تقوت دیپلماسی تجاری و انرژی ایران از طریق چابهار
فعال شدن چابهار دالان حمل و نقل بین‌المللی جنوب - شمال را فعال کرده و آسیای جنوبی را به آسیای مرکزی وصل می‌کند و گزینه جدیدی را برای دیگر کشورها چون هند برای ورود مواد خام آسیای مرکزی فراهم می‌سازد. عملا چابهار می تواند نقش مهمی در وصل کردن راههای بازرگانی و ترانزیتی منطقه بازی کند.
به گزارش " نفت ما " ، جمهوری اسلامی ایران ۲۵ سال پیش بندر چابهار را منطقه آزاد تجاری اعلام کرد و در سال 2003 هند و ایران در مورد توسعه چابهار موافقت کردند، اما تحریمهای غربی و تعلل هند در کنار چالشهای دیگر موجب شد که توافق سه جانبه بازرگانی و ترانزیتی چابهار در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ توسط تیمهای فنی اقتصادی، متخصصان حقوقی و کارشناسان هند، ایران و افغانستان تهیه شده و در اجلاس سه جانبه می گذشته رئیس‌‌جمهوری اسلامی ایران، نارندرا دامورداس مودی نخست‌وزیر هند و اشرف غنی رئیس‌‌جمهوری اسلامی افغانستان به امضا رسد.
شهر بندری چابهار با مساحتی حدود ۱۰۹۰ هکتار در منتهی الیه جنوب شرقی کشور و در استان سیستان و بلوچستان و در کنار دریای عمان در گوشه شرقی خلیج چابهار واقع شده است. منطقه آزاد چابهار در زمینی به مساحت ۱۴ هکتار واقع شده که ۱۰ هکتار آن به فعالیت‌های صنعتی و ۴ هکتار به بخش‌های بازرگانی، توریسم و خدمات اقتصادی اختصاص یافته است. ایران از طریق بندر چابهار می‌تواند به دریای عمان که یکی از پراهمیت ترین راههای آبی جهان است، راه یافته و این امر دارای اهمیت اقتصادی است چرا که آبراهی است که ایران را با دریای آزاد و بنادر بزرگ و کوچک جهان مرتبط می‌سازد. ماموریت‌های خاص این منطقه عبارتند از: ترانزیت کالا، تجارت منطقه‌ای، بارانداز تجاری کالاها و مواد اولیه، ایجاد صنایع تبدیلی و تولیدی با جهت گیری صادراتی، عرضه سوخت و ایجاد صنایع وابسته به نفت، گردشگری. منطقه آزاد تجاری-صنعتی چابهار یکی از مناطق آزاد هفت‌گانه ایران است که در راستای اهداف اقتصادی این کشور، در اوایل دهه۱۳۷۰ در کنار چابهار و در پیرامون دریای عمان و اقیانوس هند بنیان گذاشته شده است. دسترسی مستقیم به آبهای آزاد و قرارداشتن در خارج از خلیج فارس و همین‌طور عدم آسیب‌پذیری در مواقع بروز بحران، موقعیت استراتژیکی را برای ایجاد یک گذرگاه ارتباطی بین کشورهای آسیای مرکزی و سایر کشورهای جهان فراهم آورده‌است. این بندر یکی از مهمترین چهارراههای کریدور شمال-جنوب و شرق-غرب بازرگانی جهانی است.
بندر چابهار در جنوب خاوری ایران تنها بندر اقیانوسی ایران در کرانه مکران و اقیانوس است. در این بین ایران در یک دهه اخیر تلاش کرده با بهبود و توسعه بندر چابهار آن را به کانون ارتباط بازرگانانی آسیای مرکزی با منطقه خلیج فارس و خاور دور و سایر مناطق جهان کند. در این بین با اتمام راه آهن چابهار و زاهدان و سپس زاهدان و سرخس ، بندر چابهار عملا می تواند به نقطه پیوند بین کشورهای گوناگون از جمله هند، افغانستان، کشورهای آسیای مرکزی، قفقاز و شرق اروپا تبدیل شود. در بعد دیگری باید توجه داشت که فعال شدن چابهار دالان حمل و نقل بین‌المللی جنوب - شمال را فعال کرده و آسیای جنوبی را به آسیای مرکزی وصل می‌کند و گزینه جدیدی را برای دیگر کشورها چون هند برای ورود مواد خام آسیای مرکزی فراهم می‌سازد. گذشته از این چابهار زمینه روابط بازرگانانی افغانستان با کشورهای منطقه را فراهم نموده و پل ترانزیتی و مکانی برای سرمایه‌گذاری خواهد شد. در واقع افغانستان محاط در خشکی (که همواره برای واردات و صادرات خود با چالشهای گوناگونی دست به گریبان بود) از دردسرهای بهانه گیری همسایه جنوبی نجات می‌دهد و بازرگانان افغانستان را برای دوری از چالشهای ایجاد شده در بندر کراچی پاکستان کمک نموده تا از وابستگی بیشتر به پاکستان برهاند. در این بین چابهار، مسیر بهتر و ارزانتر برای واردات و صادرات کالاها نسبت به بندر کراچی مى باشد. بندر چابهار ٧٠٠ کیلومتر به مرکز افغانستان نزدیکتر و هزینه کمتری نیز دارد. گذشته از این با بهره برداری از تسهیلات بندرچابهار فرصت بکار گیری موقعیت ترانزیتی افغانستان فراهم خواهد شد و کابل می تواند گذرگاه انتقال بازرگانی برای کشورهای محاصره شده در خشکی آسیای مرکزی شده و سالانه میلیون‌ها دلار درآمد داشته باشد از این دید کابل بر این نظر است که افغانستان به چهارراه اقتصادی منطقه تبدیل کند و عملا چابهار می تواند نقش مهمی در وصل کردن راههای بازرگانی و ترانزیتی منطقه بازی کند و در کنار آن نیز افغانستان را به بازارهای جدید در خاورمیانه، اروپا و آمریکا وصل کند. در این بین این بندر می تواند فرصت سرمایه گذاری هند در افغانستان را مهیاتر کند و با استفاده از ظرفیتهای اقتصادی در افغانستان و سرمایه گذاریهای از طریق استخراج معادن مستقل تر گردد.
از سوی دیگر نگاه هند به بندر چابهار نگاه راهبردی است. هند در سال ۲۰۰۹ سرمایه گذاریهایی را در افغانستان انجام داد تا کرد تا بندر ملک را برای استفاده از چابهار آماده کند. لذا هند چابهار را بدیل بندر کراچی می‌بیند تا روابط اقتصادی خود را به افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی آسان کند. در این بین با توجه به رشد اقتصادی 7 درصدی، جمعیت یک میلیارد و 250 میلیون نفری و نداشتن منابع گسترده انرژی، چابهار می تواند نقطه ثقلی در توسعه روابط با ایران شده و روابط تجاری و بازرگانی ایران و هند را از 13 میلیارد کنونی به فصل نوینی از همکاریها گسترش دهد.
علاوه براین نیز باید توجه داشت که ایران تاکنون صدها میلیون دلار برای توسعه بندرچابهار هزینه کرده و توجه کشورها به مناطق آزاد کشورهای حاشیه اقیانوس هند می تواند به نوبه خود آغازگر همکاری منطقه‌ای نوینی بود و به منزله ایفای نقش جهانی چابهار در حمل و نقل و ترانزیت و صادرات کالا گردد. همچنین چابهار به عنوان یکی از قطبهای مهم منطقه‌ای حمل و نقلی می تواند منطقه ایده‌آلی برای توسعه سرمایه‌گذاری، تولید و صادرات محصولات مورد نیاز بازارهای مصرف منطقه‌ای گردد و به گسترش نقش ترانزیتی ایران کمک کند.
به دلایل فوق سفر ماه می گذشته نخستین دیدار نخست وزیر هند به ایران در 15 سال گذشته از اهمیت بالایی برای هر دو کشور برخوردار است و این امر عملا به چابهار پیوند خورده است. در این بین باید گفت توافقنامه سه جانبه چابهار عملا می تواند زمینه‌ساز تحولی بزرگ در روابط سه جانبه و منطقه ای هند ایران و افغانستان گردد و بر دایره مشترکات و رویکردهای سیاسی و راهبردی سه جانبه بیفزاید. در این میان هر چند این توافق سه جانبه و توسعه بندر چابهار علیه هیچ کشوری نیست، اما بی گمان از نظر سیاسی و ژئوپلتیک کابل و دهلی آن را دستاوری راهبردی بر ضد پاکستان و به نفع خود می دانند. در این میان از یک سو براساس موافقتنامه سه جانبه افزایش نقش چابهار می تواند دیگر بنادر منطقه، به ویژه بندر کراچی پاکستان را تحت تاثیر قرار داده و در راستای انگیزه های سیاسی مشترک هند، افغانستان منطقه اقتصادی و دالان ترانزیتی جدید در مقابل رویکرد پاکستانی قرار گیرد و آن را به حاشیه برد. در بعد دیگر کابل بر این نظر است که پیامدهای اقتصادی این توافقنامه می تواند بر روند ناامنی در کشور تاثیر گذارد و با افزایش سرمایه گذاری و گسترش بازرگانی افغانستان به تثبیت شرایط سیاسی و امنیتی کمک کند. علاوه بر این با توجه به امضای توافقنامه های انرژی و زیرساختها بین شی جین پنگ، رئیس جمهور چین با کشور همسایه پاکستان (بالغ بر 46 میلیارد دلار) و نوع روابط راهبردی هند با افغانستان دهلی نو مایل است تا روابط سیاسی و بازرگانی این کشور و آسیای مرکزی به پاکستان وابسته نگردد. به علاوه بندر چابهار راه دسترسی نزدیک کشورهای آسیای مرکزی ( ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آبهای آزاد است و هر چند بنادر کراچی و گوادر پاکستان می تواند رقیبی برای بندر چابهار ایران باشد، اما نوع ناامنی و نبود راههای مناسب در افغانستان و پاکستان می تواند چابهار را در اولویت نخست آینده منطقه قرار دهد و فرصتی طلایی برای ایفای نقش منطقه ای فراهم کرده و از مهمترین چهارراههای دالان شمال-جنوب گردد.
فرزاد رمضانی بونش/کارشناس ارشد مسائل شبه قاره هند
