توقف «سه‌شنبه بدون خودرو» با دستور پلیس امنیت؛
دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن می‌ماند و مگر کسی می‌تواند بگوید که نفس بکشیم یا نکشیم؟
روزنو :
دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن می‌ماند و مگر کسی می‌تواند بگوید که نفس بکشیم یا نکشیم؟
به گزارش روز نو؛ شاید این خبر برای بسیاری از فعالان محیط زیست ناراحت‌کند بود و در واقع، نباورانه که باعث شد آه از نهاد آن‌ها برآید و بگویند: چه حیف شد!
طرح یا درواقع، پویش «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» هم شکست خورد و شاید اگر طرحی بود در جهت تخریب محیط زیست شاید حالاحالاها ادامه پیدا می‌کرد و این‌گونه می‌شود وضعیت یک حرکت مردمی در راستای حفظ محیط زیست که با ابداع یک جوان اراکی، راه اندازی شد و مورد حمایت مردم و مسئولان هم قرار گرفت تا هنوز گام‌های نخست را برنداشته و هنوز مردم آن را نشناخته‌اند، در نطفه خفه شود. به گفته مسئولین نداشتن مجوز قانونی دلیل لغو این مراسم بوده است. با این حال گروهی از مردم و هنرمندان در این مراسم حضور داشتند.
مدیر دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست اما از این رخداد زیاد هم ناراحت نیست، هرچند که دلخوری را می‌شود از اعماق صدایش به وضوح شنید، می‌گوید «ما خیلی تلاش کردیم که این طرح را به مردم و به جامعه شناسایی کنیم و خوشبختانه با اتفاقی که رخ داذد، یک عده که خود را به نشنیدن می‌زدند، حالا مجبورند بشنوند و خبرهایش را تعقیب کنند» و به عقیده او اتفاقی که رخ داد، در مجموع به نفع پویش «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» بود.
محمد درویش، او با بیان این‌که در این مراسم، حاج‌آقا افتخاری از سوی معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه هم حضور داشتند، می‌گوید که «ایشان از حامیان این پویش هستند و اعتقاد دارد که اگر مردم بتوانند تحرک و نشاط کافی داشته باشند، سالم‌تر هستند و مردم سالم کمتر مرتکب خلاف و جرم و بزهکاری می‌شوند؛ ایشان از این اتفاق ناراحت شدند و قول دادند که این مسئله را در عالی‌ترین سطح قوه قضائیه پیگیری کنند و ان‌شالله در هفته‌های آینده که سه‌شنبه‌های بدون خودرو را با قدرت بیشتری اجرا می‌کنیم، چنین اتفاقاتی رخ ندهد و اجازه بدهند مردم رکاب بزنند و رکاب‌زدن را مسئله‌ای امنیتی تصور نکنند.»
از پلیس راهور و سردار ساجدی مجوز داشتیم
طرح سه‌شنبه‌های بدون خوردو اما زن و مرد نمی‌شناسد و قرار بود در این سه‌شنبه، یک زکاب‌زدن خانوادگی شکل بگیرد و همین باعث می‌شود که از درویش بپرسیم که «آیا حضورزن‌ها باعث شده این مسئله امنیتی شود؟» و او می‌گوید «به ما که چیزی نگفتند؛ تنها گفتند شما تا به امروز مجوز داشتید و از امروز به بعد ندارید در حالی‌که ما همه تمهیدات لازم را دیده بودیم؛ هم از پلیس راهور و هم از سردار ساجدی مجوز گرفته بودیم و آن‌ها موافقت کرده بودند اما در حالی‌که پلیس راهنمایی و رانندگی اسکورتش را آورده بود و خیابان‌ها را هم هماهنگ کرده بود که مشکلی پیش نیاید ظاهراً از پلیس امنیت اجازه ندادند که این همایش اتفاق بیافتند.»
عبور از فتوای رهبری
آن‌ها که قرار بود از پارک لاله به سمت خانه هنرمندان، طول مسیر خیابان طالقانی را رکاب بزنند، دیگر نتوانستند این کاررا انجام دهند؛ درویش می‌گوید «با توجه به این‌که مقام معظم رهبری هم فتوا داده‌اند که دوچرخه‌سواری خانم‌ها در ملاء عام جایز است، وقتی چنین اتفاقی رخ داده، می‌تواند به معنای عبور از نظام و عبور از نظر رهبری تلقی شود و باید با آن برخورد شود.»
دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن است
اما زمانی که از یک دوچرخه‌سواری معمولی هم ممانعت به عمل می‌آید به نظر بسیار تأسف برانگیز است؛ درویش در این‌باره که آیا باز هم این پویش به راه گذشته خود ادامه می‌دهد و این‌که امیدی به فعالیت آن هست یا خیر، می‌گوید که «دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن می‌ماند و مگر کسی می‌تواند بگوید که نفس بکشیم یا نکشیم؟ دراین چیزها کسی معامله نمی‌کند و بدون شک این اتفاق می‌افتد و قطعاً افرادی بیشتری به این پویش می‌پیوندند چرا که هم‌اکنون خبر این ممانعت در صدر کانال‌های تلگرامی و شبکه مجازی و رسانه‌های ماهواره‌ای و... قرار گرفته است.»
درباره سه‌شنبه‌های بدون خودرو
برنامه «سه‌شنبه بدون خودرو» که بیش از یک ماه است در تهران برگزار می‌شود و هر سه‌شنبه می‌تواند بحث سه‌شنبه‌های بدون خودرو را در ذهن هر کسی که در شهری آلوده زندگی می‌کند و محیط زیست برایش مهم است، زنده کند؛ حدود پنج ماه از شکل‌گیری این طرح می‌گذرد؛ طرحی که توسط محمد بختیاری، جوانی که عضو تشکل‌های محیط زیستی اراک بود، مطرح شد و پس از آن از سوی بسیاری از مدیران شهری، در شهرهای مختلف کشور از جمله کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری، مهاباد، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، همدان، شیراز، اصفهان، مشهد و... مورد حمایت- هرچند لفظی-، قرار گرفت.
در نگاه اول و با شنیدن صحبت شهروندان، خواهیم دید که این طرح، آن‌گونه که باید، در میان مردم شناخته‌شده نیست؛ و شاید گام نخست در معرفی یک طرح، شیوه تبلیغ برای آن جهت شناساندنش باشد؛ آن‌چه رسانه‌ها می‌توانند در اجرایش نقش موثری داشته باشند؛ اگر در هر هفته یک روز، مردم از خودروهای شخصی خود استفاده نکنند یا کمتر استفاده کنند به نوبه خود می‌توانند تأثیر چشمگیری در کاهش آلودگی هوای شهر داشته باشند؛ بنا به گفته مسئولان، حدود 75 درصد آلودگی هوا به دلیل وجود خودروها و وسایل نقلیه دودزا است.
از سوی دیگر پیش از اجرای یک طرح شهری، باید زمینه‌های عملی‌شدن آن فراهم شود؛ این‌که مردم با وحدت و هماهنگی با هم و با همدلی با مسئولان، سه‌شنبه‌های خود را بدون خودرو سرکنند و این‌که چه وسیله‌ای جایگزین آن کنند، مسائلی است که پیش پای اجرای این طرح قرار گرفته.
درویش، پیش از این، پیرامون این مسائل و دغدغه‌های زیست‌محیطی گردانندگان این طرح، گفته بود «ما از ایده سه‌شنبه‌های بدون خودرو حمایت کردیم به این دلیل که در راستای وظایف سازمان حفاظت از محیط زیست و به خصوص دفتر مشارکت‌های مردمی این سازمان است؛ این‌که بتوانیم سرمایه اجتماعی در حوزه محیط زیست را احیاء کنیم؛ اعتماد از دست‌رفته بین مردم و حاکمیت را از نو تعریف کنیم و به مردم نشان دهیم که در بازگرداندن توان تاب‌آوری سرزمین بسیار مؤثر هستند. زمانی که مردم متوجه شوند در حوزه‌ای موفق عمل کرده و مؤثر بوده‌اند و حاکمیت صدای آن‌ها را شنیده این قوت قلب را پیدا می‌کنند که در حوزه‌های اجتماعی دیگر هم نقش کلیدی‌تر و بهتری را ایفاء کنند.»
او توضیح داده بود که «در حال حاضر به نظر نمی‌رسد که روحیه مشارکت جمعی- در بحث حفاظت از محیط زیست، میان شهروندان وجود داشته باشد، به نظر می‌رسد آموزش‌های لازم از نسلی به نسل دیگر داده نمی‌شود؛ و این می‌شود که کودکان یاد نمی‌گیرند زباله‌های خود را در سطل زباله بیندازند. از سوی دیگر با شهروندان اگر صحبت کنید، خواهید دید که زیاد منتظر شنیدن صدایشان از سوی مسئولان نیستند.»
بازگرداندن عمر هدر رفته
آمار می‌گوید هزار میلیارد از عمر ایرانی‌ها در ترافیک تلف می‌شود که حدود سیصدمیلیارد دقیقه آن در تهران است؛ تهرانی‌ها روزی 20 میلیون ساعت از عمرشان را از دست می‌دهند که معادل 10 هزار میلیارد تومان در سال است؛ هفتاد برابر بودجه سالیانه سازمان حفاظت از محیط زیست. تهرانی‌ها 8 میلیارد دلار خسارت آلودگی هوا می‌دهند؛ اگر بتوانیم آن‌ها را ترغیب کنیم که از خودروهای شخصی استفاده نکنند که عامل 75 درصد آلودگی هوا است؛ و این رویه به دیگر کلان‌شهرها تسری پیدا کند، مشکل از بین‌رفتن عمر و مشکل تشدید بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا را جبران می‌کنیم؛ 70 میلیون لیتر بنزین در روز مصرف شود که ما مجبوریم 20 میلیون لیترش را از خارج از کشور وارد کنیم، با یک روز استفاده نکردن از خورد همین 20 میلیون لیتر را می‌توانیم جبران کنیم و به این طریق، دست به انجام یک کار موفقیت‌آمیز زده‌ایم و می‌توانیم این الگو را به سطح دنیا هم معرفی کنیم.
* اميد ايرانيان
دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن می‌ماند و مگر کسی می‌تواند بگوید که نفس بکشیم یا نکشیم؟
به گزارش روز نو؛ شاید این خبر برای بسیاری از فعالان محیط زیست ناراحت‌کند بود و در واقع، نباورانه که باعث شد آه از نهاد آن‌ها برآید و بگویند: چه حیف شد!
طرح یا درواقع، پویش «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» هم شکست خورد و شاید اگر طرحی بود در جهت تخریب محیط زیست شاید حالاحالاها ادامه پیدا می‌کرد و این‌گونه می‌شود وضعیت یک حرکت مردمی در راستای حفظ محیط زیست که با ابداع یک جوان اراکی، راه اندازی شد و مورد حمایت مردم و مسئولان هم قرار گرفت تا هنوز گام‌های نخست را برنداشته و هنوز مردم آن را نشناخته‌اند، در نطفه خفه شود. به گفته مسئولین نداشتن مجوز قانونی دلیل لغو این مراسم بوده است. با این حال گروهی از مردم و هنرمندان در این مراسم حضور داشتند.
مدیر دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست اما از این رخداد زیاد هم ناراحت نیست، هرچند که دلخوری را می‌شود از اعماق صدایش به وضوح شنید، می‌گوید «ما خیلی تلاش کردیم که این طرح را به مردم و به جامعه شناسایی کنیم و خوشبختانه با اتفاقی که رخ داذد، یک عده که خود را به نشنیدن می‌زدند، حالا مجبورند بشنوند و خبرهایش را تعقیب کنند» و به عقیده او اتفاقی که رخ داد، در مجموع به نفع پویش «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» بود.
محمد درویش، او با بیان این‌که در این مراسم، حاج‌آقا افتخاری از سوی معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه هم حضور داشتند، می‌گوید که «ایشان از حامیان این پویش هستند و اعتقاد دارد که اگر مردم بتوانند تحرک و نشاط کافی داشته باشند، سالم‌تر هستند و مردم سالم کمتر مرتکب خلاف و جرم و بزهکاری می‌شوند؛ ایشان از این اتفاق ناراحت شدند و قول دادند که این مسئله را در عالی‌ترین سطح قوه قضائیه پیگیری کنند و ان‌شالله در هفته‌های آینده که سه‌شنبه‌های بدون خودرو را با قدرت بیشتری اجرا می‌کنیم، چنین اتفاقاتی رخ ندهد و اجازه بدهند مردم رکاب بزنند و رکاب‌زدن را مسئله‌ای امنیتی تصور نکنند.»
از پلیس راهور و سردار ساجدی مجوز داشتیم
طرح سه‌شنبه‌های بدون خوردو اما زن و مرد نمی‌شناسد و قرار بود در این سه‌شنبه، یک زکاب‌زدن خانوادگی شکل بگیرد و همین باعث می‌شود که از درویش بپرسیم که «آیا حضورزن‌ها باعث شده این مسئله امنیتی شود؟» و او می‌گوید «به ما که چیزی نگفتند؛ تنها گفتند شما تا به امروز مجوز داشتید و از امروز به بعد ندارید در حالی‌که ما همه تمهیدات لازم را دیده بودیم؛ هم از پلیس راهور و هم از سردار ساجدی مجوز گرفته بودیم و آن‌ها موافقت کرده بودند اما در حالی‌که پلیس راهنمایی و رانندگی اسکورتش را آورده بود و خیابان‌ها را هم هماهنگ کرده بود که مشکلی پیش نیاید ظاهراً از پلیس امنیت اجازه ندادند که این همایش اتفاق بیافتند.»
عبور از فتوای رهبری
آن‌ها که قرار بود از پارک لاله به سمت خانه هنرمندان، طول مسیر خیابان طالقانی را رکاب بزنند، دیگر نتوانستند این کاررا انجام دهند؛ درویش می‌گوید «با توجه به این‌که مقام معظم رهبری هم فتوا داده‌اند که دوچرخه‌سواری خانم‌ها در ملاء عام جایز است، وقتی چنین اتفاقی رخ داده، می‌تواند به معنای عبور از نظام و عبور از نظر رهبری تلقی شود و باید با آن برخورد شود.»
دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن است
اما زمانی که از یک دوچرخه‌سواری معمولی هم ممانعت به عمل می‌آید به نظر بسیار تأسف برانگیز است؛ درویش در این‌باره که آیا باز هم این پویش به راه گذشته خود ادامه می‌دهد و این‌که امیدی به فعالیت آن هست یا خیر، می‌گوید که «دوچرخه‌سواری مثل نفس‌کشیدن می‌ماند و مگر کسی می‌تواند بگوید که نفس بکشیم یا نکشیم؟ دراین چیزها کسی معامله نمی‌کند و بدون شک این اتفاق می‌افتد و قطعاً افرادی بیشتری به این پویش می‌پیوندند چرا که هم‌اکنون خبر این ممانعت در صدر کانال‌های تلگرامی و شبکه مجازی و رسانه‌های ماهواره‌ای و... قرار گرفته است.»
درباره سه‌شنبه‌های بدون خودرو
برنامه «سه‌شنبه بدون خودرو» که بیش از یک ماه است در تهران برگزار می‌شود و هر سه‌شنبه می‌تواند بحث سه‌شنبه‌های بدون خودرو را در ذهن هر کسی که در شهری آلوده زندگی می‌کند و محیط زیست برایش مهم است، زنده کند؛ حدود پنج ماه از شکل‌گیری این طرح می‌گذرد؛ طرحی که توسط محمد بختیاری، جوانی که عضو تشکل‌های محیط زیستی اراک بود، مطرح شد و پس از آن از سوی بسیاری از مدیران شهری، در شهرهای مختلف کشور از جمله کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری، مهاباد، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، همدان، شیراز، اصفهان، مشهد و... مورد حمایت- هرچند لفظی-، قرار گرفت.
در نگاه اول و با شنیدن صحبت شهروندان، خواهیم دید که این طرح، آن‌گونه که باید، در میان مردم شناخته‌شده نیست؛ و شاید گام نخست در معرفی یک طرح، شیوه تبلیغ برای آن جهت شناساندنش باشد؛ آن‌چه رسانه‌ها می‌توانند در اجرایش نقش موثری داشته باشند؛ اگر در هر هفته یک روز، مردم از خودروهای شخصی خود استفاده نکنند یا کمتر استفاده کنند به نوبه خود می‌توانند تأثیر چشمگیری در کاهش آلودگی هوای شهر داشته باشند؛ بنا به گفته مسئولان، حدود 75 درصد آلودگی هوا به دلیل وجود خودروها و وسایل نقلیه دودزا است.
از سوی دیگر پیش از اجرای یک طرح شهری، باید زمینه‌های عملی‌شدن آن فراهم شود؛ این‌که مردم با وحدت و هماهنگی با هم و با همدلی با مسئولان، سه‌شنبه‌های خود را بدون خودرو سرکنند و این‌که چه وسیله‌ای جایگزین آن کنند، مسائلی است که پیش پای اجرای این طرح قرار گرفته.
درویش، پیش از این، پیرامون این مسائل و دغدغه‌های زیست‌محیطی گردانندگان این طرح، گفته بود «ما از ایده سه‌شنبه‌های بدون خودرو حمایت کردیم به این دلیل که در راستای وظایف سازمان حفاظت از محیط زیست و به خصوص دفتر مشارکت‌های مردمی این سازمان است؛ این‌که بتوانیم سرمایه اجتماعی در حوزه محیط زیست را احیاء کنیم؛ اعتماد از دست‌رفته بین مردم و حاکمیت را از نو تعریف کنیم و به مردم نشان دهیم که در بازگرداندن توان تاب‌آوری سرزمین بسیار مؤثر هستند. زمانی که مردم متوجه شوند در حوزه‌ای موفق عمل کرده و مؤثر بوده‌اند و حاکمیت صدای آن‌ها را شنیده این قوت قلب را پیدا می‌کنند که در حوزه‌های اجتماعی دیگر هم نقش کلیدی‌تر و بهتری را ایفاء کنند.»
او توضیح داده بود که «در حال حاضر به نظر نمی‌رسد که روحیه مشارکت جمعی- در بحث حفاظت از محیط زیست، میان شهروندان وجود داشته باشد، به نظر می‌رسد آموزش‌های لازم از نسلی به نسل دیگر داده نمی‌شود؛ و این می‌شود که کودکان یاد نمی‌گیرند زباله‌های خود را در سطل زباله بیندازند. از سوی دیگر با شهروندان اگر صحبت کنید، خواهید دید که زیاد منتظر شنیدن صدایشان از سوی مسئولان نیستند.»
بازگرداندن عمر هدر رفته
آمار می‌گوید هزار میلیارد از عمر ایرانی‌ها در ترافیک تلف می‌شود که حدود سیصدمیلیارد دقیقه آن در تهران است؛ تهرانی‌ها روزی 20 میلیون ساعت از عمرشان را از دست می‌دهند که معادل 10 هزار میلیارد تومان در سال است؛ هفتاد برابر بودجه سالیانه سازمان حفاظت از محیط زیست. تهرانی‌ها 8 میلیارد دلار خسارت آلودگی هوا می‌دهند؛ اگر بتوانیم آن‌ها را ترغیب کنیم که از خودروهای شخصی استفاده نکنند که عامل 75 درصد آلودگی هوا است؛ و این رویه به دیگر کلان‌شهرها تسری پیدا کند، مشکل از بین‌رفتن عمر و مشکل تشدید بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا را جبران می‌کنیم؛ 70 میلیون لیتر بنزین در روز مصرف شود که ما مجبوریم 20 میلیون لیترش را از خارج از کشور وارد کنیم، با یک روز استفاده نکردن از خورد همین 20 میلیون لیتر را می‌توانیم جبران کنیم و به این طریق، دست به انجام یک کار موفقیت‌آمیز زده‌ایم و می‌توانیم این الگو را به سطح دنیا هم معرفی کنیم.
* اميد ايرانيان
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
