سیما جعفری:روز گذشته در مجلس شورای اسلامی شاهد نطقی تاریخی از سیده فاطمه حسینی، نماینده مردم تهران در مجلس بودیم، نطقی که در فرصت نقد سخنان وزیر ارتباطات ایراد شد و عملا فرصتی که باید به دفاع از حقوق ملت صرف می‌شد را به نطق میان دستوری  برای دفاع از حقوق خود،پدر،همسر و دیگر اعضای خانواده‌اش تبدیل کرد.

این که آیا تهمت‌ها و اتهاماتی که به سید صفدر حسینی، سیده فاطمه حسینی و همسرش زده می‌شود به حق است یا خیر بحث دیگر است، اما به فرض ناحق بودن این تهمت‌ها و حق بودن بیانات ایشان باز هم این چنین سوء استفاده‌ از تریبون مجلس یک عمل و حق حلال در دفاع از خویش در برابر ظلم را به یک فعل غیر قانونی و ضایع کردن حق الناس تبدیل می‌کند که آن استفاده از زمان مختص به مردم برای خود است.

اگر این سخنان از سوی نمایندگان جریان راست افراطی بیان می‌شد به مراتب بیشتر قابل پذیرش بود تا از سوی کسی که با پدرش و خودش مارک اصلاح طلبی «دوم خردادی» دارند که یک از ارزش‌های اصیل آن احترام به حقوق ملت و برتر دانستن آن بر حق صاحبان قدرت است.  پس بهتر است با اعمال خلاف اندیشه‌های بنیادین اصلاحات خاطره خوش 8 سال پاکدستی دولت خاتمی را بر باد ندهیم و مسئولیت کارهای شخصی خویش را بپذیریم.

جدای از بحث صحت یا عدم صحت مسائل مطرح شده اقتصادی درباره سید صفدر حسینی و دختر جوانش به نظر می‌رسد، ضروری به نظر می‌رسد فراکسیون امید سازمان خود را بازیابد و از بروز اصل چنین اتفاقاتی جلوگیری کند و یا حداقل در زمان قرائت چنین نطق‌هایی با مشورت چهره‌های توانمند نطق‌های بهتری تنظیم شود. در دیگر سو ضروری به نظر می‌رسد که نمایندگان ملت از هر گرایش و دسته‌ای، به خصوص اصلاح‌طلبان، توجه کنند در مجلس پیش از آن که دختر، پسر و یا همسر دیگری باشند، نماینده «مردمِ شریفِ ایران» هستند