در تصویر افرادی مثل علی مطهری، آقاتهرانی، بیژن نوباوه و شجاع کیاسری دیده می‌شوند. از قرار معلوم، عکس‌ها مربوط به سفر اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس به کشور اسپانیا است؛ سفری که دوستان حیف‌شان آمده در آن سری به ورزشگاه خانگی رئال مادرید نزنند. به ویژه تصویری که نمایندگان گرامی را نشسته بر روی صندلی‌های نیمکت رئال مادرید نشان می‌دهد، حس عجیبی دارد؛ مملو از ذوق و شعف و لذت بردن از تجربه منحصربه‌فردی که البته به یمن بودجه دولتی فراهم شده است. اینجا به هر حال کم جایی نیست؛ فصل مشترک آمال و آرزوهای میلیون‌ها عاشق سرسخت در سراسر جهان که لمس سکوهای آن را حتی در خواب هم نمی‌بینند. باید هم وکلای شفیق ملت در چنین موقعیتی عکس سلفی بگیرند و دمادم از این سعادت بهره‌مند شوند.

البته ماجرای سفرهای خارجی پرشمار نمایندگان مجلس، اصلا چیز تازه‌ای نیست. سال گذشته در مقطعی قرار شد حمید رسایی برای پیگیری بحث فساد در فوتبال(!) به برزیل سفر کند و مسابقات جام جهانی را از نزدیک ببیند. اعلام این خبر سروصدای زیادی در جامعه به پا کرد، تا جایی که این نماینده جنجالی تهران که صلاحیتش هم برای دوره اخیر انتخابات تایید نشد، از سفرش انصراف داد. استاد البته همان زمان برای اینکه مسافرت‌های برون مرزی نمایندگان را عادی جلوه بدهد، در نقد اعتراض‌ها به خودش نوشت: «همين الان بيش از 40 تن از نمايندگان مجلس از كميسيون‌هاي مختلف در سفر خارجي به سر مي‌برند.» و این یعنی پاسپورت اهالی بهارستان، چپ و راست مهر می‌خورد و رنگی می‌شود. از این زاویه، حضور اعضای کمیسیون فرهنگی در اسپانیا هم نباید موضوع غریبی باشد. مساله عجیب اما این است که از چنین سفرهایی، انتظار «نتیجه» داشته باشیم. مسلما برنابئونشینی مطهری و دوستان همان اندازه فایده خواهد داشت که صدها سفر خارجی دیگر نمایندگان مجلس از جمله در همین دوره نهم مثمرثمر بود و باعث رشد و شکوفایی خیره‌کننده کشور در تمام زمینه‌ها شد!

با سیاحان سانتیاگو اما، سخن دیگری هم هست؛ آنها که تحت عنوان نماینده متخصص «فرهنگ» از ایران به اسپانیا رفته‌اند و از قضا استادیوم خانگی یک باشگاه مشهور را هم در لیست بازدید قرار داده‌اند، چقدر از اوضاع و احوال ورزشگاه‌های خودمان در این کشور خبر دارند؟ جناب آقاتهرانی که در کابینه قبلی «استاد اخلاق» هم بوده‌اند، چند بار تا به حال روی سکوهای سیمانی استادیوم‌های ایران نشسته‌اند و الفاظی را که از دهان پسریچه‌های 11 ساله تا پیرمردهای 70ساله بیرون می‌آید را شنیده‌اند؟ اگر مدیران این مملکت ادعا می‌کنند که دغدغه اصلی‌شان فرهنگ و اخلاق مردم است، چطور هیچ‌یک از دوستان تا به حال به این فکر نیفتاده‌اند که یک بار در همین استادیوم آزادی بین مردم بنشینند و فضا را ببینند؟ آیا جناب نوباوه وطن یا استاد کیاسری خبر دارند که در ورزشگاه ملی ایرانیان، مردم به صورت دسته‌های چند هزار نفری در موقعیت‌های خاص یک لفظ رکیک را فریاد می‌زنند و با تک‌تک سلول‌های بدن‌شان از این کار لذت می‌برند؟ آیا رفقا در جریان انواع و اقسام شعارهای توهین‌آمیز، قومیتی و تفرقه‌افکن برخی از هواداران فوتبال تشریف دارند؟ آیا بعد از این همه سال شعار «وا اخلاقا» وقت آن نرسیده از خودمان بپرسیم چه بذری کاشته‌ایم که امروز چنین محصول فاسدی می‌چینیم؟ بعد در این شرایط دوستان باید تشریف ببرند اسپانیا و با پول مردم، هوای بهترین ورزشگاه جهان را استشمام کنند؟ یعنی الان این اولویت است؟ البته که هست؛ به خصوص وقتی اغلب دوستان حاضر در قاب، رای لازم برای حضور در دوره جدید مجلس را هم به دست نیاورده‌اند و لابد در این روزهای آخر باید تحقیقات‌شان را در مورد فرهنگ مردمان اروپایی تکمیل کنند!