انتشار مصاحبه پر سروصداي مسعود شجاعي با راديو فردا، حالا به يك جنجال واقعي در فضاي فوتبال ايران تبديل شده است. او در اين گفتگو حرف‌هايي زده كه به اصطلاح «خط قرمزي» محسوب مي‌شوند، اما واقعا هيچ‌كدام‌شان آنقدرها تازگي نداشتند كه نشود در رسانه‌هاي داخلي مطرح‌شان كرد. شجاعي در مورد فساد در فوتبال ايران، باج‌خواهي رسانه‌ها و اتفاقات شوم در فوتبال پايه حرف زده و در بخشي از سخنانش هم با گريز به مسايل اجتماعي و فرهنگي، به موضوعاتي مثل بدرفتاري با مهاجران اشاره كرده است. بعد از كلي سروصدا كه از مصاحبه او ناشي شد، حالا خبر رسيده هافبك تيم ملي كشورمان به كميته اخلاق فدراسيون فوتبال هم احضار شده تا در مورد مصاحبه‌اش توضيح بدهد. حتي مهدي تاج هم روي لزوم حضور شجاعي در كميته اخلاق تاكيد كرده تا روشن شود اين يك دردسر درست و حسابي براي بازيكن مورد علاقه كارلوس كي‌روش است.

بر خلاف آنچه احتمالا مسعود شجاعي تصور مي‌كند، اين محتواي حرف‌هاي او نيست كه حساسيت درست كرده، بلكه بيشتر رسانه انتخاب شده توسط اين بازيكن است كه موجب التهاب شده. اينكه در فوتبال ايران فساد وجود دارد، اصلا بحث تازه‌اي نيست و حداقل در زمينه علني شدن آن هيچ منعي وجود نداشته است. در مجلس شوراي اسلامي در اين مورد تحقيق و تفحص صورت گرفت كه البته به جايي نرسيد، برنامه نود هم در دو، سه قسمت متوالي به شكل مفصل در اين مورد بحث كرد. بنابراين حداقل واضح است كه صرف طرح اين موضوع، هيچ ممنوعيتي در كشور ندارد. حتي افشاي موضوع بسيار دردناكي مثل آزار و اذيت كودكان در مدارس فوتبال هم به هيچ وجه تازگي نداشته؛ به طوري كه پيش‌تر رسانه‌هاي رسمي داخلي به اين موضوع ورود كرده بودند و چهره‌اي مثل ناصر فريادشيران هم به شكل مبسوط در موردش حرف زده بود. باقي معضلات فرهنگي و اجتماعي هم طي اين سال‌ها كم‌وبيش و با شدت و ضعف در رسانه‌هاي كشورمان به بحث گذاشته شده بودند و تقريبا هيچ‌يك از سرفصل‌هاي مصاحبه مسعود، تازگي نداشت. با اين وجود شجاعي در اوج كج‌سليقگي رسانه‌اي را براي درددل كردن برگزيد كه جاي دفاع ندارد.

بياييد فرض كنيم يك روز مسعود شجاعي شماره تلفن عادل فردوسي‌پور را مي‌گرفت و از او تقاضا مي‌كرد نيم‌ساعت وقت مصاحبه زنده به وي داده شود، بدون آنكه لابلاي حرف‌هايش بيايد و يا مزاحم افشاگري‌هايش بشود؛ واقعا چقدر احتمال داشت كه مجري و تهيه‌كننده برنامه نود با اين درخواست مخالفت كند؟ با شناختي كه از عادل وفضای برنامه نود داريم، مطمئن هستيم كه او با آغوش باز چنين پيشنهادي را مي‌پذيرفت و به كاپيتان سوم تيم ملي اجازه مي‌داد با فراغ بال حرف‌هايش را در اين برنامه به زبان بياورد. در اين صورت دغدغه مسعود هم كه بيان حقيقت بود، محقق مي‌شد و فارغ از نتيجه موضوع، حداقل مشكلات مد نظر شجاعي بار ديگر جنبه رسانه‌اي پيدا مي‌كرد. آيا اينطوري قشنگ‌تر نبود؟ آيا با مصاحبه در نود، مسعود نمي‌توانست صدايش را به مخاطبان بسيار بيشتري برساند؟ در اين صورت او نه‌تنها از اتهام جاركشي در بلندگوي بيگانه تبرئه مي‌شد، بلكه به كسي هم اجازه نمي‌داد با سنگر گرفتن پشت اين اشكال بزرگ، اصل مطالب مطرح شده را ناديده بگيرد.

شجاعي 10سال است بيرون از ايران توپ مي‌زند و از اين نظر تحسين مي‌شود. رسانه اما، باشگاه نيست كه خارجي‌اش لزوما بهتر باشد! مسعود مي‌توانست حرف مربوط به ما را در رسانه‌هاي خودمان بزند و به جاي برانگيختن واكنش‌هاي متفاوت و ترديدآميز، اين بار به شكل يكپارچه از سوي كل مردم ايران تحسين شود.