"همه چیز حساب و کتاب و مقررات دارد. یک زمانی دوستان اصلاح‌طلب در مجلس ششم، فکر می‌کردند که با رأی دادن، می‌توانند همه نهادهای نظام را تسلیم خود کنند اما دموکراسی در همه جا بی حد و مرز نیست. در یک جمله شما هیچ قانون اساسی در دنیا نمی‌بینید که مخالف نظام حاکم و نه مخالف رئیس جمهوری و مجلس، باشد. در انگلستان کسی که بگوید من مخالف مشروطه سلطنتی هستم ولی می‌خواهم به مجلس بروم. شما فکر می‌کنید که کسی که نظام حاکم بر انگلیس را قبول ندارد، اجازه ورود به مجلس را پیدا می‌کند؟ اصلاً اجازه شرکت کردن در انتخابات را به او می‌دهند؟ مثل این می‌ماند که بگوید ملکه را قبول ندارد. قطعاً پاسخ این است که غلط کرده‌ای، ملکه را قبول نداری چون ملکه تو را قبول ندارد..... بنده اگر اپوزیسیون نظام شدم، باید پی اعدام هم به تنم بمالم. به هر دلیلی اعتقادی، قدرت و هر چیزی می‌خواهم بر علیه نظام کار کنم. خب معلوم است که این چیزها را هم دارد. قبل از انقلاب ما بر علیه شاه کار می‌کردیم و اعدام و تبعید هم داشتیم. اشکالی ندارد، اگر کسی می‌خواهد بر علیه نظام کار کند، باید آماده همه چیز باشد. اینکه بگوییم فرش قرمز پهن کنید که من می‌خواهم بر علیه نظام کار کنم که نمی‌شود..... صریح می‌گویم که بخشی از خانواده انقلاب، ضد انقلاب هستند. خب چه کار باید کرد؟ تعارف نداریم. هیچ کشوری هست که اجازه دهد، مخالف نظام قانونی کشور کار کند؟"

به گزارش روز نو، این ها بخشی بود از سخنان اخیر فعال سیاسی اصولگرا که بخش عمده فعالیتش را درجامعه اسلامی مهندسین گذرانده است فارغ از آن که او نیز مانند سایر اصولگرایان به برخوردهای حداکثری با مخالفان نظام باور دارد و هیچ گونه مخالفتی را بر نمی تابد (و از همین جاست که نوع متفاوت نگرش اصلاح طلبان که قائل به مدارا هستند با اصولگرایان مشخص می شود) اظهارات او درباره بریتانیا و نوع نظام سیاسی آن کشور جالب توجه است و نشان می دهد که ایشان هیچ گونه شناختی از اوضاع کشورهای اروپایی و آن چه در آنجا می گذرد ندارند. 

خوبست به ایشان و دوستان اصولگرا یادآوری شود که در بریتانیا جنبش "جمهوری خواهی" سالهاست که وجود داشته و دارد. جمهوریخواهان بریتانیایی سایت اینترنتی دارند، دفتر برای برگزاری تشکل و جلسات بحث و بررسی دارند و ازادانه در خیابان به طور مسالمت امیز با در دست داشتن پلاکاردهایی که ر بر روی آن ها نوشه شده که سلطنت باید به تاریخ سپرده شود و هزینه های دربار سبب تحمیل بار اضافی مالی بر بودجه کشور شده می توانند فریاد بزنند و صدای خودشان را به گوش افکار عمومی و رسانه برسانند. 

خوبست که جناب باهنر بدانند که حتی نمایندگان کارزار جمهوریخواهی در بریتانیا با نمایندگان حزب کارگر دیدار دارند. مهم تر آن که طیف قابل توجهی از اعضای حزب کارگر اصولا جمهوریخواه هستند و اصلا سلطنت و ملکه الیزابت را قبول ندارند اما در پارلمان آن کشور به عنوان نماینده فعالیت می کنند برای مثال، اخیرا نمایندگان کارزار جمهوریخواهی با آن طیفی از اعضای حزب کارگر که مخالف سلطنت هستند همین امروز جلسه بحث و رایزنی دارند! 

خوبست که جناب باهنر توجه داشته باشند که جرمی کوربین رهبر کنونی حزب کارگر اپوزیسیون اصلی بریتانیا که در مجلس عوام و اعیان آن کشور نماینده دارد در سال های جوانی چندین بار به اتهام شرکت در تظاهرات ضد جنگ  و ضد اپارتاید بازداشت شده بود اما این موضوع از سوی نظام سیاسی بریتانیا به عنوان لکه ننگی در زندگی سیاسی او قلمداد نمی شود بلکه تجربه رادیکالیسم سیاسی بوده که خاصیت هر جوانی است که وارد عرصه سیاست می شود. او اما توانست در حزب کارگر رشد کند و محبوبیت کسب نماید و از طریق سازوکار دموکراتیک انتخابات به سمت رهبری حزب برسد و حتی نماینده شود. کوربین مخالف سلطنت است و رسانه های دست راستی بریتانیایی نیز به همین خاطر او را مورد نقد و نکوهش قرار می دهند اما هیچ کسی او را حذف نمی کند. او حتی حاضر نیست در سرود رسمی ملی بریتانیا عنوان "خداوند ملکه را حفظ کند" را بر زبان آورد اما این سبب نمی شود که از رهبری حزب کارگر کنار گذاشته شود، بازداشت شود یا منعی برای فعالیت سیاسی اش ایجاد شود چرا که این باور اوست و احترام به باورهای متفاوت در  فضایی کثرت گرا اصلی اساسی است.  

می توانیم بگوییم که نمی خواهیم از دموکراسی غربی  درسی بگیریم و علاقمندیم تا رویه خود را ادامه دهیم اما خوبست که دست کم درباره نظام های سیاسی کشورهای غربی مطالعه کنیم و اطلاعات صحیح ارائه دهیم.

منبع: خرداد