هکرها بازهم نشان دادند با وجود تدابیر امنیتی متعدد در گوشی های هوشمند امروزی، فقط چیزی که برای تشخیص مکان و استراق سمع مکالمات تلفنی و پیام های کاربران نیاز دارند، شماره تلفن همراه آنان است.
 
در این شیوه از قابلیت های یکی از خدمات تبادل اطلاعات در شبکه تلفن همراه موسوم به (Signalling System No. 7 (SS7 بهره برداری می شود. هنگام برقراری تماس یا ارسال پیغام در شبکه، SS7 جزئیات تماس از جمله ترجمه شماره تلفن، انتقال پیغام متنی، محاسبه هزینه تماس و برقرار ارتباط کاربر و شبکه را انجام می دهد.  
 
هکرها از طریق دسترسی به خدمت SS7 و تنها با استفاده از شماره تلفن همراه به عنوان شناسه، به سادگی می توانند موقعیت گوشی تلفن را بیابند، پیام های ارسال و دریافت شده و همچنین سوابق قبلی آن ها را ببینند، مکالمات تلفنی را شنود و ضبط کنند.
 
نکته قابل توجه این است که در شیوه مورد بحث، هکر با تجهیزات و قابلیت های گوشی تلفن همراه کاری ندارد، بلکه او از طریق شبکه تلفن همراه که تحت کنترل هیچ یک از کاربران نیست، به اطلاعات موردنظر خود دسترسی می یابد و شماره تلفن کاربر تنها نقش یک شناسه را ایفا می کند.
 
این شیوه دسترسی به اطلاعات، راهکاری است که می تواند به عنوان یک ابزار کاربردی برای شناسایی و ردگیری اهداف احتمالی، مورد استفاده سازمان های اطلاعاتی قرار گیرد.