ليگ برتر ايران با حساسيتي بي‌سابقه دنبال مي‌شود
روزنو :
«فراتر از حساسيت»؛ اين شايد بهترين تعبير ممكن براي توصيف مسابقات ليگ برتر باشگاه‌هاي كشور باشد، مسابقاتي كه با فشردگي حيرت‌انگيزي در بالاي جدول پيگيري مي‌شود و راه هرگونه حدس و گمان و پيش‌بيني را به روي هواداران و منتقدان بسته است. فارغ از همه اما و اگرهاي كيفي و فني، ليگ ايران به شكل عجيبي هر سال جذاب‌تر مي‌شود. ظاهرا قرار است هر دوره يك مدعي جديد به چندضلعي قهرماني و كسب سهميه اضافه شود و نفس‌ها را بيشتر از قبل به شماره بيندازد. بعد از ليگ‌هاي سيزدهم و چهاردهم كه تا روزهاي آخر با كورس چهار و پنج تيم براي قهرماني دنبال مي‌شد، حالا ليگ پانزدهم حداقل تا اينجاي راه مدعيان پرشمارتري به خودش مي‌بيند. حضور همزمان پرسپوليس و استقلال در كورس فتح جام، مثل هميشه تنور رقابت‌ها را جذاب كرده و البته تيم‌هاي قدرتمند ديگري هم هستند كه براي بالانشيني نقشه‌هاي ريز و درشت مي‌كشند.
عبور از جهنم
اين بخشي از جذابيت‌هاي حيرت‌انگيز فوتبال است؛ اينكه تيمي همچون استقلال ظرف فقط يك هفته از جهنم به بهشت برمي‌گردد. آبي‌پوشان در هفته بيستم تن به دومين باخت فصل‌شان دادند و برابر نفت زانو زدند. اين شكست بدموقع با پيروزي نزديك پرسپوليس بر فولاد همراه شد تا اختلاف سرخابي‌ها فقط به دو امتياز تقليل پيدا كند.پرسپوليس در هفته بيست‌ويكم اين فرصت را داشت كه 24ساعت قبل از بازي استقلال، سايپا را شكست بدهد و به لطف تساوي ذوب‌آهن، بعد از 53 هفته حداقل به صورت موقت به صدر جدول رده‌بندي صعود كند. شاگردان برانكو حتي تا دقيقه91 هم از حريف پيش بودند، اما يك گل بدموقع همه چيز را به هم ريخت. پرسپوليس امتياز داد، استقلالي‌ها روحيه گرفتند، ورزشگاه را پر كردند و نهايتا در مقابل ديدگان فرهاد مجيدي، با پيروزي بر گسترش فولاد ضمن بازگشت به صدر، فاصله با پرسپوليس را به 4امتياز افزايش دادند. شايد اگر قرمزها فقط چند دقيقه بيشتر مقاومت مي‌كردند و پنجشنبه‌شب را بالاتر از استقلال مي‌گذراندند، خيلي از معادلات تغيير مي‌كرد، اما خب اين فوتبال است و اسرار خودش را دارد. استقلال در بهترين فرم ممكن از بحران موقتش عبور كرد. حالا كسي يادش نيست آنها نيم‌فصل دوم را چقدر بد شروع كرده بودند. خبر خوش‌تر براي تيم مظلومي آن است كه استقلال دو بازي نسبتا آسان ديگر هم پيش رو دارد؛ يكي با راه‌آهن بحران‌زده كه به تازگي مربي‌اش را اخراج كرده و ديگري با پديده مشهد كه از هر نظر تيم متوسطي به شمار مي‌آيد. آبي‌ها اگر خواب قهرماني مي‌بينند، بايد امتيازات كامل اين دو بازي را هم بگيرند و بعد آماده 6مسابقه سخت پاياني شوند.
كابوس مساوي‌ها
داستان پرسپوليس اما داستان مهيج‌تري است؛ يك تيم خوش خط و خال كه ابتداي فصل بدترين نتايج تاريخ باشگاه را گرفت، اما امروز خيلي از هواداران و كارشناسان، از هر جهت اين تيم را شايسته‌ترين مدعي براي كسب عنوان قهرماني به شمار مي‌آورند. پرسپوليس اگر قهرمان شود، به اولين تيم تاريخ فوتبال ايران تبديل خواهد شد كه در يك دوره مسابقات سراسري دقيقا از قعر جدول بالا آمده و جام را فتح كرده است. تيم برانكو اما براي محقق كردن اين روياي شيرين، خيلي بايد سختگيرتر از اين باشد. پرسپوليس درست يك نيم‌فصل كامل است كه به هيچ تيمي نباخته؛ آنها آخرين بار در مسابقه رفت با همين سايپا مغلوب شدند و پس از آن در 15بازي، 8برد و 7تساوي به دست آوردند. اگر فقط دو تا از اين مساوي‌ها به برد تبديل مي‌شد، امروز پرسپوليس درست به اندازه صدرنشين امتياز داشت. حتي لازم نيست سراغ نقاط خيلي دور برويم؛ كافي است همين دو تساوي آخر را مرور كنيم و ببنيم چطور پرسپوليس در آخرين ثانيه‌هاي مسابقه با دريافت ساده‌ترين گل‌هاي ممكن بخت پيروزي را از دست داد. هر دو سناريو هم شبيه هم بودند. سرخ‌ها با حيف و ميل كردن كلي موقعيت گل عالي، به سختي از حريف پيش افتادند، اما در شرايطي كه تعويض‌هاي دفاعي برانكو بدجوري توي ذوق مي‌زد، به خاطر اشتباهات فردي گل خوردند و 4امتياز كليدي را از دست دادند. پرسپوليس تيم خوبي شده كه غالبا نمايش‌هاي جذابي هم دارد، اما اگر قرار باشد فقط يك عامل مانع از قهرماني سرخپوشان شود، همين تساوي‌هاي پرشمار و از سر سهل‌انگاري است. اگر طارمي كارت مفت نگيرد، اگر عاليشاه و رضاييان تك به تك‌ها را به گلر حريف تقديم نكنند، اگر محسن بنگر به طور متوسط هر دو بازي يك بار مرتكب يك اشتباه كمرشكن نشود، اگر نورمحمدي در 36سالگي از تجربه‌اش براي دفع يك توپ ساده كمك بگيرد و اگر چندين اشتباه بچگانه ديگر قطع شود، ممكن است بالاخره پرسپوليس به آرزويش برسد و بعد از 8سال جام قهرماني را به هوادان پرشمارش پيشكش كند.
سايرين
ليگ امسال اما غير از سرخابي‌ها، مدعيان ديگري هم دارد. ذوب‌آهن اصفهان كه شايد از ابتداي فصل خيلي‌ها آن را به عنوان مدعي اول كسب عنوان قهرماني به شمار مي‌آوردند، نيم‌فصل دوم را خيلي بد شروع كرده است. اين تيم به شكل شگفت‌انگيزي 5مساوي پشت سر هم داده و اگر امروز همچنان در كورس باقي مانده، به خاطر نزديكي بيش از حد مسابقات و امتيازات پرشماري است كه رقبا از دست مي‌دهند. يكي از اين رقبا، استقلال صنعتي خوزستان است؛ تيم شگفت‌انگيز ويسي كه هفته‌هاست خيلي‌ها انتظار پايين آمدنش در جدول را مي‌كشند، اما اين اتفاق هنوز رخ نداده است. بچه‌هاي عبدالله در نيم‌فصل دوم فقط يك پيروزي به دست آورده‌اند، اما بايد خوشحال باشند كه پرسپوليس و استقلال هم در اين مورد حسابي دست‌ودلباز بوده‌اند و كلي مساوي داده‌اند! وضعيت سايپا هم مي‌رفت تا با دو باخت پشت سر هم به خطر بيفتد، اما جلالي خوب موقعي تيمش را جمع كرد. او آنقدر به بازيكنانش اطمينان دارد كه مي‌گويد آخر فصل فقط سايپا و پرسپوليس براي قهرماني خواهند جنگيد. نفت تهران با دو بردي كه به دست آورد دوباره به منطقه بالايي جدول نزديك شده و البته تراكتورسازي هم با پيروزي بر سپاهان، ضمن خروج از بحران نشان داد هنوز از جدال براي قهرماني و كسب سهميه كوتاه نيامده است. در مورد سپاهان اما، چيزي نگوييم بهتر است. 16 بازي و فقط يك برد؛ نيازي به توضيح اضافه هست؟
