علیرضا شاهین مهر: با اقبال فزاینده ی شهروندان به فهرست «خبرگان مردم» که مورد حمایت آیت الله هاشمی رفسنجانی است، اصولگرایان افراطی خطر شکست در انتخابات مجلس خبرگان رهبری را بطور ملموس حس کرده و دچار دستپاچگی شده اند. این جریان که خود را انقلابی و حزب اللهی می نامد، تبلیغات و فعالیت های انتخاباتی خود را بر پایه ی دوقطبی «بی بی سی-نظام» بنا نهاده است. خوشبختانه به محض برساخته شدن این دوقطبی کاذب، بزرگان و دلسوزان نظام علیه آن موضع گرفته و قلم زدن های فراوانی در راستای نشان دادن بطلان این دوقطبی و خطای استراتژیک بودنِ دامن زدن به آن، صورت گرفت.

اما وقتی این دوقطبی پذیرفته شد، زیرِ بار رفتنش برای قائلان به آن، غیر ممکن می شود و باعث می شود به هر اقدامی دست بزنند تا از شکست افراد سرشناس خود جلوگیری کنند. راهی که افراطیون اصولگرا برای حوزه انتخابیه استان تهران در پیش گرفته اند - که کمترین هزینه اش ایجاد تفرقه و انشقاق در اردوگاه اصولگرایی است- رای دادن به افراد غیر مشترک با فهرست منتسب به هاشمی رفسنجانی به صورت یک ائتلاف 7 نفره (یا بیشتر) و تبلیغات و اطلاع رسانی اصلی بر روی آیات جنتی، یزدی و مصباح یزدی است.

 اصولگرایان دنبال کننده این خط تبلیغاتی، بر این باورند که اگر در تهران که بیشترِ مردم با اصلاحطلبان همراه اند، اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات به لیست «خبرگان مردم» و افراد مشترکِ آن با لیست جامعه مدرسین رای دهند، رقابت نهایی برای راه یابی به مجلس خبرگان بین نامزد های مشترک با نامزدهای غیر مشترک لیست جامعه مدرسین خواهد بود که در این رقابت، حذف افراد غیر مشترک جامعه مدرسین بسیار محتمل است. لذا برای جلوگیری از این نتیجه، باید تنها و تنها به افراد غیر مشترک لیست جامعه مدرسین رای داد.

برای روشن شدن میزان دقیق موفقیت این ترفند، باید تا اعلام نتایج شمارش آرای انتخابات صبر کرد اما نظیر همین اتفاق در انتخابات چهارمین دوره مجلس خبرگان در آذر ماه 1385 نیز رخ داده بود و اکنون، این امکان وجود دارد که با بررسی نتایج آن انتخابات، میزان موفقیت این شگرد انتخاباتی را تا حدودی پیش بینی کرد.

در چهارمین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری در تهران، علاوه بر لیست جامعتین که توسط جامعه روحانیت مبارز و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تعیین شده بود، یک فهرست یازده نفره به نام نخبگان حوزه و دانشگاه شامل حضرات آیات مشکینی، مصباح یزدی، خوشوقت، محسن خرازی، محمد یزدی، احمد جنتی، محمدی گیلانی، رضا استادی، عبدالنبی نمازی، علی مومن پور و عباسعلی اختری پا به عرصه رقابت نهاد که به غیر از آیات خوشوقت، مومن پور و اختری، مابقی کاندیدا ها بین این فهرست و فهرست جامعتین مشترک بودند. یعنی فهرست خبرگان حوزه و دانشگاه 8 نامزد مشترک با فهرست جامعتین و سه نامزد غیر مشترک با آن داشت. نتیجه ای که در نهایت اعلام شد، نشان داد که 14 نامزد مورد حمایت جامعتین در مکان های اول تا چهاردهم و دو نفر آخر یعنی آقایان محسن قمی و محمد حسن مرعشی در انتهای فهرست منتخبین مردم تهران قرار گرفته اند. یعنی سه نامزد غیر مشترک فهرست نخبگان حوزه و دانشگاه، در بین اسامی نامزد های پیروز انتخابات جایی نداشته و ضمنا تمامی 8 نفر مشترک این فهرست با جامعتین، در میان نامزد های پیروز انتخابات بوده اند. این نتیجه حاکی از آن است که کف رای فهرست نخبگان حوزه و دانشگاه با وجود حضور 8 نامزد مشترک با فهرست جامعتین، از آرای دو نامزد آخر راه یافته به مجلس خبرگان کمتر بوده است. اگر چنین نبود از بین آقایان خوشوقت، مومن پور و اختری، حداقل یک نفر باید در نهایت به مجلس خبرگان راه می یافت.

لذا تجربه نشان داده است که در چارچوب سلیقه ی سیاسی جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز، نمی توان فهرست دیگری ارائه کرد که بتواند حامیان جامعتین را جذب خود کند و آنان را متقاعد کنند که منحصرا به نامزد های پیشنهادی آن فهرست رای بدهند و جاهای خالی برگه رای را با نام های دیگر نامزدها پر نکنند.

اگر این تجربه را به زمان حاضر و این انتخابات تعمیم دهیم، احتمال آنکه لیست چند نفره شامل نامزد های غیر مشترک جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با فهرست «خبرگان مردم» مانند حضرات آیات جنتی، یزدی، مصباح یزدی، مدرسی، مومن پور، باقری کنی، اعرافی و ... ، بتواند آرای کامل حامیان فهرست جامعه مدرسین را در این فرصت محدود جذب خود کند، چندان زیاد نیست و به نظر نمی رسد توان رقابت با فهرست «خبرگان مردم» را داشته باشد.