شاید آنها هنوز با سازوکار مجلس آشنایی ندارند که بتوانند در برابر برخی اقدامات و اظهارات عکس عمل نشان دهند یا در برابر آنها ایستادگی کنند.

به گزارش روز نو، ملت ایران در طول بازه های مختلف تاریخی نشان داده اند هر کجا که به نفع منافع ملی باشد و پای عزت آنها در میان بیاید برای رسیدن به هدف تمام سعی خود را می کند. تاریخ گواه ایستادگی آنها در برابر رخدادهای گوناگون و ناپسندی است که سرنوشت ملت را به بازی گرفته بود ولی با پایداری و درایت لازم تقدیر را به گونه ای دیگر رقم زدند. نمونه بارز این وقایع را می توان در انتخابات های گوناگون کشور مشاهده کرد. زمانی که مردم با حضور خود در پای صندوق های رای به شیوه ای دموکراتیک جابه جایی قدرت را به رخ همه کشاندند. آن گاه که ملت شاهد عدم صلاحیت لازم یک جریان در طول دوران مدیریت خود می شوند، با پشت کردن به آنها اعلام می کنند که دیگر جایی برای آن جریان در عرصه نیست. انتخابات 7 اسفند سال 94 نیز از نمونه های این اقتدار ملی بود. زمانی که مردم به برخی چهره هایی که کارآیی لازم را نداشتند،پشت کرده و آنها را از میدان بیرون کردند.
 
رویایی روی آب
 
مردم در آن زمان با امید به این که جریانی با کفایت را راهی مجلس شورای اسلامی کرده اند، شادمان از تصمیم اتخاذ شده، منتظر اقدامات موثر و چشمگیر نمایندگان در بهارستان بودند ولی متاسفانه آن رویا چندان عمر نداشت و اندکی بعد نقش بر آب شد. بر اساس گزارش برخی رسانه ها در این دوره از سی نفر نمایندگان تهران که با رای مردم وارد خانه ملت شدند، برخی حتی میکروفون های خود را نیز روشن نکرده اند تا از سلامت آن اطلاع پیدا کنند! چه برسد به آنکه نطق کنند و از مشکلات مردم سخن بگویند.
در طول این مدت رویکار آمدن مجلس دهم بارها رویدادهایی در سطح ملی و بین المللی به وجود آمده است و این نمایندگان در برخی اوقات نه تنها هیچ عکس العملی نشان ندادند بلکه آن را نادیده گرفتند و سکوت کردند.
 
حال باید از این نمایندگان پرسید که آیا مردم برای نشستن و نگاه کردن به جایگاه هیات رییسه به شما رای دادند یا اینکه برای ایجاد تغییرات بنیادی، تصویب قوانین کارآمد، دفاع از حقوق شهروندی، ایستادگی در برابر تضییع حقوق مردم و احساس تغییر چشم گیر در خانه ملت شمارا راهی مجلس کردند؟
 
چرا برخی از نمایندگان تهران که مردم خسته از برخی تفکرها رای خود را به سبدشان ریختند، هیچ واکنش و کنشی در برابر اتفاقات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی روز کشور ندارند؟ آیا با این روند می توان اعتماد مردم را برای دوره های بعدی جلب کرد؟
 
بدون شک این سوالات را باید نمایندگانی پاسخگو باشند که این روزها در مجلس تنها به دنبال دفاع از اقوام و جناح های سیاسی خود هستند.
 
نکته دیگری که در این بین باید به آن اشاره کرد، سکوت پشتیبانان لیست امید است. افرادی که در این مدت با تمام وجود از ورود افراد به مجلس حمایت کردند، امروز باید از نمایندگان حاضر در مجلس جواب بخواهند که چرا این انفعال را سرلوحه کار خود قرار دادید؟
 
حامیان لیست باید با توجه به اینکه مردم هرگونه ضعف،کارشکنی، انفعال و ناکارآمدی این نمایندگان را از ناشی از حمایت آنها می بینند، برای حراست از جایگاه خودشان نیز به این موضوع رسیدگی کنند و نگذارند تا مردم خاطره نامناسبی از این انتخاب در ذهن نگهدارند.
 
ترس، انفعال و سکوت
 
این نوع تفکری که برخی از افراد حاضر در بهارستان دارند ناشی از چند رویکرد است.اول اینکه شاید برخی از آنها احساس می کنند در صورت اعلام نظر یا انتقاد به برخی مسائل مورد اعتراض سایر همفکران و نیز مخالفان خود قرار گرفته و به همین دلیل سکوت می کنند تا کسی معترض آنها نشود!
 
دوم در بدبینانه ترین حالت اینکه از جانب برخی جریان ها به آنها توصیه شده است که موضع سکوت را در پیش گیرند و در برابر مسائل واکنشی نشان ندهند تا مورد غضب قرار نگیرند!
 
سوم، شاید آنها هنوز با سازوکار مجلس آشنایی ندارند که بتوانند در برابر برخی اقدامات و اظهارات عکس عمل نشان دهند یا در برابر آنها ایستادگی کنند.
 
چهارم، برخی از این افراد خود را در شان مجلس ندانسته و ورود به مسایل را سبب کاهش جایگاه خود در میان اقشار مختلف سیاسی می دانند!
 
هر کدام از این مسائل که در دستور کار نمایندگان باشد، آنها را از مسیر خارج کرده است. البته شاید این نمایندگان به این دوره از مجلس بسنده کرده اند و تنها تلاش دارند تا در این مدت به برخی امور غیر از مشکلات مردم حوزه انتخابیه رسیدگی کرده و بعد از چهارسال بدون هیچ دستاوردی، بهارستان را بدرود گویند.

*نامه نيوز