تمامی اعضای لیست اصولگرایان در تهران کنار رفتند و از مجموع دو لیست انتخاباتی این جریان فقط دبیر شورای نگهبان البته با رای لب مرزی توانسته است خود را جمع وکلای ملت حفظ کند. با این حال همچنان جریان اصولگرا نمی‌خواهد طعم تلخ این شکست را قبول کرده و با استدلال‌های خلاف واقع درصدد آن است که نتایج انتخابات را به دور از حقایق به نفع خود مصادره کند؛ رویکردی که از ادوار گذشته همچنان در دستور کار بزرگان این جریان قرار داشته و مشخص نیست که چه زمانی قرار است اصولگرایان به جای سیاست تخریب و فرافکنی ، متناسب با خاستگاه واقعی مردم جایگاه واقعی خود را در جامعه باز کنند.

 

 

به گزارش خرداد، اینکه اصولگرایان در انتخابات شکست خوردند و به رغم تمامی امتیازاتی که نسبت به جریان رقیب داشتند نتوانستند از جایگاه خود حداقل در تهران دفاع کنند بیشتر متوجه این موضوع است که اساسا اصولگرایان خود را در شرایطی ورای واقعیات جامعه تصور می‌کنند و بر همین اساس تصمیمات خود را کمتر درگیر آرای عمومی می‌کنند.

 

 

تبعات این دیدگاه غلط اصولگرایان طی چند سال اخیر تا آنجایی ادامه پیدا کرده است که بدنه  اجتماعی امروز اصولگرایان که زمانی پایگاه‌های قدرتمندی در اقشار مختلف جامعه پیدا کرده بود رفته رفته با یک عقب نشینی محسوس همراه شده و در گذر ایام بدنه اصلی اصولگرایان را دچار ضعف کرد.

 

 

آنچنان که اصولگرایان چهره‌های برجسته‌ای چون اکبر هاشمی رفسنجانی ،علی اکبر  ناطق نوری و این اواخر علی لاریجانی را ازدست داد و در ازای آن افرادی رادیکال و تندرو را جایگزین بزرگان خود کرد.

 

 

به دنبال رفتن این چهره‌های تاثیرگذار نیز اردوگاه اصولگرایی با یک ریزش آرای جدی و محسوس مواجه شد تا در نهایت آرای گسترده اصولگرایان در سطح جامعه به طیف‌های مشخص محدود شده و جریان‌های فکری نزدیک به ایشان مختصر در چند تشکل و گفتمان بدون پایگاه اجتماعی قدرتمند در جامعه شود.

 

 

در ادامه همین تحولات نیز سیر انتخابات به نفع اصلاح‌طلبان رقم خورد. اصلاح طلبان که بیشتر تفکرات جریان خود را درگیر در خاستگاه‌های اجتماعی می‌دیدند ، از این فرصت نهایت بهره را برده و در غیبت اصولگریان میان اقشار جامعه توانست به یک پایگاه اجتماعی قدرتمند بین آحاد جامعه دست پیدا کند.

 

 

جالب آنکه در پس هر دوره از انتخابات اصولگرایان به جای رفع این معضل با موضع‌گیری‌های تخریبی علیه آرای عمومی بر فاصله بین مردم و این جریان بیشتر و بیشتر دامن زدند و تا جایی ادامه پیدا کرد که پیروزی اصولگرایان در انتخابات تنها مشروط به عدم حضور اصلاح طلبان در انتخابات باشد؛ واقعیتی که حالا تنها رویکرد اصولگرایان برای پیروزی در انتخابات شده است و طی چند هفته قبل از انتخابات مخصوصا در جریان ایام تبلیغات انتخاباتی محسوس بود.

 

 

اصولگرایان در ایام تبلیغات به جای آنکه خود را در معرض آرا و نظرات عمومی قرار داده و بر توانایی های خود برای جلب حمایت مردمی تکیه کنند ، تمامی هم و غم خود را متوجه روزنه‌هایی برای کنار رفتن اصلاح طلبان کردند. «فتنه» ، «انحراف» ،«نفوذ» , «واداده به غرب» و «انگلیسی‌ها» کلید واژه اصولگرایان در این ایام بود که صرفا برای از میدان به در بردن اصلاح طلبان به کار بردند.

 

 

جالب آنکه وقتی تمامی این اتهامات علیه اصلاح‌طلبان در انتخابات به رغم ردصلاحیت‌های گسترده نافرجام ماند و سیاست تخریب اصولگرایان شکست خورد ، بزرگان و حامیان اصلی این جریان به دور از درک واقعی خاستگاه عمومی ، در جهت تغییر آن بر آمدند. اصولگرایان همچون انتخابات 92 که پیروزی روحانی را برای خود مصادره کردند ، نتایج انتخابات اخیر را نیز چنین مدعی شدند که پیروز در انتخابات بودند، فارغ از آنکه در واقعیت چه اتفاقی افتاد و انتخاب مردم چه بود ؛ سیاستی که استمرار آن بدون شک اصولگرایان در آینده از واقعیات جامعه به کلی جدا کرده و نتایج انتخابات آتی را همچنان به کام اصلاح طلبان شیرین خواهد کرد.