«لوران فابیوس» وزیر خارجه فرانسه و رئیس هیات این کشور در مذاکرات برجام می گوید: «آمریکایی‌ها که تا پیش از آن با کارشناسان درجه دومشان در مذاکرات کارشناسی حضور داشتند ناگهان سندی کاملا متفاوت را بین اعضای 1+5 توزیع کردند که در آن خط سیری برای مذاکرات ترسیم شده بود که مولفه‌های پیشنهادی ظریف از جمله فاز نخست، فاز نهایی و اهداف مشترک را داشت.» او در ادامه نتیجه می‌گیرد که کانالی مخفی میان ایران و آمریکا وجود داشته است و همین رخداد را سبب‌ساز درگیری لفظی میان نماینده فرانسه و آمریکا می‌داند. 

لوران فابیوس وزیر امور خارجه سابق فرانسه برای ایرانی‌ها نامی بسیار آشنا و البته نامحبوب است. زیرا؛ آن‌گونه که از اظهارنظرهای او در جریان مذاکرات هسته‌ای بر می‌آمد، وی یکی از سرسخت‌ترین مواضع را در قبال ایران در جریان این مذاکرات داشت. اکنون وی در گزارش مفصل 26صفحه‌ای خود که در فصلنامه واشنگتن به چاپ رسیده ‌است، به ذکر جزئیاتی از این مذاکرات از دوران «سعید جلیلی» دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی تا زمان حصول برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) می‌پردازد. بخش‌هایی از نوشته فابیوس که به پس از روی کارآمدن حسن روحانی مربوط است را به نقل از خبرگزاری فارس می‌خوانیم. 

اتهام وقت‌کشی به روحانی در گذشته 

فابیوس در بخش مهمی از نوشته خود به تغییر دولت در ایران اشاره می‌کند و انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور را موجب «گشوده شدن راهی برای تجدید مذاکرات» توصیف کرده است. 

وی نوشته که او بلافاصله پس از انتخاب، «محمدجواد ظریف» را که فردی آشنا به ایالات متحده و اروپا بود را به عنوان وزیر خارجه منصوب کرد و ظریف هم در اولین نشست تلاش کرد تا با پاک کردن ذهنیت پیشین در مورد رویه ایران در مذاکرات، «رویکرد جدید» گفت‌وگوها را برای 1+5 تشریح کند. به گفته فابیوس ایده اصلی این بود که طرفین نهایتا یک سال در مورد غنی‌سازی به توافق رسیده و تمام تحریم‌ها هم رفع شوند. وزیر خارجه سابق فرانسه نوشته است که روز 15 اکتبر 2013، ظریف در دیدار با «کاترین اشتون» مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا، طرح خود را با عنوان «پایان یک بحران غیرضروری؛ گشایش افق‌های جدید» ارائه کرد. فابیوس با بیان اینکه این طرح برخی از نگرانی‌های غرب را نادیده گرفته بود، به تشریح این نگرانی‌ها از جمله مسئله ابعاد احتمالی نظامی پرداخته و نوشته است که در دومین نشست که با حضور «سیدعباس عراقچی» معاون وزیر خارجه ایران برگزار شد، مشخص شد که طرفین هنوز فاصله زیادی با هم 

دارند. 

آمریکا اروپا را دور زد 

وزیر خارجه سابق فرانسه سپس تا نوامبر 2013 پیش رفته، زمانی که به گفته او آمریکایی‌ها که تا پیش از آن با کارشناسان درجه دومشان در مذاکرات کارشناسی حضور داشتند، ناگهان سندی کاملا متفاوت را بین اعضای 1+5 توزیع کردند که در آن خط سیری برای مذاکرات ترسیم شده بود که مولفه‌های پیشنهاد ظریف از جمله فاز نخست، فاز نهایی و اهداف مشترک را داشت. فابیوس می‌گوید افشای وجود یک کانال مخفی مذاکرات دوجانبه میان تهران و واشنگتن به بروز درگیری لفظی شدیدی میان نماینده آمریکا و فرانسه منجر شد، اما نهایتا همین سند مبنای مذاکرات قرار گرفت. به گفته او، پاریس این سند را ناقص می‌دید و معتقد بود که چندین کمبود در آن وجود دارد و باید اصلاح شود. فابیوس در ادامه تایید کرده که با وجود موافقت همه با مفاد این سند، این فرانسوی‌ها بوده‌اند که با آن مخالفت کرده و دیگر اعضای 1+5 را به اصلاح سندی واداشته‌اند که پیشتر بین تهران و واشنگتن مورد توافق قرار گرفته بود. 

ظریف تهدید به خروج از مذاکرات کرد 

آن طور که فابیوس نوشته، این تغییر ناگهانی سند، با واکنش تند ظریف مواجه شده و او حتی تهدید کرده که ممکن است ایران به کلی از مذاکرات خارج شود. با این وجود طرفین نهایتا موافقت کرده‌اند که مذاکرات کارشناسی برگزار و این اصلاحات بررسی شوند. فرانسه هم همان زمان به آمریکا هشدار داده است که نباید مذاکره مخفی با ایران را تکرار کند. نهایتا جلسه وزیران خارجه روز 22 نوامبر برگزار شد و به گفته فابیوس آقای ظریف پس از سه روز مقاومت، درخواست‌های جدید طرف مقابل را پذیرفت و در عوض «جان کری» وزیر خارجه آمریکا هم پیشنهاد آزادسازی بخشی از دارایی‌های ایران را مطرح کرد. این رقم در ابتدا 3.6 میلیارد دلار بوده، اما نهایتا طرفین روی رقم 4.2 میلیارد دلار توافق کرده و توافق موقت هسته‌ای، موسوم به برنامه اقدام مشترک، در بامداد روز 24 نوامبر 2012 شکل گرفت. 

فرانسه و آمریکا سخت‌گیرانه‌ترین مواضع را داشتند 

در ادامه به گفته فابیوس، در طول مذاکرات اصلی، یعنی دوره پس از برنامه اقدام مشترک، آمریکا و فرانسه سخت‌ترین مواضع را داشتند، انگلستان و آلمان موضعی میانه داشته و به طولانی کردن زمان گریز راضی بودند و روسیه هم موضعی سهل‌گیرانه داشت و علاوه بر تاکید بر لزوم به رسمیت شناختن حق ایران برای غنی‌سازی، عنوان می‌کرد که کنار گذاشتن سایت فردو دشوار است و ضمنا نباید مسئله موشک‌های بالستیک را وارد مذاکرات هسته‌ای کرد. 

اعتراض ایران به عدم رفع واقعی تحریم‌ها 

وی با اشاره به اینکه در همان دوران ایران نسبت به اینکه رفع تحریم‌ها بر اساس برنامه اقدام به درستی اتفاق نیفتاده و تنها روی کاغذ مانده، مدعی شده است که سردرگمی بانک مرکزی و ناتوانی مقامات ایرانی در تصمیم‌گیری در مورد نحوه استفاده از این منابع دلیل اصلی بروز مشکل در جابه‌جایی این مبالغ بود. او سپس به کشمکش‌های طرفین در طول مذاکرات و پیشنهادهای مختلفی که در مورد موضوعاتی چون اراک، فردو و ابعاد احتمالی نظامی مطرح شده، اشاره کرده و نوشته است که نهایتا در ماه می، آقای ظریف در نشستی در وین طرحی را به همه ارائه کرد، تحت عنوان «برنامه جامع اقدام مشترک». به ادعای فابیوس، وزیر خارجه ایران گفته است که در این مورد با معاونین خود هم مشورت نکرده‌است. 

پنهان‌کاری آمریکایی‌ها 

فابیوس در طول این گزارش بارها از پنهان‌کاری آمریکا گلایه کرده و نوشته است که در مذاکراتی که در لوزان انجام شد، واشنگتن پیشنهادی در مورد نحوه رفع تحریم‌های شورای امنیت داشت، اما با وجود اصرار کشورهای اروپایی حاضر نبود جزئیات آن را در اختیار آن‌ها بگذارد. به گفته وی، در مورد مسئله بازرسی‌ها، آمریکا به صورت مخفیانه با همکاری دستگاه سیاست خارجی اتحادیه اروپا، سازوکاری را طراحی کردند که بر اساس آن بازرسی از مراکز حساس به کسب حداکثر آرا منوط می‌شد و ترکیب اعضا هم با وارد کردن اتحادیه اروپا به نحوی تنظیم شده بود که طرف غربی همواره 5 رای از 8رای را داشته باشد تا در صورت نیاز ایران را وادار به صدور مجوز بازرسی کند. فابیوس می‌گوید پاریس این سازوکار را ضعیف‌تر از پروتکل الحاقی دانسته و این مسئله را به اطلاع آژانس رسانده است. (این سازوکار نهایتا در برجام گنجانده شد) 

آمریکایی‌ها تحت فشار بودند 

او در ادامه تصویری ضعیف از طرف آمریکایی به تصویر کشیده که به واسطه گذر زمان تحت فشار بوده و قصد داشته امتیازات بیشتری به ایران بدهد، از جمله این که محدودیت‌ها فقط بر اساس زمان گریز تعیین شده و این زمان گریز هم در سال یازدهم به هفت ماه کاهش یابد. فابیوس نوشته است که در مقابل، فرانسه در برابر این امتیازدهی‌ها به ایران ایستاده و مفاد ضعیف توافق با اصرار پاریس اصلاح شده‌اند. 

خواسته‌های تازه آمریکایی‌ها 

وزیر خارجه سابق فرانسه در بخش‌های پایانی گزارش به روند شکل‌گیری نسخه نهایی برجام اشاره کرده و تیم ایرانی را به وقت‌کشی در بخش‌های هسته‌ای توافق با هدف امتیازگیری در مسئله تحریم‌ها متهم کرده است. وی نوشته است که از 4 تا 6ژوئن ایرانی‌ها به طور کامل مانع نگارش متن و ضمائم بوده و طرف مقابل را به مطرح کردن درخواست‌های جدید متهم می‌کردند. فابیوس البته تایید کرده این گفته تیم ایرانی درست بوده و کری خواسته‌های تازه‌ای را مطرح می‌کرده است. وی نوشته است: «معلوم نبود که (آمریکایی‌ها) این کار را تحت فشار کنگره انجام می‌دهند، یا می‌خواهند خواسته‌های تازه‌ای مطرح کنند تا بعدا در مذاکرات از آن‌ها استفاده کنند.»او در پایان بار دیگر از دیپلماسی فرانسوی تمجید کرده و کار خودش را عامل مهمی در شکل‌گیری توافقی دانسته که به گفته او می‌توان آن را «تاریخی» خواند. وی برجام را «موفقیتی دیپلماتیک»، «موفقیتی برای ایالات متحده» و «موفقیتی برای دیپلماسی بین‌المللی» توصیف کرده و نوشته است که ایران هم توانست بدون آنکه برنامه هسته‌ای غیرنظامی‌اش را از دست بدهد، با کند کردن فعالیت این برنامه، به آنچه که می‌خواست یعنی رفع تحریم‌ها دست یابد.