پاستور بودجه تلویزیون را افزایش داد
درج یک خبر همه نگاه‌ها را به سمت سازمانی معطوف ساخت که حداقل طی سه سال گذشته چندان مهربانانه با دولت، همراهی نکرده است! خبری که تایید و تاکید کرده بود: «بودجه صداوسیمای جمهوری اسلامی‌ایران در لایحه پیشنهادی دولت به مجلس شورای اسلامی‌افزایش یافته است.»
روزنو : درج یک خبر همه نگاه‌ها را به سمت سازمانی معطوف ساخت که حداقل طی سه سال گذشته چندان مهربانانه با دولت، همراهی نکرده است! خبری که تایید و تاکید کرده بود: «بودجه صداوسیمای جمهوری اسلامی‌ایران در لایحه پیشنهادی دولت به مجلس شورای اسلامی‌افزایش یافته است.»
به گزارش روز نو؛ با نگاهی گذرا به بودجه صدا و سیما در سال‌های 93، 94 و 95 چنین به نظر می‌رسد که افزایش بودجه اخیر، طی سال‌های منتهی به 95 بی سابقه بوده است به گونه ای که می‌توان گفت با روی‌کار‌آمدن دولت تدبیر و امید، بودجه‌های جاری و عمرانی این سازمان دچار جهشی قابل تامل شده. ایسنا در گزارشی به نقل از روابط عمومی‌صدا و سیما در تاریخ 4 بهمن 93 می‌نویسد:« صدا و سیما در گزارشی، توضیحاتی را درباره میزان بودجه اختصاص یافته به این سازمان در سال‌های 93 و 94 ارائه کرده است. در این گزارش تاکید شده است که برای مقایسه بودجه صدا و سیما در سال‌های 93 و 94، باید این ارقام یا بدون بودجه عمرانی و یا با احتساب آن مورد مقایسه قرار گیرد. روابط عمومی‌صدا و سیما توضیح داده است که بر اساس قانون بودجه سال 1393، بودجه جاری 872 میلیارد تومان پیش‌بینی شده بود که در لایحه بودجه سال 94 این رقم 932 میلیارد تومان محاسبه شده و رشد 8/6 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین بودجه جاری و عمرانی بر اساس قانون بودجه سال 1393، 967 میلیارد تومان بوده است که در مقایسه با رقم 1068 میلیارد تومان لایحه بودجه سال 94 قرار می‌گیرد و رشد 10 درصدی را نشان می‌دهد. در این گزارش همچنین آمده است، مقایسه بودجه جاری دو سال (بدون احتساب بودجه عمرانی) بیانگر نکات مهمتری است. بودجه جاری سال 94 به میزان 932 میلیارد است که درمقایسه با 872 میلیارد بودجه جاری سال 93، تنها 8/6 درصد رشد را نشان می‌دهد که با توجه به 14 درصد پیش بینی افزایش حقوق کارکنان برای سال آینده، در حقیقت بودجه جاری سازمان 2/7 درصد کاهش یافته است.»
آن چه در این گزارش بدان پرداخته خواهد شد؛ مقایسه اعداد و ارقام و درصد گیری از میزان کاهش و افزایش بنا به ادعای طرفین (دولت و صدا و سیما) نخواهد بود بلکه تاکید بر چند نکته بسیار مهم تر است که با نگاهی به افزایش بودجه این سازمان در سال 95 بدان خواهیم پرداخت. آخرین گزارش‌ها از لایجه بودجه نشان می‌دهد بر اساس لایحه بودجه پیشنهادی دولت: «بودجه صدا و سیما در سال نود و چهار، یک‌هزار و دومیلیارد و 336 میلیون تومان بود. دولت برای مصارف این سازمان در سال پیشِ رو[1395] 333 میلیارد و 464 میلیون تومان به بودجه این سازمان اضافه کرده است.» که در صورت تصویب نهایی، رشد این بودجه چیزی بالاتر از 30 درصد خواهد بود که طی تمامی‌سال‌های پشت سر نهاده شده، نه تنها کم نظیر که بی نظیر و قابل تامل نیز بوده است.
**آیا تنها مشکل صدا و سیما بودجه است؟!
در حالی که بودجه سالانه صدا و سیمای ایران هر سال در قانون بودجه کل کشور و از محل درآمدهای عمومی دولت مشخص می شود، در فصل پنجم از اساسنامه سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پیرامون امورمالی آورده شده است:
« ماده 22 - درآمد و منابع اعتبارات سازمان عبارت است از:
ـ درآمدهای ناشی از واگذاری حق پخش و توزیع محصولات و ارایه خدمات سازمان به اشکال مختلف.
ـ عواید حاصل از اجرای قانون توسعه شبکه تلویزیونی کشور.
ـ درآمدهای ناشی از فعالیت‌های تولیدی و سود مربوط به آنها.
ـ وجوه دریافتی از محل بودجه کل کشور و سایر وجوهی که به عناوین دیگر از طرف دولت در اختیار سازمان گذاشته می شود.
ـ اعتبارات از محل بودجه عمرانی کشور.
ـ درآمدهای ناشی از اجرا و پخش برنامه‌های تبلیغاتی و آگهی‌های بازرگانی.
ـ کمک‌های نقدی یا غیرنقدی اشخاص حقیقی و حقوقی.
ـ عواید دیگری که طبق قانون یا مقررات دیگر به سازمان تعلق می گیرد.»
و این بدان معناست که صدا و سیما با توجه به سیاست‌ها و عملکرد، فارغ از وابستگی و عدم وابستگی به دولت‌ها و تفکرات سیاسی و اجتماعی آنها، می‌تواند از منابع گوناگونی برای رفع احتیاجات سالانه خود بهره برداری نماید که این مسئله ارتباطی مستقیم با عملکرد کلی این سازمان دارد.
اگرچه همیشه رسانه‌ها و منتقدین در نهایت هرگاه پای مواجهه با این سازمان عریض و طویل به میان آمده است جانب احتیاط را رها نکرده‌اند اما باید به این مسئله اذعان داشت که با نگاهی کاملا عملکردگرا و محتوایی به تولیدات و جهت‌گیری‌های صدا و سیما، به این مهم دست خواهیم یافت که در دو جبهه موفقیتی حاصل نیامده است؛ نخست در تولید محتوایی که مخاطب را برای روی آوردن به دیگر رسانه‌ها بی‌نیاز و بدون انگیزه کند و دیگر، در سیاست‌هایی که در مواجهه با دولت تدبیر و امید در پیش گرفته شده.
*نادیده انگاری پیروزی بزرگ نفتی؛
«مشتی نمونه خروار!»
صدا و سیما در همه روزهای سخت و نفسگیر مذاکرات هسته ای و نیز زمان‌هایی که برجام برای تصویب به حمایت و همراهی نیاز داشت، عملا در جبهه مخالفان و منتقدین دولت قرار گرفت اما دولت در مواجهه با این شیوه رفتاری هرگز دست به رفتارهایی تلافی جویانه نزد و اگرچه سرافراز مدیر سابق رسانه ملی گفته بود: «این دولت توقعاتش از صدا و سیما بیشتر از دولت‌های قبلی است!» و نیز این که: «رفتار دولت با این سازمان به گونه‌ای است که گویی بودجه صدا و سیما در گرو آن‌هاست!» اما در عمل دیده می‌شود نه تنها توقعات این دولت نسبت به دولت‌های سابق کمتر بوده است که توجه این دولت به رسانه ملی از تمامی‌دولت‌های سابق بیشتر و همدلانه تر نیز بوده است.
پرسش اصلی افکار عمومی‌اما در پس این همدلانه رفتارکردن‌ها و افزایش بودجه‌های
30-20 درصدی دولت برای رسانه ملی آن است که پس چرا رسانه ملی نه به منظور تبلیغات به نفع دولت که تنها برای انعکاس واقعی عملکردها و دستآوردهای دولت هیچ تمایلی از خود نشان نمی‌دهد؟! در یکی از جدیدترین و تامل برانگیزترین رفتارها، در حالی که دولت در مسئله نفت توانسته است با درایت، قاطعیت و ایستادگی بر خواست‌های حقه خود بعد از سال‌ها تحمل تحریم‌های ظالمانه، حق واقعی خود از بازار نفتی اوپک را با حضور عربستان، کشوری که تقابل‌های سیاسی آشکاری با ما دارد! بازستاند و در روزهایی که به دلیل تعطیلات یک در میان، رسانه‌های نوشتاری کمتر چاپ و منتشر می‌شدند، صدا و سیما توجه آنچنانی به این دستآورد عظیم که مایه سربلندی نظام و انقلاب محسوب می‌شود، نه تنها دولت حسن روحانی؛ ننموده خیلی راحت از کنار آن گذشت و این در حالی بود که با تصویب تمدید قانون داماتو، رسانه ملی به آن اندازه برای حمله به دولت شتاب داشت که خبرنگار آن سازمان هم که وظیفه اش اعلام وضع آب و هوای کشور بود لب به طعنه و کنایه‌های سیاسی غیرمرتبط با شرح وظایف خودش باز کرد و این یعنی همه مشکلات این سازمان بزرگ، بودجه و کاهش و افزایش آن نیست.
**ناموفق در جلب مخاطب!
صدا و سیما با تعدد کانال‌ها و وجود شبکه‌های استانی همچنان در جلب و جذب مخاطب ناتوان و کم اثر نشان داده است! ورای همه مسائل سیاسی که محل مناقشه و سوالات فراوانی است، افکار عمومی‌این سوال را مطرح خواهند ساخت که افزایش بودجه سازمانی که در عمل به پیش پا افتاده‌ترین وظایف تعریف شده خود ناتوان و ناموفق نشان داده است، چه معنا و مفهومی‌می‌تواند داشته باشد. در هر صورت و با انتشار خبر افزایش قابل تامل و توجه بودجه رسانه ملی، رسانه‌ای که چندان ملی و فراگیر رفتار نمی‌نماید، دو سوال مهم مترصد دریافت پاسخ است و آن این که دلیل اصلی دولت در افزایش این چنینی بودجه این سازمان چیست و دیگر آن که این افزایش بودجه قرار است صرف ساخت برنامه‌های با کیفیت و جذاب شود یا همچنان صرف خط تخریبی تمامی‌سیاست‌های دولت تدبیر و امید که دولت منتخب اکثریت ملت ایران اسلامی‌است خواهد شد و در همان راه و رویه سه‌سال گذشته گام برخواهدداشت؟!
صدا و سیما با تعدد کانال‌ها و وجود شبکه‌های استانی همچنان در جلب و جذب مخاطب ناتوان و کم اثر نشان داده است! ورای همه مسائل سیاسی که محل مناقشه و سوالات فراوانی است، افکار عمومی‌این سوال را مطرح خواهند ساخت که افزایش بودجه سازمانی که در عمل به پیش پا افتاده‌ترین وظایف تعریف شده خود ناتوان و ناموفق نشان داده است، چه معنا و مفهومی‌می‌تواند داشته باشد.
*آفتاب يزد
به گزارش روز نو؛ با نگاهی گذرا به بودجه صدا و سیما در سال‌های 93، 94 و 95 چنین به نظر می‌رسد که افزایش بودجه اخیر، طی سال‌های منتهی به 95 بی سابقه بوده است به گونه ای که می‌توان گفت با روی‌کار‌آمدن دولت تدبیر و امید، بودجه‌های جاری و عمرانی این سازمان دچار جهشی قابل تامل شده. ایسنا در گزارشی به نقل از روابط عمومی‌صدا و سیما در تاریخ 4 بهمن 93 می‌نویسد:« صدا و سیما در گزارشی، توضیحاتی را درباره میزان بودجه اختصاص یافته به این سازمان در سال‌های 93 و 94 ارائه کرده است. در این گزارش تاکید شده است که برای مقایسه بودجه صدا و سیما در سال‌های 93 و 94، باید این ارقام یا بدون بودجه عمرانی و یا با احتساب آن مورد مقایسه قرار گیرد. روابط عمومی‌صدا و سیما توضیح داده است که بر اساس قانون بودجه سال 1393، بودجه جاری 872 میلیارد تومان پیش‌بینی شده بود که در لایحه بودجه سال 94 این رقم 932 میلیارد تومان محاسبه شده و رشد 8/6 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین بودجه جاری و عمرانی بر اساس قانون بودجه سال 1393، 967 میلیارد تومان بوده است که در مقایسه با رقم 1068 میلیارد تومان لایحه بودجه سال 94 قرار می‌گیرد و رشد 10 درصدی را نشان می‌دهد. در این گزارش همچنین آمده است، مقایسه بودجه جاری دو سال (بدون احتساب بودجه عمرانی) بیانگر نکات مهمتری است. بودجه جاری سال 94 به میزان 932 میلیارد است که درمقایسه با 872 میلیارد بودجه جاری سال 93، تنها 8/6 درصد رشد را نشان می‌دهد که با توجه به 14 درصد پیش بینی افزایش حقوق کارکنان برای سال آینده، در حقیقت بودجه جاری سازمان 2/7 درصد کاهش یافته است.»
آن چه در این گزارش بدان پرداخته خواهد شد؛ مقایسه اعداد و ارقام و درصد گیری از میزان کاهش و افزایش بنا به ادعای طرفین (دولت و صدا و سیما) نخواهد بود بلکه تاکید بر چند نکته بسیار مهم تر است که با نگاهی به افزایش بودجه این سازمان در سال 95 بدان خواهیم پرداخت. آخرین گزارش‌ها از لایجه بودجه نشان می‌دهد بر اساس لایحه بودجه پیشنهادی دولت: «بودجه صدا و سیما در سال نود و چهار، یک‌هزار و دومیلیارد و 336 میلیون تومان بود. دولت برای مصارف این سازمان در سال پیشِ رو[1395] 333 میلیارد و 464 میلیون تومان به بودجه این سازمان اضافه کرده است.» که در صورت تصویب نهایی، رشد این بودجه چیزی بالاتر از 30 درصد خواهد بود که طی تمامی‌سال‌های پشت سر نهاده شده، نه تنها کم نظیر که بی نظیر و قابل تامل نیز بوده است.
**آیا تنها مشکل صدا و سیما بودجه است؟!
در حالی که بودجه سالانه صدا و سیمای ایران هر سال در قانون بودجه کل کشور و از محل درآمدهای عمومی دولت مشخص می شود، در فصل پنجم از اساسنامه سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پیرامون امورمالی آورده شده است:
« ماده 22 - درآمد و منابع اعتبارات سازمان عبارت است از:
ـ درآمدهای ناشی از واگذاری حق پخش و توزیع محصولات و ارایه خدمات سازمان به اشکال مختلف.
ـ عواید حاصل از اجرای قانون توسعه شبکه تلویزیونی کشور.
ـ درآمدهای ناشی از فعالیت‌های تولیدی و سود مربوط به آنها.
ـ وجوه دریافتی از محل بودجه کل کشور و سایر وجوهی که به عناوین دیگر از طرف دولت در اختیار سازمان گذاشته می شود.
ـ اعتبارات از محل بودجه عمرانی کشور.
ـ درآمدهای ناشی از اجرا و پخش برنامه‌های تبلیغاتی و آگهی‌های بازرگانی.
ـ کمک‌های نقدی یا غیرنقدی اشخاص حقیقی و حقوقی.
ـ عواید دیگری که طبق قانون یا مقررات دیگر به سازمان تعلق می گیرد.»
و این بدان معناست که صدا و سیما با توجه به سیاست‌ها و عملکرد، فارغ از وابستگی و عدم وابستگی به دولت‌ها و تفکرات سیاسی و اجتماعی آنها، می‌تواند از منابع گوناگونی برای رفع احتیاجات سالانه خود بهره برداری نماید که این مسئله ارتباطی مستقیم با عملکرد کلی این سازمان دارد.
اگرچه همیشه رسانه‌ها و منتقدین در نهایت هرگاه پای مواجهه با این سازمان عریض و طویل به میان آمده است جانب احتیاط را رها نکرده‌اند اما باید به این مسئله اذعان داشت که با نگاهی کاملا عملکردگرا و محتوایی به تولیدات و جهت‌گیری‌های صدا و سیما، به این مهم دست خواهیم یافت که در دو جبهه موفقیتی حاصل نیامده است؛ نخست در تولید محتوایی که مخاطب را برای روی آوردن به دیگر رسانه‌ها بی‌نیاز و بدون انگیزه کند و دیگر، در سیاست‌هایی که در مواجهه با دولت تدبیر و امید در پیش گرفته شده.
*نادیده انگاری پیروزی بزرگ نفتی؛
«مشتی نمونه خروار!»
صدا و سیما در همه روزهای سخت و نفسگیر مذاکرات هسته ای و نیز زمان‌هایی که برجام برای تصویب به حمایت و همراهی نیاز داشت، عملا در جبهه مخالفان و منتقدین دولت قرار گرفت اما دولت در مواجهه با این شیوه رفتاری هرگز دست به رفتارهایی تلافی جویانه نزد و اگرچه سرافراز مدیر سابق رسانه ملی گفته بود: «این دولت توقعاتش از صدا و سیما بیشتر از دولت‌های قبلی است!» و نیز این که: «رفتار دولت با این سازمان به گونه‌ای است که گویی بودجه صدا و سیما در گرو آن‌هاست!» اما در عمل دیده می‌شود نه تنها توقعات این دولت نسبت به دولت‌های سابق کمتر بوده است که توجه این دولت به رسانه ملی از تمامی‌دولت‌های سابق بیشتر و همدلانه تر نیز بوده است.
پرسش اصلی افکار عمومی‌اما در پس این همدلانه رفتارکردن‌ها و افزایش بودجه‌های
30-20 درصدی دولت برای رسانه ملی آن است که پس چرا رسانه ملی نه به منظور تبلیغات به نفع دولت که تنها برای انعکاس واقعی عملکردها و دستآوردهای دولت هیچ تمایلی از خود نشان نمی‌دهد؟! در یکی از جدیدترین و تامل برانگیزترین رفتارها، در حالی که دولت در مسئله نفت توانسته است با درایت، قاطعیت و ایستادگی بر خواست‌های حقه خود بعد از سال‌ها تحمل تحریم‌های ظالمانه، حق واقعی خود از بازار نفتی اوپک را با حضور عربستان، کشوری که تقابل‌های سیاسی آشکاری با ما دارد! بازستاند و در روزهایی که به دلیل تعطیلات یک در میان، رسانه‌های نوشتاری کمتر چاپ و منتشر می‌شدند، صدا و سیما توجه آنچنانی به این دستآورد عظیم که مایه سربلندی نظام و انقلاب محسوب می‌شود، نه تنها دولت حسن روحانی؛ ننموده خیلی راحت از کنار آن گذشت و این در حالی بود که با تصویب تمدید قانون داماتو، رسانه ملی به آن اندازه برای حمله به دولت شتاب داشت که خبرنگار آن سازمان هم که وظیفه اش اعلام وضع آب و هوای کشور بود لب به طعنه و کنایه‌های سیاسی غیرمرتبط با شرح وظایف خودش باز کرد و این یعنی همه مشکلات این سازمان بزرگ، بودجه و کاهش و افزایش آن نیست.
**ناموفق در جلب مخاطب!
صدا و سیما با تعدد کانال‌ها و وجود شبکه‌های استانی همچنان در جلب و جذب مخاطب ناتوان و کم اثر نشان داده است! ورای همه مسائل سیاسی که محل مناقشه و سوالات فراوانی است، افکار عمومی‌این سوال را مطرح خواهند ساخت که افزایش بودجه سازمانی که در عمل به پیش پا افتاده‌ترین وظایف تعریف شده خود ناتوان و ناموفق نشان داده است، چه معنا و مفهومی‌می‌تواند داشته باشد. در هر صورت و با انتشار خبر افزایش قابل تامل و توجه بودجه رسانه ملی، رسانه‌ای که چندان ملی و فراگیر رفتار نمی‌نماید، دو سوال مهم مترصد دریافت پاسخ است و آن این که دلیل اصلی دولت در افزایش این چنینی بودجه این سازمان چیست و دیگر آن که این افزایش بودجه قرار است صرف ساخت برنامه‌های با کیفیت و جذاب شود یا همچنان صرف خط تخریبی تمامی‌سیاست‌های دولت تدبیر و امید که دولت منتخب اکثریت ملت ایران اسلامی‌است خواهد شد و در همان راه و رویه سه‌سال گذشته گام برخواهدداشت؟!
صدا و سیما با تعدد کانال‌ها و وجود شبکه‌های استانی همچنان در جلب و جذب مخاطب ناتوان و کم اثر نشان داده است! ورای همه مسائل سیاسی که محل مناقشه و سوالات فراوانی است، افکار عمومی‌این سوال را مطرح خواهند ساخت که افزایش بودجه سازمانی که در عمل به پیش پا افتاده‌ترین وظایف تعریف شده خود ناتوان و ناموفق نشان داده است، چه معنا و مفهومی‌می‌تواند داشته باشد.
*آفتاب يزد
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
