ویشکا آسایش،‌ استاد بازی در نقش‌های متفاوت با گریم‌های عجیب و غریب می باشد و حالا هم در فیلم «دراکولا» به کارگردانی رضا عطاران برای نقش همسر یک خون آشام،‌ یکی از متفاوت‌ترین گریم‌ها روی صورتش انجام شده است.او در گفت و گویی به چگونگی همکاری با فیلم دراکولا و پذیرفتن این نقش پرداخته است.

ویشکا آسایش در این گفت و گوی مفصل که انجام داده است، این چنین گفته است: برای هر بازیگری مهم است نقشی را بازی کند که تا به حال آن را تجربه نکرده. درست است که نقش خیلی کوتاه است اما جذابیت‌ها، چالش‌ها و سختی‌های زیادی هم دارد؛ به خصوص با یک گریم سخت این شکلی که هر دفعه سه ساعت طول می‌کشید روی صورتم انجام شود. همه این‌ها وجه‌هایی بود که دوست داشتم. برایم جذاب بود که نقش دراکولا را بازی کنم. شاید خیلی بیشتر خوشحال می‌شدم اگر بیشتر روی نقش زن کار می‌شد. مشخص است که نخواستید زن دراکولا نقش زیادی داشته باشید.

این بازیگر درباره ویژگی های این نقش هم توضیح داده است: شما وقتی گریم‌های مختلف را روی صورتتان می‌گذارید به طبع، باید بازی جدیدی هم از خودتان به نمایش بگذارید. حالا «دراکولا» خیلی تأکید داشت که همه چیز رئال باشد؛ یعنی فانتزی وارد بازی‌اش نکنیم. قرار بود سوسن هیچ کار اضافه ای انجام ندهد و فقط همان یک گریم روی صورت نشان دهد که از خانواده‌ی دراکولاهاست. خب این مسئله خیلی کار را برای بازیگر سخت می‌کرد، چون رضا عطاران تأکید داشته است که کاملا رئال باشد، انگار که آدم معمولی است.

بازیگر نقش سوسن در فیلم دراکولا معتقد می باشد که این فیلم حرف‌های خیلی مهمی برای گفتن دارد، به گفته او مقوله‌ مواد مخدر را خیلی جذاب مسخره کرده و این که انسان حاضر شده با خطرناک‌ترین موجود یعنی یک خونخوار هم خانه شود تا فقط منفعت ببرد؛ دیگر کاری ندارد آخر سر چه پیش می‌آید و ...

ویشکا آسایش درباره همکاری با عطاران هم گفت: وقتی با عطاران همبازی باشی زیاد دخالتی روی این که مثلا همبازی‌اش چطور بازی کند، ندارد یا پیشنهاد خاصی نمی‌دهد ولی وقتی خودش کارگردان است این مسائل را با جزئیات و وسواس زیادی توضیح می‌دهد. به هر حال کارگردانی‌ات می‌کند اما به لحاظ اخلاقی، همان آرامش و خونسردی‌اش که موقع بازی کردن دارد در کارگردانی نیز همراهش می باشد. واقعیتش این است که من «دراکولا» را از «خوابم می‌آد» بیشتر دوست دارم. البته «رد کارپت» را نگاه نکردم. در «خوابم می‌آد» هم نیمه‌ی اول فیلم را خیلی دوست داشتم؛ یعنی استایل خاص خود عطاران بود. از این خوشم می‌آید که عطاران یک بازیگر کمدی است و در کار خودش بسیار موفق است؛ یعنی استایل و تیپ بازیگری خاص خودش را دارد اما کارگردانی‌اش هیچ ربطی به بازی‌اش ندارد؛ یعنی نمی‌آید آن چیزی را که می‌داند مردم دوست دارند و شاید برایش سر و دست بشکنند توی کارگردانی‌اش بیاورد و فیلمش را بر این اساس بسازد. ژانری برای خودش دارد که همان را پرورش می‌دهد. به نظر من «دراکولا» پرورش داده شده‌ی فیلم‌های قبلی است.