انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران چندی است اعلام وجود کرده است. یک تشکل سندیکایی و کارگری که براساس مفاد فصل ششم قانون کار جمهوری اسلامی ایران به‌خصوص ماده ۱۳۱ آن، همچنین آیین‌نامه چگونگی تشکیل، حدود وظایف و اختیارات و نحوه عملکرد انجمن‌های صنفی و کانون‌های مربوط و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی روزنامه‌نگاران شاغل در مطبوعات و جراید استان تهران، تشکیل شده است. 

این انجمن در آغاز راه، پس از مشورت‌گیری با کارشناسان و حقوقدانان این حوزه،‌ پیش‌نویس اساسنامه‌اش را منتشر کرده است و از روزنامه‌نگاران، خبرنگاران و کارشناسان خواسته است تا مسائل مربوط را نقد و بررسی کنند. با این حال در همین ابتدا، نقدهایی به این انجمن وارد شده است. محمد آقازاده از روزنامه‌‌نگاران پیشکسوت یکی از منتقدان شکل‌گیری این انجمن است. او در این‌باره به «ابتکار» می‌گوید: مساله من روش است. در واقع اوایل انقلاب و پیش از تشکیل انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، یک سندکاری قدرتمند فعالیت می‌کرد که با این‌که سیاسی نبود و تا سال 1376 نیز دوام داشت اما تایید نشد. پس از آن بود که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران فعالیت خود را آغاز کرد و پس از تعطیل شدن آن در سال 88، حال این انجمن اعلام حضور کرده است. به گفته این روزنامه‌نگار، مساله این‌جاست که چه ضمانتی وجود دارد که دولت بعدی زمانی که ببیند این انجمن با مقتضیات خودش همسو نیست، آن را مانند دیگر انجمن‌ها تعطیل نکند؟ در این سال‌ها گروه‌هایی تلاش کردند انجمن‌های صنفی برای روزنامه‌نگاران و خبرنگاران تشکیل دهند و دادند اما راه به جایی نبردند چرا که کسی آنها را جدی نگرفت و به رسمیت نشناخت. بنابراین معتقدم اگر قرار است انجمنی تشکیل شود و هیات مدیره جدیدی داشته باشند این عقب‌نشینی را اعلام کنیم.

آقازاده اعتقاد دارد، دقیقا مساله این است که اگر این انجمن هم مانند انجمن قبلی موفق باشد و علیرغم این‌که رویکرد سیاسی ندارد، در بالادست احساس خطر کنند، چه تضمینی وجود دارد که در این انجمن را هم پلمب نکنند؟ تشکیل شدن یا نشدن انجمن مهم نیست، بلکه ما باید این تعطیل شدن را آسیب‌شناسی می‌کردیم و در نهایت مهم است که انجمنی پا بگیرد که از حقوق روزنامه‌نگاران دفاع کند. باید راهی پیدا کنیم که انجمن ما قدرتمند باشد و از آن طریق پیگیر مطالبات باشیم.

با این حال بدرالسادات مفیدی از موسسان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران با بیان این‌که انجمن پیگیر حقوق روزنامه‌نگاران خواهد بود، به «ابتکار» می‌گوید: آغاز هر کاری از جایی شروع می‌شود. پس از اینکه حسن روحانی در دوره تبلیغات برای انتخابات وعده بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران را مطرح کرد، باعث شد تا ما هفت سال انتظار بکشیم و تلاش‌های بسیاری هم برای باز شدن دوباره انجمن انجام دهیم. با اینکه در انجمن صنفی بسته شده بود اما تماس‌های بسیاری از بدنه روزنامه‌نگاری کشور داشتیم که از نبود انجمن گلایه می‌کردند و مسائلی درباره بحث حقوق، بیمه، ضوابط کاری، قرارداد یا برخوردهای ناشایست از سوی کارفرما یا در محیط کاری مطرح می‌کردند. مسائل دیگری مانند بسته و بیکار شدن روزنامه‌نگاران هم به صورت پی‌درپی اتفاق می‌افتاد و هیچ نهادی برای پیگیری مطالبات وجود نداشت. او ادامه می‌دهد: موانع زیادی برای بازگشایی مجدد از سوی نهادهایی چون قوه قضاییه یا وزارت کار و امور اجتماعی برای ما ایجاد شده است و آیین‌نامه‌های که دست و پای ما را می‌بندد. از سوی دیگر بنا بر آیین‌نامه وزارت کار مصوب هیات وزیران که در دولت قبل هم تصویب شده بود،‌ وزارت کار باید بستر را برای ایجاد تشکل‌های استانی فراهم کند. همین مساله باعث شد تا در استان‌های مختلف این تشکل‌ها شروع به شکل‌گیری کنند. دیدیم که در استان تهران چنین فرصتی پیدا شده و بهتر است از این فرصت استفاده کنیم و اگر منتظر بمانیم ممکن است فرصت باز شدن چنین انجمنی را هم از دست بدهیم و با نزدیک شدن انتخابات هم همین امکانی که می‌توانست به نفع روزنامه‌نگاران باشد از دست بدهیم.

به گفته مفیدی، این انجمن در نتیجه جمع‌بندی بحث‌ها، لابی و گفت وگو با گروهی از کارشناسان این حوزه بودیم و در نهایت ما حدود یک سال و اندی مدام در حال گفت‌وگو و پیگیری بودیم. در این میان نظرات افرادی چون احمد پورنجاتی، هادی خانیکی، حسن نمک‌دوست، عباس عبدی و گروهی از سردبیران روزنامه‌ها محک زده شد تا به این نقطه برسیم. او توضیح می‌دهد: انجمن صنفی روزنامه‌نگاران یک نهاد غیرسیاسی است و طبیعی است که با دولت یا حاکمیت دعوا نداریم و باید ارتباطی میان کارگر،‌ کارفرما و دولت شکل بگیرد تا فضای برای گفت وگو وجود داشته باشد، در این میان هم پیام‌های مثبتی از وزارت کار گرفتیم.

این روزنامه‌نگار پیشکسوت بیان می‌کند: ما اعضای هیات موسس، هیات اجرایی را انتخاب کردیم تا کارهای اداری را انجام دهند و از اقداماتی که انجام شد، نوشتن پیش‌نویس اساسنامه بود. این اساسنامه نهایی شده است اما به این مفهوم نیست که تایید کامل شده است. قرار است در مرحله بعد اساسنامه را به کارشناسان حقوق و اعضا نشان دهیم و نظرات حقوقی را می‌پذیریم تا اساسنامه برای تصویب در روز برگزاری مجمع آماده شود. 

مفیدی درباره نقدهایی که درباره تعریف روزنامه‌نگار در اساسنامه آمده است، می‌گوید: پس از نهایی شدن اساسنامه این مساله اعلام می‌شود که در آن دربرگیری لفظ روزنامه‌نگار تعریف شده است. چنانکه در اساسنامه ثبتی ما در انجمن روزنامه‌نگاران ایران که براساس تشکل‌های کارگری بود، روزنامه‌نگار را تعریف کردیم. بر این اساس، روزنامه‌نگار شامل خبرنگار، عکاس، ویراستار، گرافیست و کاریکاتوریست است. ظرف چند روز آینده اطلاعیه عضوگیری صادر می‌شود و در آن افرادی که در این مجموعه قرار می‌گیرند می‌توانند در انجمن ثبت نام کنند. همه آنها در مجمع حضور خواهند داشت. پیش‌بینی کردیم طبق قانون پس از صدور اطلاعیه بین 20 یا 40 روز باید مجمع را برگزار کنیم. مفیدی در پایان سخنانش می‌گوید: به هر حال امیدوارم بحث‌های حاشیه‌ای کمتر باشد و بتوانیم به دنبال مسائل اساسی برویم و در روز برگزاری مجمع همه حاضر باشند و بتوانیم کار موثری را به انجام برسانیم.