در برهه زمانی حساسی به سر می‌بریم؛ دورانی که مسئولیت‌پذیری و فرصت‌شناسیِ ویژه مردم، نخبگان و همه تحول‌خواهان جامعه را طلب می‌کند. با وجود شرایط ایجادشده در مرحله بررسی صلاحیت‌ها، با تلاش و تدبیر به نقطه‌ای رسیده‌ایم که فهرست‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی رونمایی شده است. برخی رخدادها، به‌هیچ‌وجه مطلوب ما نیست و البته در دایره اختیار و انتخاب ما هم قرار ندارد. بااین‌حال مصالح و منافع ملت و کشور اقتضا می‌کند با انسجام و حرکتی درست، فضای موجود را به سود منافع حداکثری مورد نظر اکثریت جامعه سوق دهیم. صندوق رأی همچنان یگانه فرصتی است که با استفاده درست از آن می‌توان بر معضلات و مشکلات پیروز شد و بنیان‌های سعادت کشور و مردم را مستحکم کرد. آگاهی، درایت و مسئولیت‌پذیری جامعه و حتی رأی یک نفر در هر نقطه‌ای از ایران فرصت را از آنانی که همچنان به تأکید اسلام بر رأی مردم باور ندارند، خواهد گرفت. علاوه بر آن، شرکت در انتخابات حقی است که قانون اساسی برای هر ایرانی قائل شده است. جای دور نرویم؛ در انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٢ این ملت بود که با وجود محدودیت‌های ایجادشده، گوش‌به‌زنگ نخبگان و چهره‌های باسابقه و مورد وثوق خود ماند و ثابت کرد معضلات و مقتضیات زمان را می‌شناسد. مردم به رئیس‌جمهوری رأی دادند که حقوق‌دان است و خود را در قبال حل مشکلات کشور و مردم، مسئول و از همه مهم‌تر، پاسخ‌گو می‌داند. دکتر روحانی با تدبیر و امید و هشیاری با پدیده‌های پیچیده برخورد می‌کند و برخلاف رئیس دولت گذشته، از زیر بار مشکلات شانه خالی نمی‌کند. حل مسئله اتمی و به‌نتیجه‌رسیدن برجام، یکی از دستاوردهای انتخابات سال ٩٢ است. مدیریت مطلوب در اسلام و جامعه جهانی، مبتنی بر اخلاق، قانون و علم است. مجلس و نمایندگان که یکی از مهم‌ترین ارکان هر کشوری هستند، حتما باید مسائل مهم داخلی و جهانی‌ را که سرنوشت ملت به آن وابسته است، خوب فهم کنند و بدانند ضمن نظارت دقیق بر دولت، در سیاست‌های درست باید دولت را یاری دهند. هشت سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد و مجلسِ همراه او و رفتار همین مجلس با دولت یازدهم از مرحله بررسی کابینه تا امروز، عبرت‌های بسیار و درس‌های گران‌بهایی برای ما دارد که فراموش نمی‌شود. نگارنده با بسیاری از چهره‌هایی که در فهرست «خبرگان مردم» قرار دارند، آشنایی دارد و با برخی از آنان کار کرده است. در گذشته اختلاف نظرهایی با برخی از آنان وجود داشت اما امروز، راهی به جز حمایت از این فهرست‌ها نمی‌شناسم، ضمن اینکه بسیاری از همین چهره‌ها نیز نیک دریافته‌‌اند اصلاح سیاست‌های گذشته که خودشان در آن نقش داشته‌‌اند، امری ناگزیر و مسئولیتی شرعی و ملی است. مسئله اساسی در شرایط فعلی، مصلحت کشور و اسلام و مسلمانان است و انتخابات مجالس شورای اسلامی و خبرگان، یکی از عرصه‌های تحقق این مصالح است. به باور نگارنده مردم ما نیز در این دو قطبی ایجاد‌شده، طرز تفکر و عملکرد هر دو طرف را به خوبی می‌شناسند. آنان هر زمانی که مجالی ایجادشده، تفکر اصلاح‌طلبی را به دلیل باور به توسعه و احترام به تخصص و حقوق انسان‌ها برگزیده‌‌اند؛ شواهد و موضع‌گیری‌های مردم نشان می‌دهد آنها خود را برای ایجاد تغییر در کشور، بار دیگر مهیا کرده‌اند.