تيم فوتبال يا باشگاه؛ مساله اين است
فضاي فوتبال ايران همچنان تحت تاثير اعتصاب دوشنبه پرسپوليسيها قرار دارد. همانطور كه در دوران ليگ سيزدهم تحريم تمرينات توسط بازيكنان پرسپوليس منجر به از دست رفتن قهرماني شد و كاري كرد كه هنوز بازيكنان آن زمان مورد ملامت هواداران قرار ميگيرند، اين بار هم فضاي مشابهي به وجود آمده و خيلي از علاقهمندان به باشگاه پرسپوليس ادعا ميكنند بازيكنان تحت هيچ شرايطي نبايد تن به اعتصاب ميدادند. در اين ميان البته هستند كساني كه به پرسپوليسيهاي معترض حق ميدهند؛ از جمله علي دايي كه ديروز در مصاحبه با خبرگزاري فارس در اين مورد گفته است: «متاسفانه ما تمام اشتباهات را از سوی بازیکنان میدانیم. چرا یک بار نمیرویم سراغ مسوولان باشگاههایی که حق بازیکن را نمیدهند؟ چرا از مدیرعاملی که حق بازیکن را نمیدهد سوال نمیپرسید؟ بازیکن فوتبال ما زمان محدودی میتواند پول دربیاورد و پس از آن باید فوتبال را کنار بگذارد. پیشکسوتان و بزرگانی در فوتبال داریم که هماکنون وضع زندگی خوبی ندارند. متاسفانه وقتی بازیکن از حقش صحبت میکند جلوی او را میگیرند و از همه چیز صحبت میکنند. بازیکن چرا اینقدر سختی و فشار را تحمل میکند؟»
تكرار يك ادعاي قديمي
در 24ساعت اول بعد از واقعه، مديران باشگاه پرسپوليس سعي كردند ماجراي تحريم تمرينات را انكار كنند و بگويند خبري از اعتصاب نبوده است، اما به تدريج آنها هم ناچار شدند بپذيرند كاري كه بازيكنان تيمشان كردهاند، واقعا همين معنا را ميداده است. در اين ميان رييس هياتمديره سرخپوشان امروز همه را غافلگير كرد و در مصاحبهاي مفصل، به تندي بازيكنان پرسپوليس را مورد انتقاد قرار داد. جعفر كاشاني در اين مورد به خبرگزاري برنا ميگويد: «دلم از این اتفاق به درد آمده چرا که چند بچه قداست پرسپولیس را به مضحکه گرفتند. اگر ساختارهای یک باشگاه بزرگ و مردمی درست و اصولی تعریف شده بود امروز شاهد این اتفاقات نبودیم. بازیکنان باید درک کنند که پیراهن چه تیمی را پوشیده اند و چگونه با برخورداری از هویت تاریخی این نام، ره صدساله را یک شبه پیمودهاند. اگر در آینده پرسپولیس به معنای واقعی یک باشگاه باشد هر کسي نمیتواند بدون رد شدن از فیلترهای فرهنگی و تعریف شده به عضویت این باشگاه درآید. اصلا نمیتوان باور کرد که شأن نام بزرگی مثل پرسپولیس یا استقلال این گونه زیر سوال برود. به صراحت میگویم باید آخرین باری باشد که چنین بحثهایی در پرسپولیس رخ میدهد چرا که گذشته پر افتخار این نام چنین رفتارهایی را تاب نمیآورد.» كساني كه اخبار فوتبال ايران را به شكل ريزبينانه و دقيقتر دنبال ميكنند، لابد خوب ميدانند كه جعفر كاشاني در همه اين سالها، به دفعات از اين جمله استفاده كرده و گفته: «پرسپوليس تيم است، بايد تبديل به باشگاه شود.» اين ادعاي پيشكسوت محترم پرسپوليس، بيش از هر چيز ديگر ناظر به لزوم ساختارمندي و پشتوانهسازي براي پرهوادارترين تيمهاي ايران است. مسلما در اصل حرف او نميتوان ترديد كرد، اما نكته اصلي اينجاست كه خود كاشاني براي سالهاي طولاني عضو و حتي رييس هياتمديره پرسپوليس بوده و بالاترين مقام سياستگذاري و اجرايي را در اين باشگاه بر عهده داشته است. آيا جز اين است كه كاشاني بايد از چنين موقعيت منحصربهفردي استفاده ميكرد و به سهم خودش مقدمات خروج پرسپوليس از موقعيت «تيم» و تبديل آن به يك «باشگاه» واقعي را فراهم ميآورد؟ مشكل اما اينجاست كه كاشاني و ديگر دوستان عملا اقدام خاصي انجام ندادهاند و تنها به تكرار مكررات اكتفا كردهاند.
همه راضياند!
شايد خيلي از اهالي فوتبال ايران در مقام «ادعا» از وضع كنوني اين حوزه ناراضي باشند، اما واقعيت اين است كه همه به نوعي به اين وضعيت كجدار و مريز خو گرفتهاند و علاقه چنداني به اعمال تغييرات بنيادين ندارند. وقتي از بليتفروشي الكترونيك به رايگانسازي ورودي استاديومها برميگرديم، وقتي ميزباني سايپا و راهآهن از سرخابيها را بعد از چند سال سرگرداني و تلاش بيثمر دوباره به ورزشگاه آزادي ميسپاريم، وقتي سايپا را به كرج ميدهيم و پس ميگيريم، وقتي يك سال حق پخش ميگيريم و سال بعد از آن محروم ميشويم... قشنگ معلوم است كه تا چه اندازه سردرگم و بلاتكليف هستيم. همه انگار فقط به همين حد راضي هستند كه هفتهاي چند مسابقه برگزار شود، يك مشت دعوا راه بيفتد و مردم به شكل مقطعي سرگرم باشند. با اين وضعيت، دل بستن به آيندهاي روشنتر، چيزي بيشتر از يك شوخي خطرناك نيست!
