پدر ها و مادرها بهترین آرزوها را برای فرزندانشان دارند اما گاهی نا آگاهانه رفتاری را دنبال می کنند که سلامت جسم و روح کودکشان را نابود می سازد.
بین تنبیه و تربیت کودک فاصله و تفاوت بسیاری وجود دارد چرا که نتیجه ی حاصله از این دو امر متفاوت است.
تنبیه کودکان به خصوص تنبیه بدنی آنها احساس ناخوشایندی همچون احساس نا امنی , نارضایتی و داشتن زندگی ناخوشایند و.. را به دنبال دارد.
مقاله ای در مورد عوارض روحی و جسمی تنبیه بدنی در کودکان منتشر شده بود که مطالعات بر روی هزاران کودک در سراسر دنیا به این نکته اشاره داشت که کودکانی که تنبیه بدنی را به صورت مداوم و پیوسته در خانواده تجربه می کنند دچار عکس العملی با سیگنال های منفی در بدنشان می شوند و این سیگنال ها بعد از 30 سالگی شروع به ایجاد بیماری هایی بسیار جدی از قبیل سرطان و.. می شوند.
مهم است بدانید که در طول زمان تنبیهات بدنی در اعتماد به نفس کودک تاثیر مخربی خواهد داشت و زمانی که فرزند شما وارد اجتماع می شود و تصمیم به حرکت به سوی آینده را دارد این عوامل درونی مانع از پیشرفت آن خواهد شد.
تفاوت بین تنبیه و تربیت
برای دریافت بهترین نتیجه در تربیت و آموختن درسی به کودکان باید به صورت مستقیم به همان مسئله اشاره کرد نه اینکه برای برطرف کردن آثار منفی اشتباهی وارد عوارض منفی دیگر شد. به نظر برجسته ترین متخصصان و روانشناسان تربیتی برای اینکه کودک شما از اهمیت یک مسئله چه خوب و چه بد مطلع شود و این اهمیت در ذهن او ماندگار باشد باید با لفظ درست آن را منتقل کنید چطور؟
به عنوان مثال اگر کودک شما در مدرسه و یا در خانه خراب کاری به بار می آورد بهترین و موثر ترین روش این است که خیلی محکم و مسمم و با جدیت یکبار به او تذکر دهید با گفتن حرفهایی مانند : " دیگه این کارو تکرار نکن " البته با صدایی تقریبا بلند و نگاهی محکم که کودک متوجه اهمیت اشتباهش بشود.
اگر کودک شما کوچک است و به عنوان مثال دست به چیزی می زند که نباید به آن دست بزند باید با صدایی بلند و حالتی مسمم به او بگویید " دست نزن " این یکبار و محکم گویی ها خیلی بهتر از این است که بارها با ملایمت بگویید و در آخر به دلیل ملایمت شما کودک آن را جدی نگرفته و دوباره تکرار کند و شما مجبور به تنبیه بدنی شوید.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
