سعیدحجاريان به دانشگاه بازگشت! شايد در نگاه اول پس از اندكي تعجب از اين خبر، اين سوال در ذهن برخي مخاطبان ايجاد شود كه او چرا و چگونه در دانشگاه حضور پيدا كرده است.
روزنو : سعیدحجاريان به دانشگاه بازگشت! شايد در نگاه اول پس از اندكي تعجب از اين خبر، اين سوال در ذهن برخي مخاطبان ايجاد شود كه او چرا و چگونه در دانشگاه حضور پيدا كرده است.
به گزارش روز نو؛ پاسخ به اين ابهام را بايد در اظهارات اخير او پيدا كرد.«ريشه، ريشه و باز هم ريشه»؛ اين كلمه موضوعي است كه اگرچه تئوريسين اصلاحات به شكل واضح در جملات خود از آن استفاده نمي‌كند، اما سال‌هاست كه تاكيد دارد بايد براي اصلاح امور از پايه شكل‌گيري مشكل كار را آغاز كرد؛ چرا كه در غير اين صورت هر تلاشي صورت گيرد نتيجه‌اي كوتاه‌مدت خواهد داشت. در دولت‌هاي نهم و دهم آسيب‌هايي مشاهده شد كه از ناحيه بي‌توجهي به اصل موضوع و تنها بها دادن به ظواهر متوجه بخش‌هاي با اهميت شد كه از آن جمله مي‌توان به وضعيت دانشگاه‌ها در آن دوران اشاره داشت. خانه‌نشين شدن برخي اساتيد باتجربه و ركود فعاليت‌هاي دانشجويي شرايط نامطلوبي را براي نهادي فراهم كرد كه امام خميني آن را مبدا همه تحولات ناميده بود و اصلاح‌طلبان رويكردي را دردستور كار قرار دادند تا خون تازه به جامعه دانشگاهي و متاثر از آن، به جامعه سياسي تزريق شود. حجاريان از جمله شخصيت‌هاي سياسي محبوب دانشگاهيان است و خودش هم تمايل بيشتري دارد تا آنچه در ذهن دارد را در جمع‌هاي دانشجويي بيان كند تا به اطلاع جامعه برسد؛ دليلش هم شايد اين باشد كه به‌صورت حقيقي به مبدا تحول بودن دانشگاه اعتقاد دارد و نكته قابل تامل‌تر هم آنكه، بسياري از تئوري‌هاي مطرح‌شده‌اش در دانشگاه‌ها و در جمع دانشجويان بيش از ارائه ديدگاه‌هايش در فضاهاي غير دانشگاهي مورد توجه و تحليل قرار گرفته است. براي اثبات اين ادعا مي‌توان به اظهارات تئوري‌پرداز اصلاحات در خرداد سال ۹۴ مراجعه كرد كه گفته بود:«اينجا حق آب و گل دارم، مدت‌هاست به اين دانشگاه دعوت نمي‌شدم. خوشحالم امروز دعوت شده‌ام و توانسته‌ام به اين دانشگاه بيايم.» البته دولت اصلاحات همواره از نظرات حجاريان استقبال كرده اما دليل عدم حضور او در دانشگاه‌ها، هجمه مخالفان اصلاحات بوده است. اكنون هم ظاهرا شرايط براي حضور او در پشت تريبون دانشگاه مهيا نيست و دلواپسان دهه هفتادی، براي نرسيدن صداي تئوريسين اصلاحات به جامعه تلاش مي‌كنند اما دانشجويان و نخبگان دانشگاهي چنين رويكري ندارند و نشريات دانشجويي با پخش ديدگاه‌هاي حجاريان در جامعه اقدام دلواپسان را خنثي مي‌كنند؛ به نحوي كه مي‌توان اذعان داشت: «حجاريان به دانشگاه‌ها بازگشته است.»
از سال ۸۸ به بعد دانشجويان عقب نشستند
سعيد حجاريان در گفت‌وگو با يك نشريه اصلاح‌طلب در پاسخ به اين سوال كه «زمان اصلاحات سعي شد در وزارت علوم يا سطوح گسترده‌تر تحولاتي رخ دهد، اما اين تغييرات پايدار نبود. تغييراتي كه در سطح دانشگاه رخ مي‌دهد، امكان پايدار بودن دارد؟» گفت: همانند دانشگاه، تغييرات اصلاحات در ساير عرصه‌ها از جمله سطح كلان جامعه پايدار نبوده است. زماني كه تغييرات در سطح كلان پايدار نباشد، نمي‌توان انتظار پايداري در سطح خرد‌تر را داشت. هنگامي كه يك جريان پوپوليستي قدرت مي‌گيرد بالطبع نماينده‌هاي خود را سر كار خواهد آورد. وقتي در صدر محمود احمدي‌نژاد باشد، در رده‌هاي پايين هم صدرالدين شريعتي قدرت مي‌گيرد كه هر كار كه خواست در علامه انجام داد. جنبش دانشجويي كم و بيش تا سال ۸۸ فعال بود. از سال ۸۸ به بعد دانشجويان عقب نشستند ولي وقتي بالا دست را مي‌بندند، پايين هم جا مي‌زنند. وي ادامه داد: دانشجويان به اين دليل كه دغدغه مادي كمتري دارند، روحيه تحول‌خواهي بيشتري پيدا مي‌كنند. لذا تحول در ابتداي امر از دانشگاه شروع مي‌شود. حتي به خاطر دارم كه شعار عبور از رئيس دولت اصلاحات را دانشجويان براي نخستين بار بيان كردند. اين فعال سياسي با تاكيد بر اينكه«دانشجو بايد توجيه شود» افزود: اگر توجيه شود مفيد خواهد بود. بايد تلاش كرد دانشجويان خيلي جلو نروند. همان موقع جز اينكه شعار عبور از رئيس دولت اصلاحات سر دادند، عده‌اي از دانشگاهيان به دنبال جريان شش ميليون امضا رفتند. آن عمل به ديد بنده تندروي بوده است.»
در ۱۸تير كمك كرديم كه غائله بخوابد
وي به عقب بازمي‌گردد و در پاسخ به اين گلايه كه احزاب اصلاح‌طلب رابطه خوبي با جنبش دانشجويي نداشتند، مي‌گويد: تحكيم بر اين عقيده بود كه هر حزبي «دولت‌ساز» است و ما حزب «دولت‌ساخته». اعضاي تحكيم ما را محافظه‌كار مي‌دانستند. در جريان ۱۸تير، من، مهندس سحابي و ساير دوستان كمك كرديم كه غائله بخوابد. سر اين داستان بچه‌ها از ما گله داشتند. حتي از دكتر مصطفی معين؛ عقيده داشتند رئيس دولت اصلاحات كوتاه آمده است. حجاريان ادامه داد: يكي از نقدهايي كه بر اصلاحات در آن زمان داشتند اين بود كه جريان اصلاحات مي‌توانست واكنش بهتري نشان دهد. رئيس دولت اصلاحات مي‌توانست شخصا وارد كوي دانشگاه شود و نفس حضور رئيس‌جمهوري مي‌توانست شرايط را بهتر كند. چون در ۱۹ تير دوباره به كوي حمله شد، زماني كه اين اتفاقات رخ داد ما بي‌خبر بوديم و بعد از اتفاق با خبر شديم. شبانه به كوي حمله كرده بودند. به خاطر دارم كه دفتر رئيس‌جمهور بودم.
ارتباط‌هاي مجازي به جنبش دانشجويي ضربه‌زده است
اما با توجه به اين فراز و فرودها، جنبش دانشجويي كمك حال جريان اصلاحات بود يا ضربه‌هايي به آن وارد كرد كه حجاريان اينگونه پاسخ داده است: بخشي از آن به‌طور حتم ضربه زده است. برخي بر اين عقيده بودند كه اين ضربه تعمدي بوده است؛ چراكه اصلاحات مطالبات دانشجويان را پاسخ نداده است. بحث بر سر مطالبه‌گري بود. آقاي خاتمي هم گفتند«من مي‌روم؛ ان‌شاءا... بهتر نصيبتان بشود» آقاي خاتمي رفتند. اوضاع بهتر شد؟ حجاريان در ادامه كمي از دهه ۷۰ فاصله گرفت و درباره شرايط فعلي گفت: دانشجويان مي‌خواهند بروند دنبال كار، تحصيل و آينده؛ شرايط اجتماعي فرق دارد. الان سرگرمي‌های بسياري وجود دارد. ارتباطات افراد مجازي شده است. قبل‌تر‌ها دانشجويان ساعت‌ها باهم حرف مي‌زدند. اين ارتباط‌هاي مجازي به جنبش دانشجويي بسيار ضربه زده است. روابط مجازي به درد فعاليت و كار جدي نمي‌آيد. حجاريان كه مدتي است بر نرماليزلسيون تاكيد دارد، درباره جايگاه دانشگاه در اين وضع توضيح داد: دانشگاه معمولا «نرماليزه» نمي‌شود يا به سختي اين اتفاق مي‌افتد. اما اكنون طبيعتا نرماليزه شده، چون نرماليزاسيون حداقل خواسته است. هرجا براي سخنراني مي‌رويد، شعارهايي مي‌دهند، در حالي كه دولت اين حرف را نمي‌زند. دولت به دنبال ثبات است. دانشجو يك پله بالا‌تر را مي‌خواهد. حجاريان در پاسخ به اينكه «با پيشرو بودن دانشگاه در بيان خواسته‌ها نسبت به دولت، حيات جنبش دانشجويي به مخاطره نمي‌افتد؟» اظهار داشت: دانشجو‌ها خوب مي‌دانند كه چه بايد بكنند. نگران دانشجويان نباشيد. او چند بخش شدن دانشجويان در موضوعات سياسي را نگران‌كننده نمي‌داند و توضيح مي‌دهد: اين موارد چندان مهم نيست و فصلي و گذراست؛ بيشتر به خاطر انتخابات است. اين موارد باعث نمي‌شود دانشجو‌ها از هم فاصله بگيرند و با هم دشمني كنند. كما اينكه كه در انتخابات ۹۲ همه از آقاي روحاني حمايت كردند. تئوريسين جريان اصلاحات در راستاي زنده شدن جنبش دانشجويي كه به اعتقاد عباس عبدي مرده است، گفت: بله. در آينده هر اتفاقي ممكن است رخ بدهد. پيش‌بيني حجاريان از مطالبات دانشجويان چنين بود: نمي‌توانم نسخه بدهم. اما الان مصيبت مردم زياد شده است. از بي‌آبي تا نان شب مردم و حقوق كارگر. دولت مجبور است به تنهايي پاسخگوي اينها باشد. مابقي مطالبات را احزاب بايد پاسخ دهند. احزاب هم در اين مسير محدوديت دارند. قطعا بايد صبوري كرد. خواسته‌ها در حال حاضر بايد بيان مشكلات و رفعشان باشد.
به گزارش روز نو؛ پاسخ به اين ابهام را بايد در اظهارات اخير او پيدا كرد.«ريشه، ريشه و باز هم ريشه»؛ اين كلمه موضوعي است كه اگرچه تئوريسين اصلاحات به شكل واضح در جملات خود از آن استفاده نمي‌كند، اما سال‌هاست كه تاكيد دارد بايد براي اصلاح امور از پايه شكل‌گيري مشكل كار را آغاز كرد؛ چرا كه در غير اين صورت هر تلاشي صورت گيرد نتيجه‌اي كوتاه‌مدت خواهد داشت. در دولت‌هاي نهم و دهم آسيب‌هايي مشاهده شد كه از ناحيه بي‌توجهي به اصل موضوع و تنها بها دادن به ظواهر متوجه بخش‌هاي با اهميت شد كه از آن جمله مي‌توان به وضعيت دانشگاه‌ها در آن دوران اشاره داشت. خانه‌نشين شدن برخي اساتيد باتجربه و ركود فعاليت‌هاي دانشجويي شرايط نامطلوبي را براي نهادي فراهم كرد كه امام خميني آن را مبدا همه تحولات ناميده بود و اصلاح‌طلبان رويكردي را دردستور كار قرار دادند تا خون تازه به جامعه دانشگاهي و متاثر از آن، به جامعه سياسي تزريق شود. حجاريان از جمله شخصيت‌هاي سياسي محبوب دانشگاهيان است و خودش هم تمايل بيشتري دارد تا آنچه در ذهن دارد را در جمع‌هاي دانشجويي بيان كند تا به اطلاع جامعه برسد؛ دليلش هم شايد اين باشد كه به‌صورت حقيقي به مبدا تحول بودن دانشگاه اعتقاد دارد و نكته قابل تامل‌تر هم آنكه، بسياري از تئوري‌هاي مطرح‌شده‌اش در دانشگاه‌ها و در جمع دانشجويان بيش از ارائه ديدگاه‌هايش در فضاهاي غير دانشگاهي مورد توجه و تحليل قرار گرفته است. براي اثبات اين ادعا مي‌توان به اظهارات تئوري‌پرداز اصلاحات در خرداد سال ۹۴ مراجعه كرد كه گفته بود:«اينجا حق آب و گل دارم، مدت‌هاست به اين دانشگاه دعوت نمي‌شدم. خوشحالم امروز دعوت شده‌ام و توانسته‌ام به اين دانشگاه بيايم.» البته دولت اصلاحات همواره از نظرات حجاريان استقبال كرده اما دليل عدم حضور او در دانشگاه‌ها، هجمه مخالفان اصلاحات بوده است. اكنون هم ظاهرا شرايط براي حضور او در پشت تريبون دانشگاه مهيا نيست و دلواپسان دهه هفتادی، براي نرسيدن صداي تئوريسين اصلاحات به جامعه تلاش مي‌كنند اما دانشجويان و نخبگان دانشگاهي چنين رويكري ندارند و نشريات دانشجويي با پخش ديدگاه‌هاي حجاريان در جامعه اقدام دلواپسان را خنثي مي‌كنند؛ به نحوي كه مي‌توان اذعان داشت: «حجاريان به دانشگاه‌ها بازگشته است.»
از سال ۸۸ به بعد دانشجويان عقب نشستند
سعيد حجاريان در گفت‌وگو با يك نشريه اصلاح‌طلب در پاسخ به اين سوال كه «زمان اصلاحات سعي شد در وزارت علوم يا سطوح گسترده‌تر تحولاتي رخ دهد، اما اين تغييرات پايدار نبود. تغييراتي كه در سطح دانشگاه رخ مي‌دهد، امكان پايدار بودن دارد؟» گفت: همانند دانشگاه، تغييرات اصلاحات در ساير عرصه‌ها از جمله سطح كلان جامعه پايدار نبوده است. زماني كه تغييرات در سطح كلان پايدار نباشد، نمي‌توان انتظار پايداري در سطح خرد‌تر را داشت. هنگامي كه يك جريان پوپوليستي قدرت مي‌گيرد بالطبع نماينده‌هاي خود را سر كار خواهد آورد. وقتي در صدر محمود احمدي‌نژاد باشد، در رده‌هاي پايين هم صدرالدين شريعتي قدرت مي‌گيرد كه هر كار كه خواست در علامه انجام داد. جنبش دانشجويي كم و بيش تا سال ۸۸ فعال بود. از سال ۸۸ به بعد دانشجويان عقب نشستند ولي وقتي بالا دست را مي‌بندند، پايين هم جا مي‌زنند. وي ادامه داد: دانشجويان به اين دليل كه دغدغه مادي كمتري دارند، روحيه تحول‌خواهي بيشتري پيدا مي‌كنند. لذا تحول در ابتداي امر از دانشگاه شروع مي‌شود. حتي به خاطر دارم كه شعار عبور از رئيس دولت اصلاحات را دانشجويان براي نخستين بار بيان كردند. اين فعال سياسي با تاكيد بر اينكه«دانشجو بايد توجيه شود» افزود: اگر توجيه شود مفيد خواهد بود. بايد تلاش كرد دانشجويان خيلي جلو نروند. همان موقع جز اينكه شعار عبور از رئيس دولت اصلاحات سر دادند، عده‌اي از دانشگاهيان به دنبال جريان شش ميليون امضا رفتند. آن عمل به ديد بنده تندروي بوده است.»
در ۱۸تير كمك كرديم كه غائله بخوابد
وي به عقب بازمي‌گردد و در پاسخ به اين گلايه كه احزاب اصلاح‌طلب رابطه خوبي با جنبش دانشجويي نداشتند، مي‌گويد: تحكيم بر اين عقيده بود كه هر حزبي «دولت‌ساز» است و ما حزب «دولت‌ساخته». اعضاي تحكيم ما را محافظه‌كار مي‌دانستند. در جريان ۱۸تير، من، مهندس سحابي و ساير دوستان كمك كرديم كه غائله بخوابد. سر اين داستان بچه‌ها از ما گله داشتند. حتي از دكتر مصطفی معين؛ عقيده داشتند رئيس دولت اصلاحات كوتاه آمده است. حجاريان ادامه داد: يكي از نقدهايي كه بر اصلاحات در آن زمان داشتند اين بود كه جريان اصلاحات مي‌توانست واكنش بهتري نشان دهد. رئيس دولت اصلاحات مي‌توانست شخصا وارد كوي دانشگاه شود و نفس حضور رئيس‌جمهوري مي‌توانست شرايط را بهتر كند. چون در ۱۹ تير دوباره به كوي حمله شد، زماني كه اين اتفاقات رخ داد ما بي‌خبر بوديم و بعد از اتفاق با خبر شديم. شبانه به كوي حمله كرده بودند. به خاطر دارم كه دفتر رئيس‌جمهور بودم.
ارتباط‌هاي مجازي به جنبش دانشجويي ضربه‌زده است
اما با توجه به اين فراز و فرودها، جنبش دانشجويي كمك حال جريان اصلاحات بود يا ضربه‌هايي به آن وارد كرد كه حجاريان اينگونه پاسخ داده است: بخشي از آن به‌طور حتم ضربه زده است. برخي بر اين عقيده بودند كه اين ضربه تعمدي بوده است؛ چراكه اصلاحات مطالبات دانشجويان را پاسخ نداده است. بحث بر سر مطالبه‌گري بود. آقاي خاتمي هم گفتند«من مي‌روم؛ ان‌شاءا... بهتر نصيبتان بشود» آقاي خاتمي رفتند. اوضاع بهتر شد؟ حجاريان در ادامه كمي از دهه ۷۰ فاصله گرفت و درباره شرايط فعلي گفت: دانشجويان مي‌خواهند بروند دنبال كار، تحصيل و آينده؛ شرايط اجتماعي فرق دارد. الان سرگرمي‌های بسياري وجود دارد. ارتباطات افراد مجازي شده است. قبل‌تر‌ها دانشجويان ساعت‌ها باهم حرف مي‌زدند. اين ارتباط‌هاي مجازي به جنبش دانشجويي بسيار ضربه زده است. روابط مجازي به درد فعاليت و كار جدي نمي‌آيد. حجاريان كه مدتي است بر نرماليزلسيون تاكيد دارد، درباره جايگاه دانشگاه در اين وضع توضيح داد: دانشگاه معمولا «نرماليزه» نمي‌شود يا به سختي اين اتفاق مي‌افتد. اما اكنون طبيعتا نرماليزه شده، چون نرماليزاسيون حداقل خواسته است. هرجا براي سخنراني مي‌رويد، شعارهايي مي‌دهند، در حالي كه دولت اين حرف را نمي‌زند. دولت به دنبال ثبات است. دانشجو يك پله بالا‌تر را مي‌خواهد. حجاريان در پاسخ به اينكه «با پيشرو بودن دانشگاه در بيان خواسته‌ها نسبت به دولت، حيات جنبش دانشجويي به مخاطره نمي‌افتد؟» اظهار داشت: دانشجو‌ها خوب مي‌دانند كه چه بايد بكنند. نگران دانشجويان نباشيد. او چند بخش شدن دانشجويان در موضوعات سياسي را نگران‌كننده نمي‌داند و توضيح مي‌دهد: اين موارد چندان مهم نيست و فصلي و گذراست؛ بيشتر به خاطر انتخابات است. اين موارد باعث نمي‌شود دانشجو‌ها از هم فاصله بگيرند و با هم دشمني كنند. كما اينكه كه در انتخابات ۹۲ همه از آقاي روحاني حمايت كردند. تئوريسين جريان اصلاحات در راستاي زنده شدن جنبش دانشجويي كه به اعتقاد عباس عبدي مرده است، گفت: بله. در آينده هر اتفاقي ممكن است رخ بدهد. پيش‌بيني حجاريان از مطالبات دانشجويان چنين بود: نمي‌توانم نسخه بدهم. اما الان مصيبت مردم زياد شده است. از بي‌آبي تا نان شب مردم و حقوق كارگر. دولت مجبور است به تنهايي پاسخگوي اينها باشد. مابقي مطالبات را احزاب بايد پاسخ دهند. احزاب هم در اين مسير محدوديت دارند. قطعا بايد صبوري كرد. خواسته‌ها در حال حاضر بايد بيان مشكلات و رفعشان باشد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
