عارف روز گذشته با رای اعضای فراکسیون امید به عنوان رئیس این فراکسیون انتخاب شد. این انتخاب پیام مهمی برای جریان اصول گرا بود و آنهم اینکه اصلاح طلبان عزم خود را برای رساندن عارف به ریاست مجلس جزم کرده‌اند. آنطور که از شواهد پیداست عارف و لاریجانی بعد از تشکیل مجلس دهم باهم رقابت خواهند کرد.

عارف و لاریجانی هر دو نامزد جریان اعتدال هستند و پیروزی هرکدام از آنها در این رقابت پیروزی جریان اعتدال است اما نگاه جریان دلواپس به ریاست مجلس نگاهی متفاوت نسبت به دیدگاه جریان اعتدال است.

در مجلس دهم برخلاف مجلس نهم، دلواپسان کمتری حضور دارند. آنها برای پیش برد خود چشم به رئیس آینده مجلس دوخته‌اند. آنها که در مجلس نهم پنجه در پنجه لاریجانی انداخته بودند ترجیح می‌دهند در این مجلس عارف ریاست مجلس را به دست بگیرد. لاریجانی در دو سال گذشته و از آغاز دولت روحانی در پارلمان یک تنه در برابر دلواپسی‌های دلواپسان ایستاده است.

او در دوران ریاستش توانست در برابر تمام کارشکنی‌های این جریان ایستاد که اوج آن در ماجرای برجام بود. دلواپسان بعد از توافق هسته‌ای و حتی قبل از آن سعی کردند با روش‌های گوناگون از جمله تشکیل فراکسیون ویژه برجام تا تهدید به دفن تیم مذاکره کننده هسته‌ای در سیمان سعی کردند برجام را ناکام بگذارند. لاریجانی اما در برابر تمام این تلاش‌ها ایستاد و برجام را در مجلس و در کوتاه ترین زمان ممکن به تصویب رساند. این استراتژی لاریجانی باعث عصبانیت فراوان دلواپس‌ها شد.

عصبانیت این جریان باعث شد در زمان انتخابات مجلس دهم شهر قم میزبان شب‌نامه‌ها فراوان علیه رئیس مجلس باشد. شب‌نامه‌هایی که کارگر افتاد و لاریجانی توانست به عنوان نفر اول راهی پارلمان دهم شود.

بر همین اساس دلواپسان دوست دارند فردی مانند عارف به ریاست مجلس برسد. عارف نسبت به لاریجانی ضربه پذیرتر است. و از لاریجانی زودتر عصبانی می‌شود. آنها به دنبال این هستند تا عارف را در مجلس عصبانی کنند و کاری کنند که او منشا جنجال در مجلس باشد.

دلواپسان به خوبی فهمیده‌اند که با لاریجانی نمی‌توانند اهداف خود را در مجلس پیاده کنند به خاطر همین تلاش می‌کنند تا عارف به کرسی ریاست مجلس تکیه بزند. لاریجانی راه کنترل دلواپسان را بلد است اما عارف قطعا نمی‌تواند مثل او این جریان را کنترل کند و وارد جدال با آنها خواهد شد و این درست همان چیزی است که دلواپسان به دنبال آن هستند.

لاریجانی در هشت سال گذشته نشان داده است که مردم بحران‌های پارلمان است و می‌تواند به خوبی طوفان‌های مجلس را آرام کند. یک شبنه سیاه و حمله احمدی نژاد به رئیس مجلس نمونه بارز این معناست.

جریان اعتدال باید برای انتخاب رئیس همه شرایط را نگاه کند و اجازه ندهد جریان دلواپس بعد از تصمیم نهایی آنها لبخند رضایت بزند و خود را برای تخریب دولت از مسیر مجلس آماده کند.