نجات محافظه کاران انتقادها و پیشنهادهای فراوانی را ارایه دادند ولی گوش شنوایی در کار نبود نتیجه آن شد که همگان دیدند.
 
در همان روزگار حشمت الله فلاحت پیشه، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تاکید بر ضرورت وحدت و اجماع اصولگرایان حول کاندیدای واحد در انتخابات ریاست جمهوری، اذعان کرده بود: «یکی از ضعف های اصولگرایان آن است که رقابت درون جناحی در جریان اصولگرایی بیش از رقابت برون جناحی است، به همین دلیل آن ها نتوانسته اند نه مجلس گردانی خوبی داشته باشند و نه دولت گردانی مناسبی را تجربه کرده اند.
 
فلاحت پیشه با تاکید بر اینکه «مولفه های واگرایانه در اصولگرایان بیشتر از عامل هم گرایانه آن ها بوده است»، گفته بود: برخی در لوای شعارهای اصولگرایانه ظاهر شدند و انقلابی نمایی کردند این در حالی است که بخشی از این جریان را نمی توان اصولگرا و انقلابی نامید.
 
استاد دانشگاه علامه طباطبایی تهران عدم توجه به معیارها در جریان اصولگرایی را از دیگر ضعف های جریان اصولگرایی دانسته و گفته بود: در جریان اصولگرایی معیار نظرسنجی به عنوان معیار اصلی انتخاب کاندیدای نهایی مطرح می شود اما با مشخص شدن نتایج، به دلیل اینکه برخی در این معیار نتوانسته اند شرایط مناسبی را کسب کنند معیارهای جدید و معیارهای بدعت های تازه معیاری را مطرح می کنند چرا که به نظرسنجی گرایش پیدا نکرده اند.»
 
تکرار تاریخ و شکست تاریخی
 
در این روزگار شاهد آن هستیم که تاریخ در حال تکرار شدند است و شخصیت ها و جریان های اصولگرا همان مسیری را می روند که در سال های 92 و 94 رفتند و شکست خوردند.جریان هایی که در ادامه راه برای انتخابات برنامه هایی مشخص دارند باید بدانند که اگر قرار است موفقیتی کسب کنند، باید هم فکری و همگرایی را سرمنشا اعمال و تصمیمات خود قرار دهند ولو اینکه تفکرهای متفاوتی داشته باشند.


*نامه نيوز