6 روز سخت پیش روی تیم ملی قرار دارد. روزهایی که درجه سختی اش ارتباط مستقیمی با تاثیرگذاری اش هم دارد. تیم ملی پس فردا، در هفته سوم مقدماتی جام جهانی در تاشکند مهمان ازبکستان است. تیمی که هر دو بازی ابتدایی اش را برده و در صدر جدول این گروه قرار دارد. هفته آینده دقیقا همین امروز هم میزبان کره جنوبی هستیم. کره ای که دقیقا به اندازه تیم ملی امتیاز دارد و فقط به دلیل تفاضل گل کمتر روی پله سوم قرار دارد و تیم ملی را دوم نشین کرده است.

این 144 ساعت می تواند ورود یا عدم ورود تیم ملی به جام جهانی را تعیین کند. ازبکستان و کره جنوبی در دو بازی اخیر مقدماتی جام جهانی نشان داده اند که اصلی ترین رقبای ما برای حضور در روسیه هستند. بنابراین دو بازی پیش روی تیم ملی دقیقا همان بازیهایی هستند که روی شان می توان نام 6 امتیازی نهاد. شکست دادن ازبکستان و کره جنوبی 6 امتیاز به حساب تیم کی روش واریز می کند ولی دقیقا همین مقدار امتیاز را هم از جیب این دو تیم کم می کند. در این صورت تیم ملی 10 امتیازی می شود و کره جنوبی و ازبکستان با فرض بردن یک بازی دیگرشان در این یک هفته، 9 و 7 امتیازی می شوند و آنگاه درست سر بزنگاه بهترین اتفاق می افتد؛ بازی آخر تیم ملی برابر سوریه است و شکست دادن این تیم خیلی محتمل درحالیکه کره جنوبی و ازبکستان باید بازی پایانی شان را برابر هم برگزار کنند.

البته تیم ملی برای مصاف با ازبکستان و کره جنوبی، کار سختی دارد. ستاره های اصلی تیم ملی یا نیستند و یا در اوج دوران آمادگی شان قرار ندارند. در قلب خط دفاع، پژمان منتظری هر دو بازی را از دست داده است و کی روش خوب می داند بدون اصلی ترین مهره فاز دفاعی اش چقدر کار سخت است. جلال حسینی و مرتضی پورعلی گنجی، مدافعان خوبی هستند که در جام ملتها هم زوج قدرتمندی را ساخته بودند ولی هیچکدام شان بهره هوشی بالای منتظری را ندارند. اشکان دژآگه و علیرضا جهانبخش هم کاملا آماده نیستند. هر دو بازیکن مصدوم هستند و با خودشان فاصله دارند. دژآگه به دلیل فسخ قرارداد با تیم قطری از نظر روحی هم زیاد روی فرم نیست و جهانبخش هم که بعید است به دلیل مصدومیتی که باعث شده چند بازی آخر آلکمار را از دست بدهد، همان مرد تاثیرگذاری باشد که توقعش را داریم. به اینها باید سردار آزمون را هم اضافه کنیم که مدتهاست گل نزده و در لیگ روسیه هم نتوانسته آمادگی ماه های قبلی اش را نشان دهد.