زن 43 ساله که رنگ پریدگی چهره اش حاکی از تلخی ها و سختی های روزگار بود در حالی که عنوان می کرد به عنوان یک مادر نمی توانم فرزندم را نفرین کنم اما پیکر ضعیفم نیز تحمل کتک های او را ندارد به کارشناس اجتماعی کلانتری طبرسی جنوبی گفت: همسرم کارمند یک اداره دولتی بود و زندگی آرامی را در کنار او  و 2 فرزندم سپری می کردم اما ماجرای بدبختی های من زمانی شکل گرفت که پسر 18 ساله ام نزد من آمد و عنوان کرد قصد ازدواج با دختری را دارد که چند سال از خودش بزرگ تر بود.

از این سخن جدی «کیومرث» چشمانم از تعجب گرد شد، پسرم هنوز در دبیرستان مشغول تحصیل بود و نه تنها شغلی نداشت بلکه سربازی هم نرفته بود مخالفت من و پدرش با این ازدواج باعث شد او دیگر به نصیحت های ما گوش نکند به همین خاطر به ارتباط های تلفنی و ملاقات های حضوری خود با دختری که در خیابان با او دوست شده بود ادامه داد.

بنا به پیشنهاد اطرافیان تصمیم گرفتیم تا با تحقیق اندک درباره آن دختر و خانواده اش، پسرم را از مشکلات و عاقبت چنین ازدواج هایی آگاه کنیم تا این که شبی به منزل آن دختر رفتیم اما آن چه می دیدیم قابل باور نبود با آن که همه اعضای خانواده دختر درگیر اعتیاد شدید بودند اما «کیومرث» به خاطر ارتباط خیابانی با آن دختر همچنان به ازدواج با او به صورت احساسی پافشاری می کرد.

او چند روز بعد با برداشتن شناسنامه های ما و مقداری پول از خانه فرار کرد به همین خاطر من و همسرم به منزل پدر «فرحناز» رفتیم ولی آن ها عنوان کردند دختر ما نیز از خانه فرار کرده است اگرچه بعدها متوجه شدیم آن روز «کیومرث» در خانه آن ها پنهان شده بود ولی شکایتمان هم به جایی نرسید.

چند ماه از این ماجرا گذشت و هر روز بر شدت نگرانی ما افزوده می شد تا این که روزی کیومرث به خانه آمد و در حالی که حال مناسبی نداشت گفت: با «فرحناز» ازدواج کرده است او از کار خود ابراز پشیمانی می کرد، اما به خاطر مهریه بالا جرأت بیان آشکار این موضوع را نداشت مدتی بعد فهمیدیم کیومرث آلوده به مواد مخدر صنعتی شده است همسرم چند بار او را به کمپ ترک اعتیاد برد ولی فایده ای نداشت تا این که «کیومرث» پس از 3 سال زندگی از فرحناز جدا شد.

در همین روزها همسرم از غصه کیومرث سکته کرد و مرا با ناآرامی های این دنیا تنها گذاشت از آن روز به بعد کیومرث با تهدید و کتک مرا مجبور می کند تا هزینه های مصرف مواد مخدرش را بپردازم اکنون نیز با چاقوکشی تهدیدم می کند تا همین منزل 50 متری را بفروشم و سهم او را از ارثیه پرداخت کنم دیگر این وضعیت برایم قابل تحمل نیست چرا که با فروش این خانه آواره کوچه و خیابان خواهیم شد...